Gauze Jan Brazylia 02 Brazylia mierzona krokami(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wpierwtrzeba ich przygotować.Jak będziemy na nowym miejscu, to ja pójdę do Urubu i umówię sięz nimi. Dobrze niech i tak będzie.Jutro zwijamy obóz.Następnego dnia spakowaliśmy manatki, załadowaliśmy je na muły i wyruszyliśmy nanowe miejsce, zakładać nowe acampamento.Krokodyle jezioroDżungla, w którą teraz zagłębiliśmy się prowadzeni przez Nekę, była jeszcze bardziejgrozna i ponura.Miejscami była tak gęsta, spleciona lianami i konarami, że na ziemi panowałpółmrok.Między bardzo wysokimi, pięćdziesięciometrowymi rzadko rosnącymi drzewami,rośnie las znacznie niższy, bardzo gęsty, spleciony konarami i gęstwą lian, tworząc jakbysklepienie nie przepuszczające światła.Daje on osłonę licznym gatunkom palm niskopien-nych, paprociom drzewiastym i małym drzewkom, pod którymi rośnie gąszcz krzewów.Zdrzew zwieszają się fantastycznych kształtów pasożytnicze dziwolągi roślinne, kwiaty i wi-szące paprocie, których liście spływają aż do ziemi.Pod tym światem drzew wyrastają trawy,trzciny i kwiaty, a wreszcie pod nimi mchy i różne pełzające roślinki, grzybki i pleśnie.Chwilami przedzieraliśmy się przez taki gąszcz, że mrok panował tu zupełny.Ciężkie, dusznepowietrze przesycone oszałamiającym zapachem storczyków, wyglądało jak opar nad bagni-skiem.Najmniejszy powiew nie orzezwiał, żaden promyk nie oświetlał wnętrza ponurego jakprzedsionek piekieł.Ciszy nie mąciły głosy ptaków, czasem tylko rozlegał się dziwny, przej-mujący dreszczem skrzek.Nogi nasze tonęły w grubej warstwie wilgotnych traw i gnijącychliści.Prowadzeni przez Indian przeciskaliśmy się wąskimi ścieżkami w głębokim milczeniu,w jakimś trwożnym oczekiwaniu, jakby w obawie naruszenia spokoju istotom zamieszkują-cym te ostępy.Nic się jednak nie stało.Nie natrafiliśmy na żadną żywą istotę ani na żadneślady.Szliśmy, a raczej wlekliśmy się noga za nogą jak ślimaki, bezustannie przecinajączarośla, trawy i trzciny, zalewając się potem, mdlejąc prawie z wysiłku i upału.Wreszcie gąszcza zaczynają się przerzedzać, trafiają się coraz częściej przerwy, drzewaustępują miejsca krzakom i zaroślom bananowym.Teraz zamiast wysokich drzew rosnąwspaniałe palmy obwieszone kiściami owoców.Nagle trawy i zarośla giną i przed nami roz-tacza się rozległy, aż kłujący oczy od blasku widok na rozległe jezioro.Jezioro ma parę kilo-metrów długości i owalny kształt.Brzegi zarastają trawy, zarośla i palmy, całe lasy palm.Rosną pojedynczo i grupami.Gładkie, nie marszczone nawet najlżejszym powiewem lustrojeziora aż zaprasza do kąpieli, ale tysiące krokodyli czynią je niedostępnym.Błotniste,częściowo porośnięte trawą brzegi zapełnione są nieprzeliczonymi stadami najrozmaitszychptaków.Są tu różowe flamingi, piękne, dostojne czaple z przepysznymi czubami na głowach,czerwonaki i setki innych o różnych kształtach i upierzeniu, brodzących po płytkiej wodzielub w pobliskich zaroślach.Całość wygląda jak bajkowy obraz wyczarowany fantazją mala-rza.Staliśmy ocierając pot z czoła i podziwiając ten nowy cud natury. Pięknie tu jest zawołałem urzeczony widokiem krajobrazu. Przepięknie potwierdził Pelc ale wydaje mi się, że nie bardzo tu zdrowo i nie-zbyt bezpiecznie.Patrz na legiony tych krokodyli.Gdyby były mądrzejsze, nie wyszlibyśmystąd żywi.A co ty na to Antonio? zwrócił się do Ferreiry.Ferreira wzruszył ramionami uśmiechając się. Wygląda to jak raj na ziemi, tylko my do niego nie pasujemy.Zabiła nas cywilizacja.Długo tu nie wytrzymamy. Trzeba jednak znalezć jakieś porządne miejsce na założenie acampamento zade-cydował Pelc. Chłopcy zawołał poszukajcie dobrego miejsca na założenie obozu.Po przeszukaniu okolic jeziora, caboclos wynalezli niewielki wzgórek porosły palmami,na którym postanowiono założyć obóz.Szybko oczyszczono teren, wycięto krzaki i trzciny,rozpalono dwa duże ogniska i nim zapadła noc siedzieliśmy przy wesoło trzaskającym ogniuu stóp palm, do pni których uwiązano hamaki.Miejsce zawiązania posmarowałem kreoliną,żeby odstraszyć ciekawskie mrówki i inne robaki.Ustrzeliliśmy parę dzikich indyków i nie-wielkiego jelonka, który przyszedł pić wodę.Caboclos złowili dwumetrowego jaszczura, któ-rego mięso jest prawdziwym przysmakiem.Neka i inni Indianie naznosili owoców, orze-szków palmowych, tak że kolacja przeszła wszelkie oczekiwania.Na jej zakończenie Pelc dałkażdemu po kieliszku cacha�a, co znakomicie poprawiło nastrój.Długo w noc siedzieliśmyprzy ogniskach śpiewając piosenki przy akompaniamencie rozklekotanej gaity harmonii,zapewne ku wielkiemu zdumieniu mieszkańców jeziora, którzy słuchali nas w milczeniu.Kiedy jednak ucichły śpiewy i okrzyki, a w obozie zapanowała cisza, cała okolica zaczęłarozbrzmiewać najrozmaitszymi głosami.Dżungla rozpoczęła swój nocny koncert [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki