Läckberg Camilla Erika Falck 06 Syrenka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Patrik potrząsnął głową. Nic.Ale Pedersen powinien lada chwila zadzwonić. Miejmy nadzieję. Odwróciła się na pięcie, żeby wrócić do recepcji, i w tym samymmomencie rozległ się dzwonek.Patrik złapał za słuchawkę. Hedstr�m, słucham. Po chwili dał znak Annice, że to Pedersen. Tak.Rozumiem.Dziękuję. Z westchnieniem odłożył słuchawkę. Potwierdził.To ciałoMagnusa Kjellnera.Przyczyny zgonu nie ustali, dopóki nie zrobi sekcji, ale jest przekonany,że Kjellner padł ofiarą zabójstwa.Ma poważne rany cięte. Biedna ta jego żona.Patrik kiwnął głową.Zrobiło mu się ciężko na sercu, gdy pomyślał o tym, co go czeka.Mimo to postanowił, że zawiadomi ją osobiście.Uważał, że jest jej to winien.Tyle razyprzychodziła na komisariat, coraz bardziej przybita i wycieńczona, ale wciąż z iskierkąnadziei.Teraz już nie ma nadziei.Wszystko, co mógł robić, to dać jej pewność. Lepiej będzie, jeśli pojadę do niej od razu odezwał się, wstając. Zanim się dowieod kogoś innego. Sam pojedziesz? Nie, wezmę ze sobą Paulę.Zapukał w otwarte drzwi pokoju koleżanki i wszedł do środka. To on? Paula jak zwykle od razu przeszła do rzeczy. Tak.Jadę powiedzieć jego żonie.Pojedziesz ze mną?Paula zawahała się, ale nie miała zwyczaju uchylać się od obowiązków. Oczywiście odparła.Narzuciła kurtkę i ruszyła za Patrikiem do wyjścia.Przy recepcji zatrzymał ich Mellberg. Dowiedziałeś się czegoś? spytał z podnieceniem. Tak, Pedersen potwierdza, że to Magnus Kjellner. Patrik odwrócił się, by pójść dozaparkowanego przed komisariatem radiowozu, ale Mellberg jeszcze nie skończył. Utopił się, co? Od razu wiedziałem, że odebrał sobie życie.Na pewno jakieś sprawymęsko-damskie.Albo grał w pokera w internecie.Byłem pewien. Nie wygląda to na samobójstwo. Patrik ważył słowa.Wiedział z doświadczenia, żeMellberg obchodzi się z tym, co wie, według własnego uznania i potrafi jednym krótkimposunięciem wywołać prawdziwą katastrofę. O cholera! Zabójstwo? Tego jeszcze nie wiemy. Słowa Patrika zabrzmiały jak ostrzeżenie. Na raziePedersen powiedział tylko tyle, że Magnusowi Kjellnerowi zadano liczne rany cięte. O cholera powtórzył Mellberg. To znaczy, że śledztwo znajdzie się w centrumzainteresowania.Trzeba podkręcić tempo i wziąć pod lupę wszystko, co dotychczaszrobiliśmy i czego zaniechaliśmy.Do tej pory się nie włączałem, ale oczywiście teraz to sięzmieni.Trzeba uruchomić cały potencjał naszej placówki.Patrik i Paula wymienili spojrzenia.Mellberg, który nie cierpiał na brak wiary wsiebie, kontynuował z entuzjazmem: Musimy wspólnie przejrzeć cały materiał.Oczekuję, że o piętnastej wszyscy stawiąsię zwarci i gotowi.Za dużo czasu straciliśmy.Boże, naprawdę trzeba było aż trzechmiesięcy, żeby znalezć faceta? Po prostu wstyd. Spojrzał surowo na Patrika.Patrik musiałpowstrzymać dziecinny odruch, żeby nie kopnąć szefa w kostkę. Zrozumiałem, o piętnastej.Ale teraz chciałbym już ruszać.Jedziemy z Paulą do jegożony. Dobra, dobra odparł niecierpliwie Mellberg i machnął ręką.Mogą iść.Zaczął sięzastanawiać, jak rozdzielić zadania.Jak się okazało, śledztwo będzie dotyczyć zabójstwa.Erik Lind przez całe życie miał poczucie, że kontroluje sytuację.To on decyduje i toon jest myśliwym.A teraz na niego ktoś polował, ktoś nieznany, niewidzialny.Bardzo go toprzestraszyło.Prawdopodobnie byłoby mu łatwiej, gdyby się domyślał, kim jest myśliwy.Alenie miał zielonego pojęcia.Sporo o tym rozmyślał.Zrobił remanent całego życia, wszystkich romansów,kontaktów biznesowych, przyjaciół i wrogów.Nie mógł zaprzeczyć, że jednych rozczarował,innych rozgniewał.Ale chyba nie dał nikomu powodu do nienawiści.A mimo to autor listów,które otrzymywał, wprost zionął nienawiścią i żądzą zemsty.Ni mniej, ni więcej.Erik po raz pierwszy w życiu poczuł się samotny.Po raz pierwszy również zdał sobiesprawę z miałkości swoich kontaktów z ludzmi i z tego, jak mało, gdy przyjdzie co do czego,znaczy powodzenie w interesach i poklepywanie po plecach.Chciał nawet zwierzyć sięLouise.Albo Kennethowi.Nie umiał jednak trafić na moment, gdy nie okazywała mupogardy.Z kolei Kenneth odnosił się do niego tak uniżenie.To również nie zachęcało dozwierzeń.Wszystko to sprawiło, że nie umiał sobie poradzić z niepokojem.Nie miał do kogo się zwrócić.Zdawał sobie sprawę, że sam jest sobie winien, alewiedział również, że gdyby miał wybierać jeszcze raz, postąpiłby tak samo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki