Julio Cortazar Gra w klasy(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.(37)Z TEJ STRONYII faut voyager loin, en aimant sa maison.APOLLINAIRE - Les Mamelles de Tir�silas.[Dalekie trzeba podejmować podróże, kochającswoje domostwo.(G.Apollinaire, Cycki Tyrezjasza)]37Wściekało go nazwisko Traveler, jego, który nigdy nie opuścił Argentyny, jeślinie liczyć wyjazdów do Montevideo, a raz do Asunción w Paragwaju, stolic, którewspominał z kompletną obojętnością.Mając czterdzieści lat, ciągle był sprzężony zulicą Cachimayo, fakt zaś, że pracował jako administrator i trochę do wszystkiego wcyrku Las Estrellas , nie dawał mu najmniejszych nadziei na podróż dookoła światanawet � la Barnum; strefa jego cyrku rozciągała się od Santa F� do Carmen dePatagones, z długimi postojami w stolicy, La Plata i Rosario.Kiedy Talita, która byłapilną lektorką encyklopedii, edukowała się na temat wędrownych plemion i ichkultury, Traveler zrzędził i wygłaszał nieszczerą pochwałę patia pełnego pelargonii,własnego łóżka i wszędziedobrzealewdomunajlepiej.Między jednym a drugim matebłyskał taką erudycją, że olśniewał własną żonę, chociaż uważała, że stara się byćzanadto przekonywający.Czasem we śnie wymykały mu się słowa w rodzaju wydrzećsię , wyrwać z korzeniami , przepłynąć ocean , coś o formalnościach portowych lubniejasnych celach podróży.Jeżeli Talita kpiła z niego po obudzeniu, przykładał jejparę klapsów, oboje zaśmiewali się i wyglądało na to, że ta mimowolna zdrada jegotajemnic dobrze robiła im obojgu.Jedno trzeba przyznać, że w odróżnieniu odwszystkich swoich znajomych Traveler nie winił ani życia, ani losu o to, że nie udałomu się podróżować tak, jak o tym marzył.Po prostu łykał jednym haustem kieliszekjałowcówki i wymyślał sobie od kretynów.- Ja jestem jego najlepszą podróżą - mawiała Talita, kiedy nadarzała się okazja- ale jest tak głupi, że nawet o tym nie wie.To ja, proszę pani, na skrzydłach fantazjizawiodłam go na kraj świata.Tak objaśniona pani myślała, że Talita mówi serio, i odpowiadała mniej więcejw tym sensie:- Ach, proszę pani, mężczyzni są tak niezrozumiali.(co miało znaczyć: nierozumiejący).Albo:- Niech mi pani szczerze wierzy, że ja mam zupełnie to samo z moim Juanem.Powtarzam mu to stale i wciąż, ale spływa to po nim jak po gęsi woda.Albo:- Szkoda słów, proszę pani, życie jest jednym pasmem.Albo:- Byle się nie przejmować, kochana.Najważniejsze, że zdrowie dopisuje.Pózniej Talita opowiadała to Travelerowi i tarzali się ze śmiechu po podłodze wkuchni, nie bacząc na ubranie.Dla Travelera nie było lepszej zabawy niż schować sięw klozecie i z chustką albo podkoszulkiem w ustach podsłuchiwać, jak Talitanapuszcza paniusie z pensjonatu Sobrales albo z hotelu naprzeciwko.W chwilachoptymizmu, które u niego trwały długo, wymyślał słuchowiska radiowe, w których niezostawiał suchej nitki na nic nie podejrzewających grubych babach, doprowadzając jedo łez i zmuszając do codziennego wysłuchiwania jego audycji.Ale niezależnie od tego wszystkiego nie podróżował, co ciążyło mu na duszy jakczarny kamień.- Dosłownie cegła - tłumaczył dotykając żołądka.- Nigdy nie widziałem czarnej cegły - mawiał dyrektor cyrku, ewentualnypowiernik tych nadmiarów nostalgii.- Sczerniała od siedzenia na jednym miejscu.Jak pomyślę, że istnieli poeci,którzy skarżyli się na to, że są heimatlos, nie do wiary, Ferraguto.- Mówże do mnie po ludzku - irytował się dyrektor, w którym ta do niegoskierowana dramatyczna inwokacja wywoływała pewien szok.- Nie mogę, szefie - mruczał Traveler, usprawiedliwiając się milcząco zezwrócenia się do niego po nazwisku,- Piękne cudzoziemskie słowa są jak oazy, jak porty.Czyż nigdy nie pojedziemydo Costa Rica, do Panamy, gdzie niegdyś cesarskie galeony.Gardeł w Kolumbiiumarł, szefie, w Kolumbii.- Nie ma forsy - mówił dyrektor patrząc na zegarek.- Wracam do hotelu, Kukę już tam pewno szlag trafia.Traveler zostawał sam w biurze, zastanawiając się nad tym, jak też wyglądajązachody słońca w Connecticut.Na pociechę przypominał sobie dobre rzeczy, które musię w życiu zdarzyły.Na przykład jedną z lepszych było wejście w 1940 roku dokancelarii jego ówczesnego szefa w Izbie Skarbowej, ze szklanką wody w ręce.Wyleciał z punktu, podczas kiedy szef za pomocą bibuły wycierał sobie wodę z twarzy.Tak, to było niezłe, bo właśnie w tym miesiącu mieli dać mu podwyżkę; ożenek zTalitą był drugą dobrą rzeczą (jakkolwiek oboje podtrzymywali odwrotną wersję),ponieważ ze względu na swoje farmaceutyczne wykształcenie Talita byłabynieodwołalnie skazana na samotne zestarzenie się wśród plastrów i gaz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki