PS11 Zbigniew Nienacki Pan Samochodzik i Winnetou

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- To niemożliwe - wydusiłem z siebie.Winnetou potrząsnął głową:- Niech mój brat sam przekona się o tej prawdzie.Odważnie podszedłem do kabiny i zapukałem w drzwiczki:- Milady? Halo, milady.- Proszę nie wchodzić - usłyszałem piskliwy głosik - jestem tylko w nocnej koszuli.Ręce mi opadły.- Milady, czy to stosowne dla młodej damy?.- Wiem, że to niestosowne - odpowiedziała - ale co miałam zrobić? Usłyszałam, comówił Winnetou u pana w pokoju, a wiedziałam, że nie zechcecie mnie zabrać.Więczdołałam tylko chwycić sukienkę i szczoteczkę do zębów i ukryłam się w kabinie jachtu.Jeśliżaden z was nie będzie tu teraz zaglądał, zdołam się przebrać w sukienkę.- Dobrze, milady - mruknąłem.Odszedłem od kabiny i z dumą popatrzyłem na swoich towarzyszy.- A jednak nie zapomniała szczoteczki do zębów.Ona jest naprawdę lady.ROZDZIAA DWUNASTYO WODNYCH ROZLINACH " PIEKIEAKO " CZY %7łEGLARSTWO ZR�DLDOWEJEST TRUDNE? " ROZBITKOWIE " POMAGAMY NASZYM WROGOM " BUNT KRWAWEJMARY " GDZIE SZUKA OPRYSZKOW? " KTO JADA ZUPY Z PUSZEK? " CO MYZLDZIEWCZTA O INDIANACH? " ANTONIO JAKO WOREK TRENINGOWY " COODKRYLIZMY W TRZCINACH?Na zielonej od lasów mapie regionu, tuż obok ogromnego rozlewiska Zniardw, którepodobne jest do wielkiego błękitnego naczynia - wpadał w oczy jak gdyby duży wisiorek,złożony z trzech niebieskich kamieni-jezior.Pierwsze z jezior nosiło nazwę Zmierzchun,drugie - Aabędzie, a trzecie - Kikuł.Aączyły je wąskie przesmyki, a potem długi kanał wiązałz basenem Zniardw i Krainą Wielkich Jezior Mazurskich.Mapa powiedziała mi, że Jezioro Aabędzie jest dwukrotnie większe od jezioraZmierzchun.Nasze - bo tak je w myślach określiłem - miało tylko jedną wysepkę, tę, gdziebiwakowali motorowodniacy.Na Aabędzim były aż cztery wyspy różnej wielkości i żadnegoośrodka campingowego.Jezioro miało bowiem niedostępne, bagniste brzegi, porośniętetrzcinami, co jest zjawiskiem częstym na akwenach Mazur.Niegościnne trzcinyuniemożliwiają dostęp do wody, kąpiel nie jest przyjemna z powodu wywłócznikakłosowego, moczarki kanadyjskiej, tojeści rozesłanej lub rdestu.Unikają takich jeziormotorowodniacy, bo rośliny okręcają się wokół śrub napadowych.Dzięki temu wody te sąoazą spokoju dla ptactwa wodnego i prawdziwy miłośnik przyrody odnajdzie tu okazy, któregdzie indziej zupełnie wyginęły.Ale czy wielu jest prawdziwych miłośników przyrody? Wydaje mi się, że dlawiększości turystów rośliny obrastające brzegi noszą pogardliwą nazwę trzcin lub szuwarów.A przecież brzegi jezior zarasta nie tylko trzcina pospolita, ale i oczeret jeziorny, sit skupionyi dwudzielny, tatarak, pałka szerokolistna i wąskolistna, zwana rogóżką.Owe zaś zarośla,które z taką złością i pogardą zdejmuje ze skrzydełek śruby motorowodniak, są znakomitymjadalnym orzechem o nazwie kotewka.Orzech kotewki jest bardzo smaczny.Kiedyś zbieranybył masowo i dlatego stał się dziś rośliną chronioną prawem.Podobnie jest z rosiczkąokrągłolistną oraz pływaczem zwyczajnym o nitkowanych liściach.Nie wolno także zrywaćpięknie kwitnących białych grzybieni.Nie odnośmy się więc z pogardą do owych roślin pokrywających wody jezior, nieuważajmy ich za chwasty, które należy wyrywać, aby oczyścić wodę.Wśród łodyg trzcinkwitnie bujne życie drobnych zwierzątek i owadów, które stanowią pokarm większości ryb.Pod olbrzymimi liśćmi grzybieni znajdują osłonę i cień zwierzęta wodne; spodnia część liścito prawdziwe mieszkania dla setek przeróżnych wodnych stworów.Tu, na brzegachniegościnnych dla ludzi jezior, napotkać można żabę wodną, kumaka, traszkę lub żółwiabłotnego.Tu - wśród trzcin i na brzegach, gdzie rzadko zagląda człowiek z tranzystorowymradioodbiornikiem w ręku - żyje jeszcze znajdujący się pod ochroną bliski krewny słowika -podróżniczek, a także remiz, prześmieszny zimorodek, siewka, czajka, trzcinak, bąk.Wokresie, gdy siedzą na jajach, w gniazdach ukrytych wśród trzcin lub na drzewach, płoszy jewarkot motorówek, jaja stygną, pisklęta zdychają.Dlatego akweny, na które wkraczaniekulturalny turysta, wkrótce pustoszeją z ryb i ptactwa.Na mapie, tuż przy wyjściu z przesmyku na Jezioro Aabędzie, zauważyłem kilkanaściemaleńkich, czarnych kropek.U każdego wodniaka znaki te budzą ogromny niepokój.Kropeczki te ostrzegają, że w tym właśnie miejscu znajdują się skały podwodne, głazy albomielizny upstrzone kamieniami.Z początkiem lata, gdy poziom wody w jeziorach bywazazwyczaj jeszcze dość wysoki, owe skały i kamieniste mielizny pokrywa woda i łatwo nanich złamać miecz w żaglówce lub rozorać kadłub.Motorowodniacy w takich miejscachłamią śruby napędowe, krzywią kolumny silników, wyłamują rufy.- Czy mój brat wie o podwodnych rafach przy wyjściu z przesmyku? - zapytałemMilczącego Wilka.Potakująco skinął głową:- Niech Szara Sowa będzie spokojny.Milczący Wilk zna miejsce zwane przezwodniaków piekiełkiem , Znajduje się ono bliżej lewego brzegu, dlatego my będziemy siętrzymać brzegu prawego.Gdy płynąłem na jezioro Zmierzchun, widziałem, że skały piekiełkapokrywa woda, bo poziom jeziora jest obecnie dość wysoki.Ale myślę, że duża fala będzieobnażać głazy na płyciznie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki