[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Człowiek przeżywający pustkę egzystencjalnąbędzie gorzko stwierdzał: Ja się na świat nie prosiłem .%7łycie bowiem jawi mu się jakociężki obowiązek, w którym nie ma cienia radości czy fascynacji życiem.W pustceegzystencjalnej człowieka trzyma bardziej lęk przed śmiercią niż pragnienie dalszegoistnienia.Innym przejawem pustki egzystencjalnej, obok ciężaru życia, jest także brak celużycia.Wielu usiłuje zagłuszyć ból związany z nieładem i niepokojem alkoholem czynarkotykami.Bardziej systematyczne zażywanie tych środków prowadzi do uzależnienia inałogu.Alkohol i narkotyki, choć dają chwilowe uczucie ulgi, w rzeczywistości jednakpogłębiają problem rozbicia. Poszukiwanie sensu na tej drodze prowadzi nieuchronnie namanowce i czyni ludzi, próbujących zapełnić swoją pustkę egzystencjalną narkotykami,ofiarami straszliwego nałogu, prowadzącego do szybkiej psychodegradacji - podkreślaViktor E.Franki.Podobną rolę spełniają także nałogi psychiczne , do których zaliczyćmożna między innymi nadużycia seksualne, uzależnienie od telewizji, nadmiernąkonsumpcję.Rozmawiajmy z Bogiem o tych trudnych sprawach naszego życia, proszącjednocześnie, byśmy nie zatrzymywali się na powierzchni problemów, ale usiłowali przebićsię do samego zródła naszego nieładu i niepokoju: obojętności wobec Boga i Jego miłości.Pytajmy siebie, czy nie ulegamy pokusie uśmierzania naszych bolesnych stanówwewnętrznych poprzez różnorakie nałogi i uzależnienia.Prośmy o głębokie wewnętrznepoznanie, że życie budowane na sobie samym i własnych potrzebach wcześniej czy pózniejlegnie w gruzach.Jest ono bowiem budowane na piasku (por.Mt 7, 26-27).3.RODZAJE LUDZKIEJ PYCHYNie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły.Przeciwnie: zaprowadziłemład i spokój do mojej duszy.Jak ład i pokój wynikają z pokory, tak nieład i niepokój wynikająz pychy.Ostateczne zródło nieładu i niepokoju to pyszne serce i wyniosłe oczy, które goniąza tym, co wielkie i co przerasta nasze siły.Ponieważ słowo pycha w naszych uszach brzmibardzo negatywnie, dlatego też bronimy się nieraz przed tym, by odnieść je do naszej sytuacji.Rzadko przyznajemy się wprost - zarówno sami przed sobą, jak i przed innymi - do naszejpychy.Używamy niekiedy pewnych eufemizmów, aby - odsłaniając rąbka tej brzydkiejwady - nie robić jednak zbyt złego wrażenia. Pycha nie daje się łatwo zdemaskować, ponieważ posiada wiele różnych form.Wzasadzie moglibyśmy wyróżnić cztery rodzaje ludzkiej pychy: dążenie do kariery za wszelkącenę, górowanie nad innymi z odcieniem mściwości, perfekcjonizm oraz hołdowanie maniiwielkości.Dążenie do kariery za wszelką cenę to pierwszy - może najłatwiejszy do odkrycia -rodzaj pychy.Pogoń za własną wielkością, rozumiana jako pogoń za karierą, to powszechniespotykany rodzaj ludzkiej pychy.Zauważmy jednak, iż życiowa kariera czy sukces same wsobie są wartościami pozytywnymi.Wyrazem pychy jest jedynie kariera za wszelką cenę ,kariera, która podporządkowuje sobie wszystko: relacje z Bogiem, rodzinę, przyjaciół, własnezdrowie.Cechą charakterystyczną kariery za wszelką cenę jest pragnienie zdobycialudzkiego podziwu.Ten rodzaj pychy można by ująć w zdaniu: Kiedy zajdę wysoko,wszyscy będą mnie podziwiać i będą mnie kochać .Tego rodzaju pycha prowadzi do tego, że człowiek usiłuje zdobyć miłość przezwzbudzenie podziwu.Karierowicz ocenia wszystko przez pryzmat swoich osiągnięć, któremają wzbudzić ogólne uznanie.Jeżeli jakieś działanie nie budzi podziwu u ludzi, bywalekceważone przez karierowicza, nawet gdyby samo w sobie było bardzo pożyteczne.Neurotyczne dążenie do kariery sprawia, iż człowiek nie umie ucieszyć się do końca żadnymsukcesem.Każdy z nich jest za mały.Stąd też karierowicza nieustannie zżera lęk, iż zostaniew tyle, oraz obawa, że zostanie odrzucony przez innych.Karierowicz daje się też łatwowciągnąć w rywalizację z innymi, co staje się zródłem nieustannych napięć i konfliktów.Górowanie nad innymi z odcieniem mściwości - oto kolejny rodzaj pychy.Człowiekowi nią dotkniętemu nie chodzi najpierw o własną karierę i podziw w oczachinnych, ale raczej o wywyższenie się nad ludzi przez poniżanie ich.Ten typ pychy możnaująć w zdaniu: Jestem wielki, kiedy inni obok mnie stają się mali [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Człowiek przeżywający pustkę egzystencjalnąbędzie gorzko stwierdzał: Ja się na świat nie prosiłem .%7łycie bowiem jawi mu się jakociężki obowiązek, w którym nie ma cienia radości czy fascynacji życiem.W pustceegzystencjalnej człowieka trzyma bardziej lęk przed śmiercią niż pragnienie dalszegoistnienia.Innym przejawem pustki egzystencjalnej, obok ciężaru życia, jest także brak celużycia.Wielu usiłuje zagłuszyć ból związany z nieładem i niepokojem alkoholem czynarkotykami.Bardziej systematyczne zażywanie tych środków prowadzi do uzależnienia inałogu.Alkohol i narkotyki, choć dają chwilowe uczucie ulgi, w rzeczywistości jednakpogłębiają problem rozbicia. Poszukiwanie sensu na tej drodze prowadzi nieuchronnie namanowce i czyni ludzi, próbujących zapełnić swoją pustkę egzystencjalną narkotykami,ofiarami straszliwego nałogu, prowadzącego do szybkiej psychodegradacji - podkreślaViktor E.Franki.Podobną rolę spełniają także nałogi psychiczne , do których zaliczyćmożna między innymi nadużycia seksualne, uzależnienie od telewizji, nadmiernąkonsumpcję.Rozmawiajmy z Bogiem o tych trudnych sprawach naszego życia, proszącjednocześnie, byśmy nie zatrzymywali się na powierzchni problemów, ale usiłowali przebićsię do samego zródła naszego nieładu i niepokoju: obojętności wobec Boga i Jego miłości.Pytajmy siebie, czy nie ulegamy pokusie uśmierzania naszych bolesnych stanówwewnętrznych poprzez różnorakie nałogi i uzależnienia.Prośmy o głębokie wewnętrznepoznanie, że życie budowane na sobie samym i własnych potrzebach wcześniej czy pózniejlegnie w gruzach.Jest ono bowiem budowane na piasku (por.Mt 7, 26-27).3.RODZAJE LUDZKIEJ PYCHYNie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły.Przeciwnie: zaprowadziłemład i spokój do mojej duszy.Jak ład i pokój wynikają z pokory, tak nieład i niepokój wynikająz pychy.Ostateczne zródło nieładu i niepokoju to pyszne serce i wyniosłe oczy, które goniąza tym, co wielkie i co przerasta nasze siły.Ponieważ słowo pycha w naszych uszach brzmibardzo negatywnie, dlatego też bronimy się nieraz przed tym, by odnieść je do naszej sytuacji.Rzadko przyznajemy się wprost - zarówno sami przed sobą, jak i przed innymi - do naszejpychy.Używamy niekiedy pewnych eufemizmów, aby - odsłaniając rąbka tej brzydkiejwady - nie robić jednak zbyt złego wrażenia. Pycha nie daje się łatwo zdemaskować, ponieważ posiada wiele różnych form.Wzasadzie moglibyśmy wyróżnić cztery rodzaje ludzkiej pychy: dążenie do kariery za wszelkącenę, górowanie nad innymi z odcieniem mściwości, perfekcjonizm oraz hołdowanie maniiwielkości.Dążenie do kariery za wszelką cenę to pierwszy - może najłatwiejszy do odkrycia -rodzaj pychy.Pogoń za własną wielkością, rozumiana jako pogoń za karierą, to powszechniespotykany rodzaj ludzkiej pychy.Zauważmy jednak, iż życiowa kariera czy sukces same wsobie są wartościami pozytywnymi.Wyrazem pychy jest jedynie kariera za wszelką cenę ,kariera, która podporządkowuje sobie wszystko: relacje z Bogiem, rodzinę, przyjaciół, własnezdrowie.Cechą charakterystyczną kariery za wszelką cenę jest pragnienie zdobycialudzkiego podziwu.Ten rodzaj pychy można by ująć w zdaniu: Kiedy zajdę wysoko,wszyscy będą mnie podziwiać i będą mnie kochać .Tego rodzaju pycha prowadzi do tego, że człowiek usiłuje zdobyć miłość przezwzbudzenie podziwu.Karierowicz ocenia wszystko przez pryzmat swoich osiągnięć, któremają wzbudzić ogólne uznanie.Jeżeli jakieś działanie nie budzi podziwu u ludzi, bywalekceważone przez karierowicza, nawet gdyby samo w sobie było bardzo pożyteczne.Neurotyczne dążenie do kariery sprawia, iż człowiek nie umie ucieszyć się do końca żadnymsukcesem.Każdy z nich jest za mały.Stąd też karierowicza nieustannie zżera lęk, iż zostaniew tyle, oraz obawa, że zostanie odrzucony przez innych.Karierowicz daje się też łatwowciągnąć w rywalizację z innymi, co staje się zródłem nieustannych napięć i konfliktów.Górowanie nad innymi z odcieniem mściwości - oto kolejny rodzaj pychy.Człowiekowi nią dotkniętemu nie chodzi najpierw o własną karierę i podziw w oczachinnych, ale raczej o wywyższenie się nad ludzi przez poniżanie ich.Ten typ pychy możnaująć w zdaniu: Jestem wielki, kiedy inni obok mnie stają się mali [ Pobierz całość w formacie PDF ]