Gordon Noah Medicus 01 Medicus

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W Isfahanie z uchodzcy politycznego od razu stał się hakimbaszą, PierwszymMedykiem.Wkrótce stwierdził, że do miasta ściągnęło wielu medyków, a jeszcze więcejsamozwańczo głosiło się medykami.Niewielu używających tego tytułu miało za sobą tak jakon pilne studia i genialny umysł, jakim się wyróżniał na polu medycyny, toteż zrozumiał, żepotrzebne są jakieś kryteria pozwalające orzekać, kto się kwalifikuje do wykonywaniazawodu, a kto nie.W Bagdadzie od stu lat z górą poddawano kandydatów na medykówegzaminom, Ibn Sina przekonał więc społeczność medyczną, że w Isfahanie decydującesłowo mieć powinna madrasa z nim jako głównym egzaminatorem w dziedzinie medycyny.Ibn Sina był najwybitniejszym medykiem Wschodniego i Zachodniego Kalifatu,działał jednak w ośrodku naukowym nie cieszącym się sławą szkoły, która by zapewniałajakieś szczególnie dogodne warunki kształcenia.Akademia w Toledo miała własny DomMądrości, uniwersytet w Bagdadzie Szkołę Tłumaczy, Kair szczycił się wielowiekowąsolidną tradycją medyczną.Każdy z tych ośrodków posiadał bogatą, szeroko znanąbibliotekę, w Isfahanie natomiast była tylko mała madrasa i biblioteka uzależniona od darówwiększej i bogatszej instytucji w Bagdadzie.Tutejszy maristan stanowił mniejszą, uboższąwersję wielkiego Adudi w Bagdadzie.W tej sytuacji osoba Ibn Siny musiała zastąpić brakinstytucjonalnego rozmachu i świetności.Ibn Sina przyznawał się do grzechu pychy.Jego osobista sława nie mogła już doznaćżadnego uszczerbku, ale był bardzo drażliwy, jeśli szło o poziom kształconych przez niegomedyków.�smego dnia miesiąca szawwal karawana z Bagdadu przyniosła mu list od ibn SaburaJakuta, głównego egzaminatora w dziedzinie medycyny w Bagdadzie.W pierwszej połowiemiesiąca zulkada zamierzał odwiedzić isfahański maristan.Ibn Sina od dawna znał ibnSabura, toteż z góry musiał uzbroić się przeciwko protekcjonalnemu tonowi i nieustannymprzechwałkom rywala.Był w pełni świadom, że pomimo wszystkich kosztownychudogodnień, jakimi dysponuje szkoła w Bagdadzie, egzaminy przeprowadza się tam zkarygodną niedbałością.On tymczasem miał w swojej madrasie dwóch studentów, którymimógł się poszczycić, lepszych bowiem w życiu nie spotkał.Dlatego też od pierwszej chwiliwiedział, co ma uczynić, by pokazać bagdadzkim kręgom medycznym, jakich medykówkształci Ibn Sina w Isfahanie.Ze względu właśnie na przyjazd ibn Sabura Jakuta wezwano Jessego ben Beniamina iMirdina Askariego na egzamin mający rozstrzygnąć o przyznaniu im lub odmówieniu tytułuhakima.Ibn Sabur Jakut był prawie taki sam, jakim go zapamiętał Ibn Sina.Powodzeniedodało jego oczom o nabrzmiałych powiekach z lekka władczego wyrazu, we włosach miałwięcej siwizny niż dwanaście lat wcześniej, kiedy się poznali w Hamadanie, i nosił strojnebogate szaty z pstrokatej materii, świadczące o jego stanowisku i powodzeniu, lecz mimo ichdoskonałego kroju nie mógł ukryć, że znacznie przytył w pasie od tamtej pory.Obszedł madrasę i maristan z uśmiechem na ustach, w łaskawym nastroju,napomykając wśród westchnień, jakim luksusem musi być zaprzątanie sobie głowyproblemami w tak niewielkiej skali.Wydało się, że znamienity gość z zadowoleniem przyjął zaproszenie do komisjimającej egzaminować dwóch kandydatów do tytułu hakima.W szkole isfahańskiej nie było za wielu znakomitych nauczycieli, jednakże na czelewiększości wydziałów stali uczeni wystarczająco uznani, aby Ibn Sina mógł bez truduskompletować komisję egzaminacyjną, która wzbudziłaby szacunek w Kairze i Toledo.Al-Dżuzdżani miał więc pytać z chirurgii, imam Jusuf Dżamali z Meczetu Piątkowego z teologii,z prawa i prawoznawstwa Musa ibn Abbas, mułła imama Mirzy abul Kandrasy, wezyraPersji, Ibn Sina zaś postanowił sprawdzać wiadomości z filozofii.Co do medycyny natomiast,to dyskretnie zachęcono gościa z Bagdadu do zadawania jak najtrudniejszych pytań.Ibn Sina w ogóle się nie przejmował, że obaj jego studenci są %7łydami.Zdarzali sięoczywiście tępi Hebrajczycy, którzy zostawali kiepskimi lekarzami, lecz zdążył sięniejednokrotnie przekonać, że najinteligentniejsi spośród tych, co przybywali do szkoły wIsfahanie, połowę drogi mieli już za sobą, gdyż naukowe dociekania i dysputy, poszukiwanieprawdy i przeprowadzanie dowodów na nią stanowiły część ich religii, toteż zaprawieni byliw nich na długo przedtem, nim zaczęli się kształcić na hakimów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki