Anthony Piers Xanth 20 Tamten Zły Wiatr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ma więc przed sobą proste zadanie, ale przeintelektualizowała je. Spróbujmy więc w jakiś zwykły sposób powiedziała do siebie.Odwróciła kartkę na czystą stronę i napisała PU-KAWKA.Następnie skreśliła U iwpisała RY.Poczuła magiczne mrowienie.Czy teraz zadziałało?Zrobiła krok przed siebie i zobaczyła przed sobą jakiś dziwny, stary, pyrkający głośnopojazd.Próbował zagrodzić jej drogę, ale wystarczyło go obejść i pójść dalej.Zrobiła to!Wykorzystała magiczny marker do zmiany nazwy, zmieniając stworzenie śmiertelnie groznew zupełnie niegrozne.Klucz ukryty więc był w nazwie, w jej zmianie.Oczywiście to niebyło pomyślane dla intelektualisty.Podeszła do brzegu fosy.Ale gdzie się podział pomost z przywiązaną do niego łodzią?Jest.Osiadła na mieliznie, ale między nią, a łodzią dostrzegła największego, najobrzydliw-szego pająka, jakiego kiedykolwiek spotkała.Nie był dość du\y, aby zjeść ją za jednymzamachem, ale trzy, cztery kęsy wystarczyłyby mu z pewnością.Zresztą, o ile wiedziała,pająki nie po\erały ofiar, obgryzając je, ale zawijały złapaną zdobycz w kokon i wysysałyz niej soki.Ale ona nie chciała zostać wyssana bez względu na to, jak bardzo soczyste byłoteraz jej urocze ciało.Cofnęła się.Uznała, \e w tej sytuacji właśnie to nale\ało zrobić.Pająk nie ruszył za nią.Prawdę powiedziawszy, to nawet zniknął, a w miejscu, gdzie przed chwilą był, pojawił siępomost, do którego przywiązana była łódz.Spróbowała więc zawrócić i dostać się na most,zanim wróci pająk.ale on się zjawił wcześniej.A pomost oczywiście zniknął.Było w tym coś dziwnego.Pająk nie zasłaniał jej widoku na pomost.Czy\by stanęła okow oko z iluzją? No i co w takim razie było iluzją: pająk czy pomost? Ró\nica była spora.Cofnęła się o krok, patrząc przy tym na pająka.Zniknął, a w jego miejsce pojawił siępomost do cumowania łodzi.Zmieniały się jedno w drugie!Jej świetny umysł zaczynał znowu pracować.Bez wątpienia było to wyzwanie, a ona napewno nie poradzi sobie z nim przez napisanie słowa PAJ�K i zmianę J na �.Nawet gdybyrzeczywiście w miejsce pająka pojawił się pałąk, to nie byłaby w stanie dojść po nim do łodzi.Potrzebowała pomostu, aby nie zabrudzić swoich uroczych stóp w mule fosy.Jak więc mogłato zrobić bez zmieniania pająka?Jak brzmiała prosta odpowiedz na takie pytanie? Odpowiedz pojawiła sięniespodziewanie szybko: przekupić pająka.Ale co mogłoby go zainteresować poza długąprzy-jemnością wysysania z niej soków \yciowych? Co jeszcze mogłoby go skusić?Magiczny pisak! Ju\ go nie potrzebowała, a pająk być mo\e umiałby go wykorzystać.Gdyby tylko dostatecznie dobrze przedstawiła jego mo\liwości jak na pajęcze potrzeby.Podeszła jeszcze bli\ej pająka, ale była przygotowana na natychmiastową ucieczkę,gdyby okazało się to konieczne. Hej, urocze stworzenie! zawołała. Chciałbyś mo\e coś ładnego?Pająk poruszył czułkami i na ziemię spadła kropla jego śliny, a po zetknięciu się z niąwypaliła gałązkę młodziutkiego drzewa, które znikło, zanim osiągnęło swój wiek dorosły.Chlorine zrobiło się przykro z powodu roślinki, ale wiedziała, \e nie mogła jej pomóc. Nie, nie mo\esz mnie mieć powiedziała szybko. Pod tą cudowną powłoką kryje sięzupełnie zwykła i raczej niezbyt smaczna osoba.Ale mam coś, co mogłoby ci bardziejprzypaść do smaku: magiczny pisak. Pokazała mu marker. Potrafi zmieniać rzeczy.Naprzykład mo\esz zmienić kij w wija, wystarczy napisać kij, a potem k zamienić w w i ju\masz coś, co mogłoby ci smakować.Podniosła z ziemi patyk i poło\yła przed sobą.Następnie napisała KIJ i przekreśliła literęK, zastępując ją literą W.Kij na ziemi zmienił się w długiego, smakowitego wiją. Widzisz.magia, jakiej zawsze pragnąłeś powiedziała entuzjastycznie. Pomysł, comógłbyś zrobić z du\ym wijem! Mógłbyś go zamienić w największego w Xanth soczystegorobala.I biesiadować przy nim tak, \e ślinka leci.Pająkowi na samą myśl pociekło więcej śliny. Dam ci ten fantastyczny magiczny pisak w zamian za pewną grzeczność powiedziałagłosem, który miał go zachęcić. Musisz jedynie zmienić się w pomost i pozwolić mi wsiąśćdo łodzi.Za to mo\esz dostać magiczny pisak i mój notatnik i będziesz mógł.Zawahała się,poniewa\ w głowie pojawiła się jej pewna myśl. Czy ty potrafisz pisać?Pająk pokręcił przecząco głową.To był problem.Jednak jej znakomity umysł postanowił się i z tym zmierzyć. Có\, mo\e umiesz rysować? Poczekaj, sprawdzę, czy to działa tak\e z rysunkami.Znalazła jeszcze jeden patyk i poło\yła przed sobą.Szybko go naszkicowała, następnieprzekreśliła i narysowała jeszcze gorszego wiją.Patyk zamienił się w robala.Działało tak\e na rysunkach.Mo\e Dobry Mag sądził, \e jestzbyt głupia, aby czytać i pisać.Co, prawdę powiedziawszy, byłoby całkiem uspra-wiedliwionym domniemaniem; nigdy nie wyszła poza pierwszy rok szkoły centaurów, cooznaczało, \e radziła sobie tylko z wyrazami jedno- i dwusylabowymi.Gdyby kazano jejnapisać kwintesencja , musiałaby się poddać. A więc jeśli potrafisz rysować, mo\esz tego u\ywać doszła do wniosku. Niezdawałam sobie sprawy, jak to urządzenie potrafi być elastyczne.No, ale dopóki będzie tudość patyków, będziesz miał pod dostatkiem jedzenia.Umowa stoi?Pająk skinął głową.W tej samej chwili przeszła jej przez głowę słabiutka, ale zauwa\alna myśl.Czy pająkoka\e się słowny? A co jeśli złapie i ją, i pisak? Zaraz jednak pojawiła się druga myśl musibyć słowny, poniewa\ inaczej Dobry Mag nie u\yłby go do zadania.Zebrała się więcw sobie.nie, to nie byłoby odpowiednie dla dziewczyny, uniosła dumnie głowę i poszław stronę pająka.Je\eli zle oceniła sytuację, a pająk pojmie ją i zacznie wysysać, po prostuzmieni swoje soki w truciznę i powie, \e jej przykro.Miała jednak nadzieję, \e wszystko sięuda.Pająk zamienił się w pomost.Chlorine niepewnym krokiem weszła na niego i skierowałasię do łodzi.Weszła do niej.Teraz poło\yła pisak na pomoście, odwiązała łódz, wzięła wiosłoi odbiła od brzegu. Miło jest robić z tobą interesy powiedziała zadowolona.Pająk wrócił i złapał w odnó\a pisak.Jednym z nich pomachał dziewczynie.Przeszładrugie wyzwanie. Oj zapomniała o Nimbym. Hej, Nimby! zawołała. Mo\e przejść?Pająk uczciwie zmienił postać, pozwalając Nimby emu przejść suchą nogą po deskach a\do łodzi.Mo\e zdawał sobie sprawę, \e Nimby to smok z twardymi łuskami, więc nie byłkimś, z kim mo\na sobie \artować.Teraz ju\ razem odbili od brzegu.Powiosłowali przez fosę bez dalszych incydentów.Ona jednak wiedziała, \e czeka jąjeszcze trzecie zadanie.Co to będzie? Nigdy nie były takie same, to wiedziała.Oby tylko niepojawił się potwór z fosy, bo w takim przypadku nie wiedziałaby, co zrobić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki