[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Hryniewicz rozumie cel i zadania teologii:czy jako służbę prawdzie objawionej, czy też jako służenie komfortowi ludzkiemu?234 ZAKOCCZENIEPrzeanalizowanie biblijnych podstaw teologii zbawienia pozwala stwierdzić,że mówienie o pełni zbawienia jest jak najbardziej zasadne, ponieważ ma ona podstawybiblijne.Określa ją grecki termin pleroma, który wskazuje w ten sposób na sytuacjęfinalną, dotyczącą zbawienia ludzkości oraz wszechświata.Inaczej mówiąc, pełniazbawienia jest rzeczywistością określaną słowem niebo , czyli rzeczywistościącałkowicie zrealizowaną jako kosmiczna całość, czyli nowe niebo i nowa ziemia.Można przyjąć, że pełnia zbawienia rozpoczyna się, w momencie PaschyChrystusa, która jest wydarzeniem ponadhistorycznym, nie należącym już ściśledo doczesności i dlatego trudnym do opisania w kategoriach czysto ludzkichpodlegających rozumowym dociekaniom.Taka myśl jest centralną myślą w teologiiW.Hryniewicza.Wydarzenie paschalne dotyczy najpierw Jezusa Chrystusa, który przez Zmierć,Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie, jest wywyższony i uwielbiony u Ojca.Jest onopełnią zbawienia Człowieczeństwa, które przyjął Boski Logos we Wcieleniu.Mówio tym Katechizm Kościoła Katolickiego, podkreślając, iż niebo zostało otwarte przezZmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa (por.1026), a udział w nim człowieka jestrównocześnie udziałem w Jego chwale.Pascha Chrystusa zaczyna także promieniować na ludzkość i kosmos.Poprzezobecność Ciała Chrystusa Zmartwychwstałego we wszechświecie, będącym nie tylkociałem indywidualnym, lecz zarazem zaczątkiem przemienionego wszechświata, jest235 ono pierwowzorem, przyczyną i antycypacją tego, co ma się dokonać w ludzkościi w całym kosmosie.Dzięki Chrystusowi Zmartwychwstałemu i w Nim przyszły światjuż teraz przenika dzieje ludzkości mocą Bożego Ducha, który uobecnia wiecznośćw czasie poprzez misterium paschalne.Idąc za myślą W.Hryniewicza można więc powiedzieć, że pełnia zbawienia jestostatecznym spełnieniem człowieka, ludzkości i kosmosu.Promieniowanie Paschy dotyczy Kościoła poprzez antycypację sakramentalnąpełni zbawienia.Kościół bowiem jest szczególnym miejscem, z którego promieniujezbawcze oddziaływanie uwielbionego Chrystusa i Ducha Zwiętego na caływszechświat.W Kościele dokonuje się powolne wyzwalanie człowieka.Zbawcze oddziaływanie przemieniające człowieka najpełniej uwidacznia siępodczas Eucharystii- w komunii, która daje uczestnictwo w przebóstwionymi Zmartwychwstałym Ciele eucharystycznym Jezusa, nieodłącznym od działaniai obecności Ducha Zwiętego.Antycypacja pełni dla każdego człowieka rozpoczyna sięod chrztu, ponieważ dokonuje się w nim zespolenie człowieka z losemChrystusa Zmartwychwstałego, a dar otrzymany na chrzcie jest już ukrytą pełnią,aż do ostatecznego spełnienia w ludzkiej śmierci i zmartwychwstaniu.Chrzestz bierzmowaniem łączy Duch Zwięty, który jest eschatologicznym Darem zbawienia,natomiast w sakramencie pokuty ten sam Duch Zwięty pełni funkcję osądzającą,oczyszczającą i przemieniającą.W.Hryniewicz podkreśla, że antycypacyjny charaktersakramentów świętych jest mocno związany ze szczególną rolą Ducha Zwiętego, którystopniowo przemienia człowieka na drodze realizowania zbawienia.Przede wszystkimantycypacyjną rolę sakramentów, widzi się współcześnie w udziale przez chrzestw Zmartwychwstaniu Chrystusa inaugurującym nową eschatyczną rzeczywistość,w antycypacji zwycięstwa nad grzechem w sakramencie pokuty, oraz powolnymprzebóstwieniu w Eucharystii prowadzącym przez communio z Bogiem i bliznimido dopełnienia się całej rzeczywistości w miłości Bożej.Pascha Chrystusa obejmuje w pełni człowieka, w momencie jego śmierci i sądu.Zmierć bowiem jest przejściem w rzeczywistość ostateczną.Według W.Hryniewiczaśmierć jest rzeczywistością dynamiczną, ponieważ spełniają się w niej wszystkiewydarzenia ostateczne.W śmierci dokonuje się zmartwychwstanie, co wynikaz podkreślenia ścisłego związku ze Zmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusapozwalającymi widzieć w nich dwie fazy jednego wydarzenia.Przyjmuje on,że w punkcie przejścia spełnia się całe życie człowieka jako osoby.Aączy Paruzję oraz236 zmartwychwstanie z momentem śmierci poszczególnego człowieka.W pełni zbawieniauczestniczy również ludzkie ciało.Nauka Magisterium Kościoła nie przyjmuje takiego rozumienia śmierci,podkreślając, że śmierć jako definitywny moment kończy etap doczesny, zwracającszczególną uwagę na jej charakter personalny, odniesienie do ZmartwychwstaniaChrystusa, które stanowi centralne wydarzenie eschatologiczne historii, i prawzórostatecznego, docelowego stanu, który będzie udziałem człowieka.Sąd w ujęciu W.Hryniewicza nad światem już się dokonał poprzez PaschęChrystusa, natomiast sąd nad człowiekiem dokonuje się w momencie śmierci obejmująccałe jego życie.Aączy go ze śmiercią i w ten sposób jest w nim zawarty wymiarjednostkowy i powszechny oraz wewnętrzny i zewnętrzny.Ma on różny stopieńintensywności, i trwa tak długo, aż nie doprowadzi do zwrócenia się ku Bogu całągłębią swojego jestestwa.Dokonuje się w śmierci człowieka, który przeżywa zarazem koniec dziejówludzkich, dlatego sąd w teologii W.Hryniewicza jest jeden, w odróżnieniu od oficjalnejnauki Magisterium Kościoła o sądzie szczegółowym i Sądzie Ostatecznym.Sąd szczegółowy posiada dynamiczny i osobowy charakter [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Hryniewicz rozumie cel i zadania teologii:czy jako służbę prawdzie objawionej, czy też jako służenie komfortowi ludzkiemu?234 ZAKOCCZENIEPrzeanalizowanie biblijnych podstaw teologii zbawienia pozwala stwierdzić,że mówienie o pełni zbawienia jest jak najbardziej zasadne, ponieważ ma ona podstawybiblijne.Określa ją grecki termin pleroma, który wskazuje w ten sposób na sytuacjęfinalną, dotyczącą zbawienia ludzkości oraz wszechświata.Inaczej mówiąc, pełniazbawienia jest rzeczywistością określaną słowem niebo , czyli rzeczywistościącałkowicie zrealizowaną jako kosmiczna całość, czyli nowe niebo i nowa ziemia.Można przyjąć, że pełnia zbawienia rozpoczyna się, w momencie PaschyChrystusa, która jest wydarzeniem ponadhistorycznym, nie należącym już ściśledo doczesności i dlatego trudnym do opisania w kategoriach czysto ludzkichpodlegających rozumowym dociekaniom.Taka myśl jest centralną myślą w teologiiW.Hryniewicza.Wydarzenie paschalne dotyczy najpierw Jezusa Chrystusa, który przez Zmierć,Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie, jest wywyższony i uwielbiony u Ojca.Jest onopełnią zbawienia Człowieczeństwa, które przyjął Boski Logos we Wcieleniu.Mówio tym Katechizm Kościoła Katolickiego, podkreślając, iż niebo zostało otwarte przezZmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa (por.1026), a udział w nim człowieka jestrównocześnie udziałem w Jego chwale.Pascha Chrystusa zaczyna także promieniować na ludzkość i kosmos.Poprzezobecność Ciała Chrystusa Zmartwychwstałego we wszechświecie, będącym nie tylkociałem indywidualnym, lecz zarazem zaczątkiem przemienionego wszechświata, jest235 ono pierwowzorem, przyczyną i antycypacją tego, co ma się dokonać w ludzkościi w całym kosmosie.Dzięki Chrystusowi Zmartwychwstałemu i w Nim przyszły światjuż teraz przenika dzieje ludzkości mocą Bożego Ducha, który uobecnia wiecznośćw czasie poprzez misterium paschalne.Idąc za myślą W.Hryniewicza można więc powiedzieć, że pełnia zbawienia jestostatecznym spełnieniem człowieka, ludzkości i kosmosu.Promieniowanie Paschy dotyczy Kościoła poprzez antycypację sakramentalnąpełni zbawienia.Kościół bowiem jest szczególnym miejscem, z którego promieniujezbawcze oddziaływanie uwielbionego Chrystusa i Ducha Zwiętego na caływszechświat.W Kościele dokonuje się powolne wyzwalanie człowieka.Zbawcze oddziaływanie przemieniające człowieka najpełniej uwidacznia siępodczas Eucharystii- w komunii, która daje uczestnictwo w przebóstwionymi Zmartwychwstałym Ciele eucharystycznym Jezusa, nieodłącznym od działaniai obecności Ducha Zwiętego.Antycypacja pełni dla każdego człowieka rozpoczyna sięod chrztu, ponieważ dokonuje się w nim zespolenie człowieka z losemChrystusa Zmartwychwstałego, a dar otrzymany na chrzcie jest już ukrytą pełnią,aż do ostatecznego spełnienia w ludzkiej śmierci i zmartwychwstaniu.Chrzestz bierzmowaniem łączy Duch Zwięty, który jest eschatologicznym Darem zbawienia,natomiast w sakramencie pokuty ten sam Duch Zwięty pełni funkcję osądzającą,oczyszczającą i przemieniającą.W.Hryniewicz podkreśla, że antycypacyjny charaktersakramentów świętych jest mocno związany ze szczególną rolą Ducha Zwiętego, którystopniowo przemienia człowieka na drodze realizowania zbawienia.Przede wszystkimantycypacyjną rolę sakramentów, widzi się współcześnie w udziale przez chrzestw Zmartwychwstaniu Chrystusa inaugurującym nową eschatyczną rzeczywistość,w antycypacji zwycięstwa nad grzechem w sakramencie pokuty, oraz powolnymprzebóstwieniu w Eucharystii prowadzącym przez communio z Bogiem i bliznimido dopełnienia się całej rzeczywistości w miłości Bożej.Pascha Chrystusa obejmuje w pełni człowieka, w momencie jego śmierci i sądu.Zmierć bowiem jest przejściem w rzeczywistość ostateczną.Według W.Hryniewiczaśmierć jest rzeczywistością dynamiczną, ponieważ spełniają się w niej wszystkiewydarzenia ostateczne.W śmierci dokonuje się zmartwychwstanie, co wynikaz podkreślenia ścisłego związku ze Zmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusapozwalającymi widzieć w nich dwie fazy jednego wydarzenia.Przyjmuje on,że w punkcie przejścia spełnia się całe życie człowieka jako osoby.Aączy Paruzję oraz236 zmartwychwstanie z momentem śmierci poszczególnego człowieka.W pełni zbawieniauczestniczy również ludzkie ciało.Nauka Magisterium Kościoła nie przyjmuje takiego rozumienia śmierci,podkreślając, że śmierć jako definitywny moment kończy etap doczesny, zwracającszczególną uwagę na jej charakter personalny, odniesienie do ZmartwychwstaniaChrystusa, które stanowi centralne wydarzenie eschatologiczne historii, i prawzórostatecznego, docelowego stanu, który będzie udziałem człowieka.Sąd w ujęciu W.Hryniewicza nad światem już się dokonał poprzez PaschęChrystusa, natomiast sąd nad człowiekiem dokonuje się w momencie śmierci obejmująccałe jego życie.Aączy go ze śmiercią i w ten sposób jest w nim zawarty wymiarjednostkowy i powszechny oraz wewnętrzny i zewnętrzny.Ma on różny stopieńintensywności, i trwa tak długo, aż nie doprowadzi do zwrócenia się ku Bogu całągłębią swojego jestestwa.Dokonuje się w śmierci człowieka, który przeżywa zarazem koniec dziejówludzkich, dlatego sąd w teologii W.Hryniewicza jest jeden, w odróżnieniu od oficjalnejnauki Magisterium Kościoła o sądzie szczegółowym i Sądzie Ostatecznym.Sąd szczegółowy posiada dynamiczny i osobowy charakter [ Pobierz całość w formacie PDF ]