Carlyle Liz Rimington Stella 02 As w rękawie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niezle, jak na lata osiemdziesiąte.Oszczędz mi szczegółów, pomyślała Peggy, a przejdz do rzeczy.Ted wyczułchyba jej zniecierpliwienie, ponieważ okręcił się na obrotowym krześle i powiedział zmogącą doprowadzać do szału rzeczowością:- Wątpię, czy w całym Zjednoczonym Królestwie znalazłaby się dziś choć jednamaszyna, która potrafiłaby w normalny sposób odczytać tę dyskietkę.- Zrobił minę,po czym rzekł wysokim tonem: - Zapis jest cyfrowy, więc przetrwa na wieki.Absolutna bzdura.Formaty zmieniają się przynajmniej dwa razy na dekadę.Dwiedekady i jesteś zgubiona.- Naprawdę? - rzekła z irytacją.Chętnie podzielała zachwyt Teda nad dyskietką, lecz chciała także poznać jejzawartość.I to szybko.- Pewnie chciałabyś wiedzieć, czy potrafię odczytać to cholerstwo.- Tak - powiedziała z naciskiem.Uśmiechnął się, pokazując zaskakująco zdrowo wyglądające zęby.- Odpowiedz brzmi: nie, nie potrafię.- A kiedy Peggy zrobiła załamaną minę,wymierzył w jej stronę palec.- Ale odczytam.iz nie była w stanie usiedzieć spokojnie.Tom Dartmouth bez przerwy mówiło Marcepanie, lecz już po kilku pierwszych minutach przestała słuchać.Niemiał jej nic do powiedzenia.Zresztą dlaczego to on z nią rozmawiał? NieLznał Sohaila.Marcepan był jej agentem - to ona go zwerbowała i prowadziła,a niemal zaraz po tym, gdy go oddała, pozwolili go zabić.Ufał jej.Obiecała, że będziesię nim opiekować i nie zrobiła tego.Musiała porozmawiać z Charlesem.Dlaczego niebyło go tutaj? Dlaczego oddał Marcepana Dave'owi? Nie winiła Dave'a.Był jejprzyjacielem i dobrze wykonywał swoją pracę.Jednak w jakiś sposób ktoś nie zadbało Sohaila.I teraz chłopak już nie żył.Wszystkie te myśli krążyły jej po głowie, gdy Tom wciąż mówił, siedząc zabiurkiem w drogim granatowym garniturze.Mówił spokojnym, rozsądnym głosem,który coraz bardziej działał Liz na nerwy.- Nie mogę odpowiedzieć na wszystkie twoje pytania - rzekł.- Nie dlatego, żenie chcę, lecz dlatego, że sam nie znam odpowiedzi.- Popatrzył prosto na nią, niemalz chłodem, choć jego oczy nie były nieprzyjazne.- Ale dlaczego nie przydzielono mu kontrobserwacji? Zwłaszcza po tym, jak citrzej mężczyzni nie pokazali się? - Na kolanach trzymała mocno zaciśniętą lewą pięść.- Pomyśleliśmy o tym - odparł Dartmouth - ale nie było żadnego powodusądzić, iż istniała jakakolwiek więz pomiędzy ich nieobecnością a Marcepanem.Uwierz mi, Dave bardzo starannie omówił to z nim następnego dnia.Liz przyznała mu rację.Ochrona Marcepana za pomocą kontrobserwacjimogłaby zwiększyć ryzyko, zamiast je zmniejszyć, w końcu zawsze istniałoniebezpieczeństwo zauważenia.Ale co w takim razie im umknęło? A może sugerował, że nie istniało nic, comogłoby im umknąć?- Czy chcesz mi powiedzieć, iż wierzysz, że to było morderstwo na tle rasowym?- spytała, starając się ukryć w głosie irytację.- Nie, oczywiście, że nie.I wyraznie daliśmy do zrozumienia metropolitalnym,że wyjątkowo się tym interesujemy.Wydział Specjalny zorganizował zbiórkę nagrańze wszystkich kamer telewizji przemysłowej na obszarze kilometra kwadratowego odmiejsca morderstwa.Sprawdzamy okoliczne stacje metra, przesłuchujemykonduktorów i zawiadowców stacji.A także kierowców tamtejszych autobusów.Jeśliktórykolwiek z tamtych trzech był w okolicy, mam nadzieję, że ich zauważymy.Liz przytaknęła.- Czy Sohail zdążył spojrzeć na holenderskie zdjęcia, zanim został zabity?Tom potrząsnął głową.- Nie.Dave miał spotkać się z nim dziś w bezpiecznym domu.- Mój Boże - powiedziała bliska łez Liz.Liz musiała wydostać się z budynku.Nic w dotychczasowej pracy nie wpłynęłona nią bardziej niż śmierć Marcepana, lecz ani jej, ani nikomu innemu nie przyjdzienic z tego, jeśli będzie okazywała swoje zdenerwowanie.Poszła wzdłuż Millbank,dopasowując się nastrojem do zmoczonych chodników i rynsztoków, gdzie wodazbierała się w długich, poznaczonych plamami oleju kałużach, rozpryskiwanychwszędzie dookoła przez przejeżdżające samochody.Morderstwo Sohaila Dina było dla Liz takim osobistym ciosem, że dopiero poopadnięciu szoku ujrzała rzeczywiste rozmiary katastrofy.Jego śmierć skutecznieodcięła ich od trójki z księgarni, a dopóki nie uda się ich znalezć, może zginąć o wielewięcej niewinnych osób.Ciężko jej było oddzielić zdenerwowanie z powodu SohailaDina od zamartwiania się katastrofą, jaka mogła teraz nastąpić.Odnalezieniezabójców Sohaila było teraz kluczową sprawą, jeśli mieli uniemożliwić imwprowadzenie w życie ich szalonych planów.Na szerokich frontowych schodach T�te skręciła, by wrócić do Thames House.Furgonetka z lodami znów otworzyła się po deszczu i sprzedawca uśmiechnął się doniej.Miał na sobie białą koszulę i czerwony szalik, wyglądał tak, jakby został żywcemprzeniesiony z weneckiej gondoli [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki