Mayes Frances Pod słońcem Toskanii. U siebie we Włoszech

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zakurzeni, zmordowani, wreszcie wracamy na parking przy ogrodzie Acquaviva.Przed kolacją bierzemy prysznic, przebieramy się, wypijamy po kieliszku białego wina,naszego Bianco di Pitigliano.Wychodzimy do ogrodu i z wygodnych foteli patrzymy, jaksłońce opada za wzgórza.Może właśnie z tego miejsca ongiś tak patrzyło dwoje Etrusków.Wieczorem Montemerano, oddalone tylko o pięć minut jazdy, wysoko położonemiasteczko przy zamku, wydaje się małe i piękne.Jest tu w myśl wymagań piętnastowieczny kościół z obrazem Madonny też w myślwymagań - ale coś ten obraz wyróżnia.Zatytułowany: Madonna delia Gattaiola , MadonnaKociej Dziury, został w dolnej części przedziurawiony, żeby kot mógł wyjść z kościoła.Naulicach ruch, jak gdyby nikt nie siedział w domu.Na centralnym placu gra zespół jazzowy,kilku miejscowych mężczyzn i chłopców.Kobieta, która prowadzi bar, zatrzaskuje drzwi.Najwidoczniej już się tej muzyki nasłuchała.Absolutnie wszyscy się gapią, kiedyzamaszyście przechodzi wysoki, okazały przystojniak w butach do konnej jazdy i obcisłympodkoszulku.Ale on się nie zniża do zwracania na to uwagi.Widzę, jak się przegląda wszybach wszystkich sklepów, które mija.Nęka nas głód.Kiedy wybija czarowna godzina pół do ósmej i otwierają się drzwirestauracji, od razu tam wbiegamy.Jesteśmy jedynymi gośćmi w tej Enoteca dell AnticoFraontoio, dawnej przetwórni oliwek, obecnie tak zmienionej, że wygląda jak marnareprodukcja siebie samej.Chociaż zatraciła autentyczny nastrój, trochę przypominaprzewiewne restauracje w Napa Valley, więc czujemy się swojsko.Jadłospis jednak wywodzisię z Maremma: tak zwana acquacotta podawana wszędzie w Toskanii to szczególny specjałmiejscowy, zupa z gotowanej wody , jarzynowa z jajkiem na wierzchu; testina di vitella eporcini sott olio, łeb cielęcy z borowikami w oliwie; pappardelle al rag� di lepre, grubymakaron z rag� z zająca; cinghiale in umido alle mele, wędzona dziczyzna z jabłkami.Wkażdej trattoria w całej nieomal Toskanii jadłospis jest prawie niezmienny: zwykłe makaronyz rag�, masłem i szałwią, z sosem ziołowym albo z pomidorem i bazylią, zwykły wybór mięspieczonych albo z rusztu, contorni (jarzyny do mięsa), będące zwykle frytkami i szpinakiemalbo surówką.Jakoś nikomu się nie chce urozmaicać tej klasycznej kuchni.Ale tutaj, w tymrejonie ludzi osiadłych, rzadziej najeżdżanym przez turystów, kuchnia toskańska jest bliższaswoich początków, kiedy to myśliwy przynosił do domu ubitą zwierzynę, rolnik nie wyrzucałżadnej części zarżniętego zwierzęcia, a chłopka gotowała zupę z garścią warzyw z jajkiem.Gdzie indziej w jadłospisach nie figurują ani powyższe dania, ani capretto, kozlę, anifegatello di cinghiale, wątrobianka z dzika, rosso e ricotta, ravioli z czerwoną cykorią itwarogiem, oraz sformato di carciofi, pieczony karczoch z formy.Zaczynamy od crostini di polenta con pure di funghi porcini e tartufo, kwadratów zpolenty z pur�e z borowików i trufli - pożywne to i smaczne, Ed zamawia królika pieczonegoz pomidorami, cebulą i czosnkiem, a ja odważnie zamawiam kozlę.Jest przepyszne.Pijemywino z tego rejonu, Morellin� di Scansano, czarne jak wino Cahors, rewelacyjne, naszymzdaniem, pijemy też firmowe wino tej enoteca, Banfi Morellino, treściwe i znakomite.Terazrzeczywiście nic mi nie brakuje do szczęścia.Nazajutrz rano jedno z najmilszych wrażeń w życiu.Wstajemy o piątej i jedziemy dogorącego wodospadu w okolicy Saturnii.Nikogo tam nie ma o tak wczesnej porze, chociażpózniej, jak uprzedził nas kierownik hotelu, będą tłumy.Bladoniebieska przeczysta wodakaskadami leje się z tufu, tak pożłobionego w wielu miejscach, że jest gdzie usiąść i dać sięoblewać ciepłą strugą.Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o tym wodospadzie, myślałam, że wynurzając sięmoże będziemy cuchnąć jak stare wielkanocne jajka, ale zawartość siarki w tej wodzie jestumiarkowana.Struga spływa dość wartko, żeby się odczuwało masaż, a przecież nie z takąsiłą, żeby spychać z miejsca.Błogość.Gdzie są nimfy tej wody? Chociaż nie wiem, copodobno ta kąpiel ma leczyć, nie wątpię, że wyleczy na pewno.Po godzinie czuję się tak,jakbym wcale nie miała kości.Jestem w pełni odprężona, osłabła, oniemiała.Odjeżdżamy akurat w chwili, kiedy podjeżdżają dwa samochody.Po powrocie do Acquaviva jemy śniadanie na tarasie: sok ze świeżych pomarańcz,chleb orzechowy, grzanki, ciasto i mnóstwo kawy z ciepłym mlekiem.Ciężko nam się ruszyć.Tylko przynęta, jaką są Etruskowie, sprawia, że bierzemy mapę i wsiadamy do samochodu.Tarquinia jest już w Lazio (Lacjum) o kilka mil od Toskanii.Robi się na tej trasiebrzydko, bo przemysłowo i tłoczno.Trudniej wyobrażać sobie tu Etrusków niż w zielonejsennej Maremma.Ruch na szosie irytuje nas oboje po przejechaniu tylu kilometrów w pustce.Ale szybko wjeżdżamy w zgiełk Tarquinii, gdzie w piętnastowiecznym palazzo możnazobaczyć mnóstwo rzeczy znalezionych w grobowcach.Już dla samych tylkozdumiewających, oszałamiających, fantastycznych dwóch skrzydlatych koni z trzeciego czyczwartego wieku przed Chrystusem opłaciło się tu przyjechać.Znaleziono je w roku 1938,zapewne ozdobę schodków świątyni, z której została tylko dwupoziomowa podstawasześciennych bloków wapiennych.Szukam związku z Pegazem.Pegaz uderzeniem kopytasprawił, że trysnęło święte zródło Hippokrene i zawsze nam się kojarzy z poezją i sztukamipięknymi.Te konie są bajecznie krzepkie, mają mięśnie, genitalia, żebra, śmiałe oczy iupierzone skrzydła.Chronologiczny układ eksponatów pomaga się zorientować, gdzie byływpływy attyckie, kiedy zaczęto chować zmarłych w kamiennych sarkofagach, jak zmieniałysię wzory.We wszystkim od urn na popioły, aż do kadzielnic, można wyczuć ducha i energiętwórczą.Jest kilka malowideł nagrobnych, sprowadzonych tu, żeby je uchronić przedzniszczeniem.Grobowiec z namalowaną sceną w triclinium: hasającymi muzykantami imłodą tancerką spowitą w szal jakby z szyfonu, wzruszyłby serce z kamienia.Prawie zawszew muzeach po dwóch godzinach jestem tak wypalona, że chodzę ledwie spoglądając na coś,co zaraz po przyjściu na pewno by mnie zainteresowało.Wychodzimy z postanowieniem, żeprzyjdziemy tu znowu, bo tyle tu rzeczy do długiego oglądania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki