Kraszewski Józef Ignacy 1 Moskal nawrócony Polak w powstaniu styczniowym; 2 My i oni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale ohrejduszki Eudoksji Iwanówny szyte były z kosztownychmaterii, podbijane gronostajami, kolczyki w uszach matrony połyskiwałyprzepysznymi soliterami, a na białej, pofałdowanej szyi wisiały perły, którychby jej jenerałowa pozazdrościła.Daria Prokopówna, ukochana córka, była wcale ładną, białą, pulchnądzieweczką, słuszniej by należało powiedzieć dziewczyną, zbudowaną do życiaobowiązków gruntownie, szerokich ramion, wydatnych piersi, rąk i nóg dochodu i roboty stworzonych.Z ust jak koral rumianych uśmiechały się jej białeząbki, śmiały się i siwe oczki maleńkie i wesołe.Miała około lat szesnastu alewyglądała na dwadzieścia i chodziła już jak dorosła panna w szerokiejkrynolinie, w najszerszej jaką tylko mogła wyszukać i w sukniach od najlepszejfrancuskiej modniarki.Mówiła też wcale nieszpetnie po francusku, a grała nafortepianie z siłą i brawurą, do której duża jej ręka i dłoń zamaszysta dzielnieposługiwały.Było to widocznie dziecię ludu, z którego jeszcze próżniaczegożycia wieki nie wyssały zdrowia i wesela.Dom Prokopa Wasiliewicza wyglądał jak jego familia.W salonie wisiał Zw.Mikołuszka srebrną blachą okuty w kątku, z wiekuiście palącą się przed nimlampą oliwną i piękny pejzaż wystawujący nadwołżańską okolicę w oparnyranek letni.Wygrał go Prokop na jakiejś loterii, a że miał przepyszne ramy,umieścił go w salonie.ramy go zachwycały.W kącie drugim stał palisandrowyfl�gel, to jest fortepian, kosztujący tysiąc rubli, a obok na serwantceporcelanowy kot do masła, szklanne ornamenta niewykwintnego smaku, bukietkwiatów pod kloszem i dwa lichtarze z różowymi świecami.Przepych bogaczałączył się tu tak wszędzie z brakiem smaku i zaniedbaniem człowiekaprzywykłego do prostszych rzeczy, który nie umie rzemieślniczego misterstwaodróżnić od sztuki.Po usłudze i przygotowaniach do onej sławnej herbaty znać było, że rzadkoprzyjmowano ceremonialnieszych gości.Po salonie chodził gospodarz, gładząc brodę, jejmość w jedwabnym kaftanie,Daria w sukni czarnej morowej z ogromną broszą, do rozmiarów jej piersizastosowaną, i mały Susłow, niby elegant, niby adonis stęplowym papierem ibiurową stęchlizną śmierdzący o milę dla lepszego nosa.Prokopom pachniało tojak patchuli.Susłow był brunecik bardzo staranny około siebie, dosyć przystojny i delikatny;syn duchownego podobno już należał do tej klasy mniej pracowitej, która zapiecem siedząc zdrobniała.Miał nieco podejrzanej dystynkcji, i znać było że sięgotował przebijać przez świat nie rozbijając ludzi łokciami ale wszrubowując sięmiędzy nich, a choćby podłażąc niekiedy.Białymi zębami drobnymi i ostrymiuśmiechał się do Darii, która z nim obchodziła się dosyć łaskawie okazującwszakże że jej posag dawał prawo nieco podrożyć się z sobą.Kupiec zaprosił przez Marię na ten dzień i przyjaciółkę jej Amelię, sądząc, żeswej gości zrobi tym przyjemność; Amelia dosyć zręcznie znowu wyprosiłapozwolenie przyprowadzenia z sobą kniazia Daliwadze.Kniaz w kupieckimtowarzystwie zawsze jest pożądany, choćby był gruziniec.Prokop był z niegobardzo szczęśliwy.Któż nie słyszał o tych starych jenerałach w Petersburgu których mieszczaństwonajmuje sobie na pogrzeby i wesela? Być bardzo może, iż zwyczaj ten dziśustał, ale że istniał, za to możemy najuroczyściej zaręczyć. Zwykle bywał toodstawny z mundurem i kilku krzyżami starowina, którego godzono za pięć,dziesięć a czasem i więcej rubli dla asystowania uroczystości.Najmowano mukaretę, sadzono na honorowym miejscu, ugaszczano, a przy drzwiach wtykanobomażkę.z podziękowaniem.Nic charakterystyczniejszego nad to! takichjenerałów tylko Moskwa mieć mogła.Spytajcie tych co dawniej bywali wPetersburgu, powiedzą wam i poświadczą, że wesela, chrzciny, pogrzeby znajętymi jenerałami, były u mieszczaństwa rzeczą bardzo zwyczajną.Jenerałtaki siadał, jadł, pił, mniej więcej dobrze spełniał swą rolę a byli naturalniepokupniejsi i mniej poszukiwani.Podradczyk, który dostarczał jenerałaprzynosił razem jego imię i imię ojca, aby wiedziano jak go uczcić.Byli tacypopularni niektórzy, że im spokoju nie dawano, a że i datek i szampan weselnyponętne są, targali sił ostatek, dodając świetności obrzędom.niejeden zmarł zeznużenia!Uczty weselne nie zawsze są strawne, a noce petersburgskie chłodne.Miarkujecie, że kiedy jenerałów się kupuje dla świetności, chętnie darmowegokażdy przyjmie księcia.Na turkot powozu zajeżdżającego przed bramą, stary Prokop zbiegł zewschodów i kłaniając się do ziemi poprowadził Marię na górę.Matka z córkąprzywitały ją przed progiem.Stara kupczycha za wyrządzoną im cześć dziękowała ze łzami, omało że Mariinie całowała po rękach, posadziła ją na pierwszym miejscu na kanapie, a samanie śmiała już usiąść przy niej. Przedstawiono natychmiast Susłowa, który siętrochę z początku zmięszał, ale wkrótce odzyskał równowagę, bo już wiedział oco chodziło i jak dziś ważną grał rolę.Stary go zawczasu był przygotował.Wkrótce potem nadjechała też Amelia strojna w inny sposób ale niemniejwspaniale, co na nieszczęście tylko jej podstarzenie uwydatniało bardziejjeszcze.Za nią spieszył kniaz Daliwadze.Nim podano herbatę już fortepian był otwarty, Prokop Wasiliewicz obstawałmocno przy tym aby córka zaraz grała i śpiewała, a Maria także się tegodomagała wiedząc jaką staremu uczyni przyjemność [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki