Nora Roberts 01 Pień gór

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tym razem zde-PIEZC G�R85cydowanie złapał ją za ramiona i odsunął od siebie.- Cała będziesz w śniegu.- Patrzyła na niego dużymi,załzawionymi oczami.- Wybacz, że tak długo nie wra�całem, ale było dużo różnej roboty, a w takim bałaganiewolniej się pracuje.Samanta cofnęła się, zawstydzona swoim wybuchem.- Musisz być zmęczony.Przepraszam, że tak się za�chowałam.To pewnie dlatego, że spędziłam samotniecały dzień w pustym domu.- Cofnęła się w stronędrzwi.- Pewnie marzysz o tym, żeby się wykąpać i wy�pić coś gorącego.Obiad jest już gotowy.- Coś pięknie pachnie - zauważył.Spojrzał na jejzarumienioną twarz i uśmiechnął się.- Eee.To spaghetti - zająknęła się.- Pójdę dokoń�czyć przygotowania.Samanta wróciła do kuchni.Za plecami usłyszałajeszcze, jak Jake zawołał, że wezmie przed obiademgorący prysznic.Odpowiedziała mu coś zdawkowo,udając, że jest pochłonięta przygotowaniem obiadu.Kiedy usłyszała jego oddalające się kroki, odetchnęłaz ulgą.- Ale ze mnie idiotka - westchnęła i z irytacją od�garnęła włosy z czoła.Takie zachowanie mogło prowa�dzić jedynie do kłopotów.Przyrzekła sobie, że będzietrzymała emocje na wodzy.Zwłaszcza w obecności Ja�ke'a Tannera.Jutro, pomyślała z mieszaniną ulgi i rozczarowania,będę z powrotem w domu mojej siostry i unikanie Ja�ke'a będzie wtedy o wiele prostsze.Muszę tylko prze�trwać ten jeden wieczór i spróbować nie zrobić z siebie86 NORA ROBERTSidiotki.A potem muszę sobie wszystko poukładaćw głowie.Kiedy Jake wrócił, Samanta właśnie nakrywała dostołu.- Jeśli to smakuje tak samo dobrze, jak wygląda,to umrę jako szczęśliwy człowiek.- Zajrzał do garn�ka i uśmiechnął się z uznaniem.Wyszedł na momentz kuchni i wrócił z butelką wina.- Dobry burgund - powiedział, otwierając butelkęi stawiając na stole dwa kieliszki.Po chwili siedzieli już razem przy stole.- Samanto, to jest przepyszne.- Przerwał jedzenie,żeby jej to powiedzieć i uśmiechnąć się do niej.- Gdziesię nauczyłaś tak świetnie gotować?- Najwięcej na słynnych lekcjach mojej mamy.- Co jeszcze potrafisz?- Pomyślmy.Potrafię świetnie skakać do wody, robięeleganckie arabeski, potrafię chodzić na rękach z takąłatwością, jak inni na nogach i tańczyć walca, bez od�liczania kroków.- Jestem pod wrażeniem twoich umiejętności.Jakkobieta o tak rozlicznych talentach spędza dzień?Westchnęła i z grymasem na twarzy zaczęła bawićsię swoim spaghetti.- Głównie śpię.-Zachłysnął się od napadu kaszlu, usiłując zdusić ser�deczny śmiech.Po obiedzie Samanta nalegała, że sama pozmywa.Wolała uniknąć niezręcznej bliskości, gdyby mieli ra�zem z Jakiem zająć się uprzątaniem po posiłku.PIEZC G�R 87Kiedy skończyła sprzątać, przeszła do salonu.Jakedorzucał właśnie drewno do kominka.- Napijesz się brandy?- Nie, nie.Dziękuję.- Wzięła głęboki oddechi usiadła na sofie.- Ogień jest wspaniały.- Chwyciła się pierwszegolepszego tematu, jaki przyszedł jej do głowy.- Zawszemarzyłam o kominku w swoim domu.Miałyśmy takiw domu rodzinnym, i razem z Sabriną piekłyśmy kuku�rydzę nad ogniem.Oczywiście zawsze ją spaliłyśmy i.Nie dokończyła.Jake przyciągnął jej twarz ku swo�jej, a kiedy Samanta próbowała się bronić, jego brwiuniosły się w grymasie rozbawienia.- Chcę cię tylko pocałować, Sam.- Przytrzymałmocniej jej brodę, a jego usta łagodnie musnęły jejwargi.Wbrew samej sobie rozchyliła je, dając mu jedno�cześnie przyzwolenie na to, żeby wziął więcej.- Samanto - wyszeptał jej imię.- Całuj mnie - poprosiła cicho.Zbliżył usta do jej warg.Przylgnęła do niego.Jejciałem wstrząsały dreszcze, a serce biło jej jak młot.Odwzajemniła pocałunek.Jej spragnione, słodkie ustaprzywarły do jego.Uśpiona do tej pory namiętnośćznalazła swe ujście.Liczyli się teraz tylko on i ona, i ichpożądanie.Rozpiął jej bluzkę.Początkowe przerażenie przero�dziło się w cudowne, magiczne wręcz uczucie, kiedyjego palce łagodnie sunęły po jej skórze.Jego usta pie�ściły jej szyję, jego twarz utonęła w jej włosach.88 NORA ROBERTSBardziej poczuła niż usłyszała, jak wymawia jej imię.Niezbyt wyraznie usłyszała natarczywy dzwięk dzwon�ka właśnie w chwili, kiedy wyciągała ręce, żeby moc�niej przyciągnąć Jake'a do siebie i doznać rozkoszy.- Nie mogli znalezć lepszego momentu na naprawętych cholernych telefonów? - zaklął cicho Jake.Otworzyła oczy, które wydawały się ciemniejsze niżzwykle i popatrzyła na niego bez zrozumienia.- Bardzo chciałbym zignorować ten dzwonek, Sa�manto, ale to może być coś ważnego.Zmieszana zamrugała nerwowo.Cały czas czuła cie�pło jego oddechu na twarzy.- Telefony nie działały przez dwa dni i na pewnojest dużo szkód w terenie - powiedział jeszcze.Odsunął się od niej, zabierając całe ciepło.Zmusiłasię, żeby usiąść i osłoniła się koszulą.Niepewnymi,trzęsącymi się dłońmi zapięła guziki, na miękkich no�gach podeszła do ognia, chcąc się ogrzać.Kucnęła przedkominkiem, oplotła nogi ramionami i zamknęła oczy.Co ja najlepszego zrobiłam? Jak mogłam się tak za�tracić? - Myśli biegały jej po głowie.Co by się stało,gdyby nie zadzwonił telefon? Mocniej zacisnęła ramio�na.Czy miłość zawsze boli? Czy zawsze sprawia, żeczujesz się głupio?- Samanto!Drgnęła na dzwięk swojego imienia.Spojrzała naJake'a pytająco.- Dzwoni Sabrina.Podniosła słuchawkę i, zanim się odezwała, nerwowoprzełknęła ślinę.PIEZC G�R89- Cześć, siostrzyczko.- Jej głos jej samej wydał sięnienaturalny.Mocniej zacisnęła palce na słuchawce.- Sam, jak się czujesz?- Dobrze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki