marshall paula Niezwykłe podobieństwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Aańcuchy? Zdjęto je panu?- Tak, kiedy płynęliśmy statkiem do Anglii.Powiedziano,że gdybym je nosił podczas podróży, to zmniejszałyby szybkośćstatku, oczywiście z powodu ich ciężaru.- Tak panu powiedziano? - Eleanor oczarował ten młodzie�niec tak podobny z wyglądu do Neda i tak zarazem inny w spo�sobie bycia.Miała wrażenie, że cechuje go delikatność uczuć,którą jej nieokrzesany brat sobie l ekceważył.- Tak właśnie orzekli.Przykro mi, że rozczarowałem paniąbrakiem kajdanów.- Nie jestem wcale rozczarowana - przyznała szczerzeEleanor.- Cieszę się.Patriarcha mówi.- Patriarcha? - zapytała ponownie zaskoczona.- Mój ojciec.Nazywamy go czasami Patriarchą, gdyż częstopostępuje w starodawny, patriarchalny sposób.Zawsze powta�rzał, że łańcuchy przeszkadzają w pracy.Zdjęto mu je więcwkrótce po jego przybyciu do Nowej Południowej Walii.Doda�wał, że poznał gorsze rzeczy niż kajdany.- Niech pan już przestanie - poprosiła Eleanor, usiłując sięnie śmiać.Cioteczna babka Almeria wciąż powtarzała, że pra�wdziwe damy nigdy się nie śmieją.Jej zdaniem, lord Chester�field nie byłby tym zachwycony.- Teraz widzę, że nie jest panani trochę podobny do Neda.- Nie jestem - przytaknął jej wesoło Alan.- Bardzo go pan jednak przypomina.- Tak, ale zrobił pani głupi kawał i nie omieszkam mu tegowypomnieć.- Proszę mi wierzyć, że nie wspomniałabym ani słówkiemo kajdanach, gdybym nie sądziła, że jest pan Nedem.Kiwnął głową ze zrozumieniem i dodał:- Pewnie nie powiedziałaby tego pani w mojej obecności,ale potem.- Tak, nie, o Boże ! - Tym razem roześmiała się głośno.Wejście uśmiechniętego podstępnie Neda uratowało ją od po�pełnienia następnej gafy.- Widzę, że już się poznaliście - rzucił obojętnym tonem.- Jesteś okropny, Ned - zaczęła Eleanor.- To panna Hatton musiała mnie rozpoznać - powiedziałAlan.- Ja byłem w lepszej sytuacji.Podobieństwo między na�mi wprawiło ją w niemałe zmieszanie.Ned nie krył złośliwego uśmiechu.- I o to chodziło.Niezła niespodzianka, co, Nell?- Nazywam się teraz Eleanor - przypomniała.- Jesteś nie�poprawny, Ned.Przez twój głupi dowcip zachowałam się bardzoniegrzecznie wobec pana.- Spojrzała pytająco na Alana.- Dilhorne, Alan Dilhorne - przedstawił się.- Ja także za�chowałem się potem nie najlepiej.Posunąłem się w żartachpewnie za daleko.- Ma pan rację - odrzekła Eleanor ujęta jego urokiem.Róż�nił się od Neda zdecydowanie, mimo zewnętrznego podo�bieństwa.- No to jesteśmy kwita - powiedział Alan do Eleanor, omi�jając wzrokiem zadowolonego z siebie Neda, który zaczynał goirytować.- Tak jest, między nami kwita - zgodziła się, podając Ala�nowi rękę, którą ujął z wielką przyjemnością.W zachowaniu Eleanor nie dostrzegał fałszu, mimo iż na po�zór mogła sprawiać wrażenie osoby zważającej na konwenanse.Alan spojrzał na Neda i powiedział na poły żartem:- Proszę cię, Ned, przedstaw mnie jak należy twojej siostrze,to niezwykła dziewczyna.W jego głosie zabrzmiała nutka rozkazująca i Ned już za�mierzał wykonać jego życzenie, kiedy drzwi się otworzyły i dosalonu weszła Almeria Stanton.Na jej twarzy pojawił się wyrazzaskoczenia, gdy ujrzała stojących obok siebie Neda i Alana,obu tak podobnych z twarzy i figury.Po chwili doszła do wnio�sku, że nie ma wątpliwości, który z nich to Ned.Twarz mło�dzieńca z prawej zdradzała zdecydowanie i siłę, których zupeł�nie brakowało jej ciotecznemu wnukowi.Almeria westchnęła.Kłopotliwe podobieństwo rzucało nie�kiedy cień na życie arystokracji, ale jeśli był to ten australijskigość, o którym wspominał przedtem Ned, to tym razem podo�bieństwo można zapisać na korzyść.Zapragnęła dowiedzieć się czegoś więcej o rodzinie nowegoznajomego Neda.- O ile wiem, Ned, masz zamiar zabrać dziś wieczór panaDilhorne'a do Cremorne Gardens.Chciałabym ci jednak przy�pomnieć, że poprzedniego wieczora wróciłeś bardzo pózno, do�piero nad ranem.Obawiam się, że twój dziadek nie pochwaliłbytakiego trybu życia.- Jestem już dorosły - odrzekł nadąsany Ned.Patrząc na niego, Alan pomyślał, że Ned pomimo swychdwudziestu paru lat zachowywał się dziecinnie.Taką samą opinię miała najwidoczniej jego surowa ciotecznababka.- Nie zapominaj, Ned, że jesteś na utrzymaniu sir Harta i żeniewiele robisz, aby okazać mu wdzięczność.Nie próbujesz na�wet nauczyć się administrowania posiadłością, którą w przy�szłości odziedziczysz.Poza tym, kiedy przebywasz u mnie, mu�sisz uwzględniać moje życzenia.Proponuję, żebyś zrezygnowałz wyjścia i zaprosił pana Dilhorne'a na obiad u nas.Co pan nato, panie Dilhorne?Alan odwrócił wzrok od czerwonej i zmieszanej twarzy Ne�da i spojrzał na Almerię Stanton, spokojną i pewną siebie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki