Horwath Witold Panna Wina 2

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ateraz posiedz tu ze mną chwilę.LRTI Maria Luiza usiadła posłusznie obok Syriusa, ufnie przywie-rając do jego ciepła, lecz to nie było zwierzęce ciepło, bijące odsamca, który pragnie ją posiąść, on nie pragnął i, jak zawsze, tyl-ko otoczył ramieniem; w dawnych, złych czasach przytulała siędo wielu, bardzo wielu mężczyzn, jednak żaden nie umiał swąbliskością, przez skórę, wprowadzić takiego spokoju do jej serca,takiej radości, że aż wszystko przed oczami się odmieniało, in-nym blaskiem świeciła tafla wody, gdy patrzyła w nią przytulonado Syriusa, nowy, piękniejszy kształt miała grań, w jaki sposób torobi, skąd u niego ta siła? zastanawiała się po nocach, bezsennaw łóżku Miguela, i nagle - odgadła tajemnicę.W PONIEDZIAAEK M�J KURATOR, SIER%7łANT PICASSO,ZAWI�ZA MNIE DO SIOSTRYi jej męża Matheo na ulicę Rybacką, gdzie mieli niewielkidomek, dwa pokoje i jadalnia na parterze oraz jeden pokoik napoddaszu, który przez najbliższe dwa lata miał być moją celą; za-glądając w każdy kąt, dokładnie zlustrował domostwo, po czympouczył Juanitę i szwagra, że za mnie odpowiadają, więc jeśliucieknę, będą mieli kłopoty, najlepiej niech państwo założą tamna stryszku zamek od zewnątrz i kratę w oknie, no dobrze, osta-tecznie na posiłki może schodzić do jadalni, bo to dla państwabyłby kłopot nosić jedzenie", a telewizję oglądać? oj nie wiem,muszę się sędziego spytać, i oczywiście wszelkie wyjścia pozadom tylko za moją wiedzą i zgodą i wszelkie odwiedziny tak sa-mo, proszę, to moja wizytówka, i numer telefonu, emerytowanysierżant policji państwowej, Ernesto Picasso jak ten malarz, co teLRTróżne głupoty malował, na przykład kobitę z okiem na środkuczoła, ale to nikt z mojej rodziny, no dobra, zostawiam państwa,a ty, niuńka pamiętaj, jeden wyskok i lądujesz w Carrera!", i od-jechał swoim rozpadającym się fordem pikapem, aJuanita z bła-ganiem w oczach spytała: Laura, ale ty nie uciekniesz, obiecu-jesz?", bo przecież nie będą zakładać żadnych zamków ani krat, a co ona? jakieś zwierzę, żeby ją trzymać w klatce?", powiedziałMatheo, lecz widziałam, że oboje drżą przed kłopotami, którymiich nastraszył sierżant Picasso, więc objęłam Juanitę i przysię-głam, że przez dwa lata nie ruszę się za próg i żadnego reptila niezaproszę przez okno, normalnie cipka zasznurowana, nóżki otak" - śmiejąc się zwarłam kolana, a Matheo, jako że był bardzoskromnym, nieśmiałym chłopcem zarumienił się i spojrzał namnie z potępieniem, mój biedny szwagier, któremu wczoraj do-gryzali w pracy, że na drugim etacie będzie robił za naczelnikawięzienia, ale w sumie, brachu, to masz dobrze, bo jeśli Juanitacię rzuci, zawsze zostanie ci Laura, a dziewczyna z niej niczegosobie, widzieliśmy, jak brała baty pod basztą, ciałko mniam,mniam!"; a potem na górze zobaczyła moje ciałko Juanita, Boże!Jak oni cię zbili!" - i płacząc zbiegła po schodach, słyszałam, żewysyła męża do szpitala po jakąś maść, daj spokój, wcale takbardzo nie bolało", powiedziałam, gdy wróciła, gdyby bolało, tobym chyba się darła, co nie?", ale Juanita oczywiście nie mogławiedzieć, że zniosłam chłostę bez jednego krzyku, bo w sobotę wpołudnie, podobnie jak moja matka, zaszyła się w domu.W TYM CZASIE W GABINECIE SYRIUSA STAWIA SILRTWUJprzekonany, że sędzia wezwał go, żeby wypowiedzieć zawartyprzed laty układ, skoro go złamał, miało nie być krwi na SantaInez, Wuj obiecał każdego mordercę doprowadzić przed obliczesędziego, a przecież Bibi Massena strzelił do Kolumbijczyka, Es-teban Ruiz walił na odlew bejsbolem, Laura Santiliana wstrzyk-nęła turyście końską dawkę barbituranów, i tylko fart, tylko cudBoski, że delikwenci przeżyli, a zatem psim obowiązkiem Wujabyło cały ten gang wydać w ręce sprawiedliwości, wiedział o tym,a jednak tego nie zrobił, więc siedział teraz przed Syriuszem zeskruszoną miną, nie żeby się go bał, bo Wuj do strachliwych nienależał, lecz dlatego, że stracił w jego oczach honor, swój ban-dycki honor, na którego punkcie był bardzo wyczulony.- Wiesz, Wuju, że narobiłeś dziadostwa? - powiedział Syrius,patrząc spode łba i ani myśląc poczęstować whisky; sam pił zaswoim biurkiem, a na pewno nie był to dzisiaj jego pierwszydrink, uznał Wuj, napotkawszy spojrzenie zmętniałych oczu.- Tak, wiem, el comandante.Oszukałem i pana, i Pabla Me-dinę.Ale ja po prostu, po prostu kochałem tego chłopaka.jaksyna, rozumie pan, przecież własnych synów nie mam, więc Bi-bi.Bibi nagle stał mi się strasznie bliski.Ukarałem go, ale niemiałem serca wydać panu.- Nie ulokowałeś swych uczuć najlepiej.- To prawda.Na procesie zachował się jak ostatni śmieć, takgo zresztą pan nazwał, bardzo ładne było to porównanie z Rubio,LRTaż mnie coś za serce złapało, jak słuchałem, pan, el comandante,mówi nieraz jak Cycero.- Tylko mi nie wmawiaj, że czytałeś Cycerona [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki