[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.)Inne nazwy: krwawczyk, krowewnik, krwawnica, krzewnik, drętwik,pokrętnik, śmietanka, stolist, tysiąclist, tysiącznik, %7łeniszek, złocień,złocień krwawnik, renisz.Angielska: Yarrow.Francuska: Millefuille.Niemiecka: GemeineSchafgarbe.Rosyjska: Tysjaczelistnik obyknowiennyj.Skąd łacińska nazwa tego zioła Achilledl Aż spod antycznejTroi.Oto w Iliadzie Homera znajdujemy opis, w jaki sposób opatrujeranę wojownika legendarny Achilles bohater wojny trojańskiej.Nakrwawiącą ranę przykłada ziele krwawnika (Achillea millefolium).Chociaż tak naprawdę to nie jesteśmy wcale dziś tacy pewni czyakurat ten, a nie inny gatunek krwawnika (a jest ich wiele) stosowanow najdawniejszych czasach, zarówno w Grecji, jak i w innych krajach.Niemniej jednak o leczniczych właściwościach soku z krwawnikawspomina już w I w.p.n.e.Scribonius Largus, a współczesny muDioskorides sławi zioło za jego doskonałe działanie na krwawiące ranyi wrzody.W początku naszej ery Pliniusz (ur.w 23 r.) podaje, żeEtruskowie leczą krwawnikiem rany u bydła.Dzisiaj, u schyłku XX w.to cenione zioło występuje zarówno napółkuli północnej, jak i południowej, ale zawsze w strefie klimatuumiarkowanego.W naszym kraju rośnie pospolicie na suchych łąkach i pastwiskach,niekiedy tak gęsto i zwarcie, że tworzy silne zadarnienia.Ale spotykamygo często także podczas wiosennych czy letnich spacerów naprzydrożach i przymiedzach polnych.Najpierw, wiosną, z wijących sięrozłogowato pod ziemią cienkich kłączy wyrastają gęste i misternezarazem rozety ogonkowych, 2 3-krotnie pierzastych, ciemnozielonych, delikatnie owłosionych liści przybierających w ogólnym zarysiekształty lancetowate.Pózniej strzela" w górę prosta, sztywna i wysoka 80-centymetrowa łodyga rozgałęziona tylko w górnej części, z którejwyrastają liście już znacznie rzadsze i mniejsze niż w rozetachprzyziemnych.A kwiaty? Pojawiają się od wiosny do jesieni, od majado pazdziernika, na szczytach pędów.Są to płaskie baldachogronazłożone z drobnych białych lub różowawych koszyczków kwiatowych.Do celów leczniczych używamy górnych części pędów (25 cm odwierzchołka), które ścinamy w czasie rozkwitania rośliny.Zbiera sięrównież same kwiatostany.Wysuszone ziele najlepiej przetrzeć przezsito i odrzucić zdrewniałe części.O leczniczych mocach" krwawnika wiedział nie tylko legendarny8 Zioła czynią cuda113 +Mę$&-Achilles, ale przede wszystkim zielarze z okresu średniowiecza.Uprawiali go Benedyktyni w swoich ogrodach klasztornych, a św.Hildegarda, czyli Hildegard von Bingen (1098 1179) będąca przeoryszą Benedyktynek, wspomina w swoich opracowaniach o cennychprzeciwkrwotocznych właściwościach krwawnika.Podobnie słynnydominikanin Albertus Magnus (1193 1280) bardzo doceniałlecznicze właściwości soku krwawnika.Istnieją też archiwalne zapiski,z których wynika, że wnuka Dymitra Dońskiego (1350 1389) leczonosokiem z tego zioła, kiedy był osłabiony z powodu częstych krwotokówz nosa.W wiekach pózniejszych, w 1552 roku, Meksykanie JuannesBardianus i Martinez de la Cruz wydają unikalny zielnik Azteków,w którym znajdujemy pośród wielu innych roślin leczniczych równieżrycinę krwawnika jako zioła przeciwko strupom na twarzy, a takżepiegom".Doceniają go i polscy zielarze ot choćby Marcinz Urzędowa, który w 1595 r.w Herbarzu Polskim zaleca okładyz krwawnika przeciwko ropie i różnym stanom zapalnym, a słynnySyreniusz w swoim Zielniku z 1613 r.poleca to zioło przy wewnętrznychkrwawieniach i bólach jelitowych.1 wreszcie w dwa wieki pózniejsłynny proboszcz z Ciechanowca, autor Dykcyonarza roślinnego takpisze m.in.o Achillea millefolim: Jest to roślina jedna z pożyteczniejszych w lekarstwie.Liście zażywać się mogą zewnętrznie i wewnętrzniew ranach, wrzodach, krwie płynieniu, w suchotach, osłabieniu fiber,w chorobach macicy; zażywają się zaś albo wodą lub winem od-gotowane za napój, albo sok z nich wyciśniony, albo wódka palona,esencja, extrakt, olejek z kwiatów (.)".Wreszcie współczesny jużbadacz roślin leczniczych, prof.dr J.Muszyński (1884 1957) sokz krwawnika (2 łyżeczki w kieliszku wody co 1 2 godziny) zalecaprzy krwotokach płucnych, żołądkowych, kiszkowych i macicznych.W medycynie współczesnej to zioło o dużej mocy biologicznej(zawiera m.in [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.)Inne nazwy: krwawczyk, krowewnik, krwawnica, krzewnik, drętwik,pokrętnik, śmietanka, stolist, tysiąclist, tysiącznik, %7łeniszek, złocień,złocień krwawnik, renisz.Angielska: Yarrow.Francuska: Millefuille.Niemiecka: GemeineSchafgarbe.Rosyjska: Tysjaczelistnik obyknowiennyj.Skąd łacińska nazwa tego zioła Achilledl Aż spod antycznejTroi.Oto w Iliadzie Homera znajdujemy opis, w jaki sposób opatrujeranę wojownika legendarny Achilles bohater wojny trojańskiej.Nakrwawiącą ranę przykłada ziele krwawnika (Achillea millefolium).Chociaż tak naprawdę to nie jesteśmy wcale dziś tacy pewni czyakurat ten, a nie inny gatunek krwawnika (a jest ich wiele) stosowanow najdawniejszych czasach, zarówno w Grecji, jak i w innych krajach.Niemniej jednak o leczniczych właściwościach soku z krwawnikawspomina już w I w.p.n.e.Scribonius Largus, a współczesny muDioskorides sławi zioło za jego doskonałe działanie na krwawiące ranyi wrzody.W początku naszej ery Pliniusz (ur.w 23 r.) podaje, żeEtruskowie leczą krwawnikiem rany u bydła.Dzisiaj, u schyłku XX w.to cenione zioło występuje zarówno napółkuli północnej, jak i południowej, ale zawsze w strefie klimatuumiarkowanego.W naszym kraju rośnie pospolicie na suchych łąkach i pastwiskach,niekiedy tak gęsto i zwarcie, że tworzy silne zadarnienia.Ale spotykamygo często także podczas wiosennych czy letnich spacerów naprzydrożach i przymiedzach polnych.Najpierw, wiosną, z wijących sięrozłogowato pod ziemią cienkich kłączy wyrastają gęste i misternezarazem rozety ogonkowych, 2 3-krotnie pierzastych, ciemnozielonych, delikatnie owłosionych liści przybierających w ogólnym zarysiekształty lancetowate.Pózniej strzela" w górę prosta, sztywna i wysoka 80-centymetrowa łodyga rozgałęziona tylko w górnej części, z którejwyrastają liście już znacznie rzadsze i mniejsze niż w rozetachprzyziemnych.A kwiaty? Pojawiają się od wiosny do jesieni, od majado pazdziernika, na szczytach pędów.Są to płaskie baldachogronazłożone z drobnych białych lub różowawych koszyczków kwiatowych.Do celów leczniczych używamy górnych części pędów (25 cm odwierzchołka), które ścinamy w czasie rozkwitania rośliny.Zbiera sięrównież same kwiatostany.Wysuszone ziele najlepiej przetrzeć przezsito i odrzucić zdrewniałe części.O leczniczych mocach" krwawnika wiedział nie tylko legendarny8 Zioła czynią cuda113 +Mę$&-Achilles, ale przede wszystkim zielarze z okresu średniowiecza.Uprawiali go Benedyktyni w swoich ogrodach klasztornych, a św.Hildegarda, czyli Hildegard von Bingen (1098 1179) będąca przeoryszą Benedyktynek, wspomina w swoich opracowaniach o cennychprzeciwkrwotocznych właściwościach krwawnika.Podobnie słynnydominikanin Albertus Magnus (1193 1280) bardzo doceniałlecznicze właściwości soku krwawnika.Istnieją też archiwalne zapiski,z których wynika, że wnuka Dymitra Dońskiego (1350 1389) leczonosokiem z tego zioła, kiedy był osłabiony z powodu częstych krwotokówz nosa.W wiekach pózniejszych, w 1552 roku, Meksykanie JuannesBardianus i Martinez de la Cruz wydają unikalny zielnik Azteków,w którym znajdujemy pośród wielu innych roślin leczniczych równieżrycinę krwawnika jako zioła przeciwko strupom na twarzy, a takżepiegom".Doceniają go i polscy zielarze ot choćby Marcinz Urzędowa, który w 1595 r.w Herbarzu Polskim zaleca okładyz krwawnika przeciwko ropie i różnym stanom zapalnym, a słynnySyreniusz w swoim Zielniku z 1613 r.poleca to zioło przy wewnętrznychkrwawieniach i bólach jelitowych.1 wreszcie w dwa wieki pózniejsłynny proboszcz z Ciechanowca, autor Dykcyonarza roślinnego takpisze m.in.o Achillea millefolim: Jest to roślina jedna z pożyteczniejszych w lekarstwie.Liście zażywać się mogą zewnętrznie i wewnętrzniew ranach, wrzodach, krwie płynieniu, w suchotach, osłabieniu fiber,w chorobach macicy; zażywają się zaś albo wodą lub winem od-gotowane za napój, albo sok z nich wyciśniony, albo wódka palona,esencja, extrakt, olejek z kwiatów (.)".Wreszcie współczesny jużbadacz roślin leczniczych, prof.dr J.Muszyński (1884 1957) sokz krwawnika (2 łyżeczki w kieliszku wody co 1 2 godziny) zalecaprzy krwotokach płucnych, żołądkowych, kiszkowych i macicznych.W medycynie współczesnej to zioło o dużej mocy biologicznej(zawiera m.in [ Pobierz całość w formacie PDF ]