Graham Masterton Katie Maguire(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poza tymzwaliło mi się na głowę kilka spraw i naprawdę.Jakiś samochód zatrąbił na nią z tyłu i zorientowała się, \e na skrzy\owaniu z George's Quayzabłysło zielone światło.- Gerardzie - powiedziała.- Nie mogę teraz rozmawiać.Daj mi godzinę, oddzwonię do ciebie.- Chodzi o uniwersytet! - krzyknął, ale zaraz jego głos znikł w trzasku zakłóceń.Odrzuciła telefon komórkowy na siedzenie i pomachała przepraszająco kierowcy samochodu,który jechał za nią.Minęła katedrę świętego Finbarra i wkrótce była przed szpitalem.Na przedniąszybę pojazdu spadło kilka kropel deszczu.Szarość na dworze zaczęła zmieniać się w zmrok.Nie mogła przestać rozmyślać o ostatnim przesłuchaniu Tómasa � Conailla.Wszystkie poszlakiwskazywały na to, \e przynajmniej brał udział w zamordowaniu Fiony Kelly, je\eli nie zabił jejosobiście.Jeśli jednak powiedział prawdę i legenda o Morrigain naprawdę mówi, \e tylko kobietamo\e wywołać czarownicę z Niewidzialnego Królestwa? Jaka kobieta wchodziła w grę?Przychodziła jej do głowy tylko matka Johna Meaghera, pokasłująca i krą\ąca w domupomiędzy pokojami.Trudno było sądzić, \e sam John zdolny jest kogoś zabić, nawet przygnębiony,samotny i w tarapatach finansowych.Jeśli jednak jego matka znała rytuał i wiedziała o szkieletachzakopanych pod spi\arnią, wiedziała te\, jak dokończyć ofiarę, według jakiego klucza dodać dwiekolejne kobiety do jedenastu i przywołać Morrigain.Johnowi wydawało się, \e widział zjawę przy Iollan's Wood, ponurą postać, którą mogła byćMorrigain.Znajdował się w takim stanie psychicznym, \e jego matka potrafiłaby przekonać go o tym,podczas gdy tak naprawdę widział jedynie wieczorną mgłę, dym albo promienie słońca znikającego zadrzewami.Katie postanowiła, \e jutro rano znów pojedzie na Me-agher's Farm i porozmawia z Johnemoraz jego matką.Osobno, \eby sprawdzić, czy w ich zeznaniach nie będzie jakichś niezgodności.Wkońcu rytuał mógł mieć tak\e podło\e emocjonalne: oto matka wywiera wpływ na ulubionego syna,chcąc podarować mu siłę, jaka nigdy nie była mu dana.Do poczekalni wszedł doktor O'Keeney.Był wysokim, postawnym mę\czyzną, miałwytrzeszczone oczy, przywodzące na myśl Bustera Keatona, wymachiwał rękami w sposób taknieskoordynowany, jakby nie nale\ały do niego.- Mamy ju\ wyniki badań Paula, Katie.Muszę ci szczerze powiedzieć, \e nie napawają mnieoptymizmem.Katie zastygła w oczekiwaniu.Miała właśnie wstać z krzesła, jednak nie zrobiła tego, a jedyniewyprostowała plecy.Doktor 0'Keeney miał du\ą brodawkę po lewej stronie nosa.Zawszezastanawiała się, dlaczego ludzie, szczególnie lekarze, nie usuwają sobie takich narośli.- Mózg Paula pozbawiony był tlenu tak długo, \e zaszły w nim nieodwracalne zmiany.Niezagra\ają one jego \yciu, jednak prawdopodobieństwo, \e odzyska przytomność, jest bardzo małe.Najprawdopodobniej do końca \ycia pozostanie w stanie wegetatywnym, tak jak teraz.- Nie obudzi się? Nigdy? Doktor O'Keeney potrząsnął głową.- Nie wiem, co się dzieje w jego głowie, jakie po niej krą\ą myśli, jakie sny.Nie sądzę jednak,by były gorsze od tego, czemu musiałby stawić czoło, wyszedłszy ze śpiączki i próbując zacząć \yć odnowa.Nie potrafiłby mówić, samodzielnie jeść, świadomie się wypró\niać, ale przez cały czas byłbytego świadom.- Co mam robić?- Obawiam się, \e nic nie mo\esz zrobić.Mam tutaj kilka innych przypadków śpiączki.Bliscywysiadują przy swoich ukochanych, codziennie z nimi rozmawiają i grają im ulubioną muzykę.Gdyktoś z takiego stanu wychodzi, bardzo to nagłaśniamy, doświadczenie podpowiada mi jednak, \e są tobardzo rzadkie przypadki.Musisz pogodzić się z czymś bardzo smutnym, Katie.Paul, jakiego znałaś,nie \yje, zmarł na tylnym siedzeniu twojego samochodu.- Odbiera jakieś bodzce?- Nie.Mo\esz być tego pewna.- Skąd ta pewność? Przed chwilą powiedziałeś, \e nie masz pojęcia, jakie myśli krą\ą po jegogłowie.- Katie, jeśli Bóg nie sprawi cudu, straciłaś Paula na zawsze.Bardzo mi przykro.Sama weszła do pokoju, w którym le\ał Paul, i stanęła obok niego.Sprawiał wra\enie śpiącego,spokojnego, jakby po prostu wypoczywał po długim dniu zawierania zakładów na wyścigach konnychw Fairyhouse i po wypiciu zbyt wielu butelek guinessa.W szpitalnej sali Katie zrozumiała, \e jej\ycie zmieniło się na zawsze.Marzenia, które nosiła w sobie, kiedy była młoda, ju\ nigdy się niespełnią.Wydało się jej, \e jej marzenia są klątwą niszczącą ka\dego, kto się z nią zetknie, nawet psa.Nie pocałowała Paula, nie potrafiła.Odeszła od niego, wyszła ze szpitala i od razu skierowałasię na parking.Znów padał deszcz, drogę do samochodu przebyła biegiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki