Emma Goldrick Wdowi grosz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie dość, że nie posiadasz zezwolenia naprowadzenie prywatnej szkoły, to jeszcze nie zapłaciłaśpodatku.- I co ja teraz zrobię? Mam zaświadczenie.- Od Rady Miejskiej?- No, niezupełnie.Z Czerwonego Krzyża.Ale to w jakiśsposób legalizuje moją szkołę, prawda?- Obawiam się, że będziesz ją musiała zamknąć lub nieciągnąć z niej korzyści finansowych.- Nie ciągnąć korzyści finansowych?- Nie bierz pieniędzy przez dzień lub dwa.Widzę, jak wieledobrego dają Maude twoje zajęcia, więc postaram się znalezćpoparcie u innych rodziców.Bank posiada swojego prawnika iszepnę mu parę słów, żeby coś z tym zrobił.Zgoda?- Boże, co za świat! - Lucy westchnęła.- To nawet nie brzmiuczciwie.- Mimo to nie chcesz stracić swojej szkoły, prawda? Paręminut temu rozmawiałem z Angie i powiedziała mi, żenaprawdę potrzebujesz pieniędzy.- W porządku, dziewczęta! - krzyknęła Lucy.- To jest szkoła,a nie klub plotkarek.Proszę do wody!- Klasnęła w dłonie i dziewczęta, wszystkie uśmiechnięte oducha do ucha, rzuciły się w stronę morza.- Panna Proctor również.Sio!RS73- Ale ja chciałam.- Idz, póki jeszcze możesz - przerwał jej ojciec.Maudespojrzała na niego, pokazała język i uciekła.- A więc potrzebujesz pieniędzy, ponieważ.- Nie sądzę, żeby to był twój.- Słuchaj - powiedział - nie mam nic przeciwko odrobinieniezależności, ale czasami, Lucy, naprawdę wystawiasz mojącierpliwość na próbę.Dlaczego akurat teraz potrzebujeszpieniędzy?%7łeby móc spłacić ten twój cholerny kredyt, o mało jej się niewyrwało, ale nie miała odwagi tego powiedzieć.- Nagromadziło mi się trochę długów - bąknęła nieśmiało.- Jeśli tylko o to chodzi - odparł - trzeba było mówić od razu.Daj mi listę wierzycieli, a ja każę mojej sekretarce ichpospłacać.W ramach prezentu ślubnego.- Ty po prostu nie słuchasz! Nie wyjdę za ciebie za mąż i niemożesz mnie kupić, więc nie będzie żadnych prezentówślubnych ani.Och, doprowadzasz mnie do szału!- Taki mam właśnie zamiar.Uraczył ją swoim specjalnym uśmiechem dla miłych, małychdziewczynek.Jeśli jeszcze pogłaszcze mnie po głowie,pomyślała Lucy, to.I w tej właśnie chwili pogłaskał ją pogłowie.Niestety, przy okazji possał płatek jej ucha, a potemponownie pocałował.Cokolwiek miała zamiar zrobić, zupełniewyleciało jej z głowy.Proctor cofnął się o krok i z zachwytem spoglądał nadziewczynę.Lucy stała zupełnie oszołomiona.- No, dobrze - rzekł obłudnie.- Wystarczy na dzisiaj.- O czym ty mówisz?! - krzyknęła, kiedy się odwrócił i ruszyłw górę plaży.- Nie zapomnij! zawołał.- Za pięć dni ślub! Miała ochotępobiec za nim, przewrócić go na piach i.Jej wyobrazniązawładnęła zupełnie nieoczekiwana myśl.Odsunęła ją od siebie,choć nie było to łatwe, i zawróciła plażą.RS74Do diabła z tym mężczyzną!Dopiero gdy rodzice zabrali dziewczęta do domów Lucymogła wyjaśnić wszystko Angie.- Tak więc w przyszłym tygodniu muszę zacząć spłacaćkredyt - zakończyła.- To strasznie dużo pieniędzy, spłaty są comiesiąc i.- Wiem, że to wszystko jest bardzo skomplikowane - odparłaAngie, a w jej bladoniebieskich oczach zamigotały iskierki alemusi istnieć jakieś proste rozwiązanie.Przynajmniej jeśli chodzio pierwszą spłatę.- Proste rozwiązanie?- Oczywiście, bardzo proste - oznajmiła Angie, sięgając potelefon.- Jego bank jest gotów pożyczyć ci więcej pieniędzy,tale?Lucy przytaknęła z szeroko otwartymi ze zdziwienia oczyma,a starsza pani zaczęła wykręcać numer.- W takim razie idz do banku, moja droga, i pożycz tylepieniędzy, żeby wystarczyło na pierwsze dwie lub trzy spłaty.Ktoś po drugiej stronie podniósł słuchawkę.- Abigail? Abigail Chase? Mówi Angie Moore.Słuchaj, starawiedzmo, jak śmiałaś złożyć skargę na moją Lucy? - Staruszkapuściła oko do dziewczyny, słuchając dobiegającego zesłuchawki napastliwego potoku słów.- Cóż, nigdy nie życzyłabym ci, żebyś była narażona nasąsiedztwo ludzi prowadzących tak rozwiązły tryb życia, choćjestem jedną z nielicznych osób w okolicy, sięgających pamięciądo drugiej wojny światowej i tych zabawnych pogłosek o tobiei.jak on się nazywał? Pamiętasz?Ze słuchawki popłynął kolejny potok słów bezlitośnieprzerwany przez Angie Moore.- Nie zapominaj, Abigail, że hipoteka twojego domu należydo mnie.Ogromna suma, nieprawdaż? Może się tak zdarzyć,moja droga, że będziesz się musiała szybko spakować iwyprowadzić.W mieście są bardzo przyjemne domy dlaRS75starszych osób.Jeden pokój z łazienką.Z pewnością by ci sięspodobało i.Ach tak? Myślę, że jeśli wycofasz swoją skargę,wszystko jakoś się ułoży.Tak, do widzenia.- Odłożyłasłuchawkę na widełki i uśmiechnęła się.- Widzisz, Lucastro,masz jeszcze przyjaciół w okolicy.- Ale pożyczać więcej pieniędzy? - Lucy przyłożyła dłonie dopalących policzków.- Czy to nie jest nieuczciwe?- Ależ skąd! - odparła Angie.- Stare prawo chrześcijańskieuważało za lichwę każdą pożyczkę o stopie procentowejwyższej niż sześć.Bankierzy zasłużyli sobie na to! Zjedzkolację, kochanie, i idz do łóżka.Jutro czeka cię ciężki dzień wbanku.RS76ROZDZIAA SZ�STYNastępnego ranka Lucy Borden obudziła się z bólem głowy.Dręczył ją okropny sen.Jim Proctor pochylał się nad jej łóżkiemz twarzą wykrzywioną potwornym grymasem.- Pieniądze, a jeśli nie.! Nikt nie oszukuje w moim banku!Dziewczyna usiadła i zmusiła się, żeby otworzyć oczy.W jejgłowie zaświtała chaotyczna myśl.Jakim cudem Angie jestwłaścicielką hipoteki tego ogromnego domu po przeciwnejstronie ulicy?- Pieniądze - wymamrotała.- Muszę zdobyć jakieś pieniądze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki