Anna i pocałunek w Paryżu Stephanie Perkins

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie chodzi opocałunek był najwspanialszy na świecie ale o to, że ci nie powiedziałem, dlaczego cięzostawiłem.Pobiegłem za Meredith ze względu na ciebie.Dotknij mnie jeszcze raz.Błagam, dotknij jeszcze raz. Myślałem tylko o tym, co ci zrobił w święta ten sukinsyn.Toph nie próbował aniprzeprosić, ani wyjaśnić.Jak mogłem to samo zrobić Mer? I powinienem był zadzwonić do ciebie,zanim pojechałem do Ellie, ale tak bardzo chciałem z nią zerwać i skończyć tamten związek, że niemyślałem logicznie.Wyciągam do niego rękę. St.Clair.Odsuwa się. I jeszcze to.Czemu już nie mówisz �tienne? Ale.nikt inny cię tak nie nazywa.To brzmiało trochę dziwacznie, nie sądzisz? Nie, nie sądzę. Robi się smutny. Zawsze kiedy nazywasz mnie St.Clair , mamwrażenie, że znowu mnie odtrącasz. Nigdy cię nie odtrąciłam. Ależ odtrąciłaś.I to dla Dave a. W jego głosie słychać zjadliwość. A ty dla Ellie, i to w moje urodziny.Niczego już nie pojmuję.Jeśli tak bardzo ci siępodobałam, czemu z nią nie zerwałeś?Zerka na rzekę. Miałem zamęt w głowie.Byłem głupi. Tak, byłeś. Masz pełne prawo tak mówić. Tak, mam. Milknę. Ale ja też byłam głupia.Nie myliłeś się, gdy mówiłeś o.lękuprzed samotnością.Siedzimy w milczeniu. Ostatnio dużo myślałem odzywa się w końcu. O mamie i ojcu.O tym, że mamajest taka uległa.I że nie odchodzi od ojca.I że jej za to nienawidzę, choć w ogóle bardzo ją kocham.Nie rozumiem, czemu mu się nie postawi, dlaczego nie robi tego, co chce.Ale ja postępuję taksamo.Jestem taki jak ona.Potrząsam głową. Nie jesteś taki jak twoja mama. Jestem, ale już nie chcę taki być.Chcę robić to, na co mam ochotę. Znowu na mniespogląda.Jest podenerwowany. Powiedziałem znajomym ojca, że w przyszłym roku idę naBerkeley.Podziałało.Strasznie się na mnie wściekł, ale podziałało.Poradziłaś, żebym wszedł muna dumę, i miałaś rację. To znaczy, że przeprowadzisz się do Kalifornii? pytam ostrożnie.Ledwie śmiemuwierzyć w to, co słyszę. Muszę. No tak. Przełykam ślinę. Ze względu na mamę. Ze względu na ciebie.Będę tylko dwadzieścia minut drogi od twojej szkoły.I będęprzyjeżdżał każdego wieczoru.Jezdziłbym o wiele dalej, żeby tylko móc być z tobą.To niesamowite, co mówi.Pewnie zle go zrozumiałam.Na pewno zle zrozumiałam. Jesteś najwspanialszą dziewczyną, jaką poznałem w życiu.Piękną, mądrą i rozśmieszaszmnie jak nikt.I można z tobą pogadać.Wiem, że po tym wszystkim nie zasługuję na ciebie, alemimo to chcę ci powiedzieć, że cię kocham, Anno.Bardzo kocham.Wstrzymuję oddech.Nie mogę mówić, ale oczy napełniają mi się łzami.St.Clair odczytuje to błędnie. O Boże.Znów coś schrzaniłem, prawda? Nie chciałem tak na ciebie napaść.To znaczy,zrobiłem to.ale.No dobrze. Głos mu się załamuje. Pójdę już.Albo ty idz pierwsza, a jazejdę po tobie.I obiecuję, że już nigdy więcej nie będę ci się naprzykrzał.Zaczyna się podnosić, ale ja łapię go za rękę. Nie!Zamiera w bezruchu. Przepraszam mamrocze. Nie chciałem zrobić ci przykrości.Przesuwam palcem po jego policzku.Nadal stoi jak zamurowany. Błagam, skończ z tymi przeprosinami, �tienne. Powiedz to jeszcze raz prosi szeptem.Zamykam oczy i nachylam się do niego. �tienne.Bierze moje dłonie w swoje.W te wspaniałe, które tak świetnie pasują do moich. Anno?Stykamy się czołami. Tak? Powiedz, proszę, że ty też mnie kochasz.Bo inaczej zaraz tu umrę.A potem wybuchamy śmiechem i padamy sobie w ramiona.I się całujemy.Najpierwszybko żeby nadrobić stracony czas potem coraz wolniej, bo przed nami cała wieczność.Jegousta są miękkie i słodkie jak miód, delikatne, namiętne.I wiem, po sposobie, w jaki mnie całuje, że�tienne myśli to samo o moich.A pózniej, między pocałunkami, mówię mu, że go kocham. Rozdział 47Rashmi chrząka i rzuca nam poirytowane spojrzenie. My chyba nigdy tacy nie byliśmy,co? pyta Josh.Mer wydaje głośny jęk i ciska w niego długopisem.Josh i Rashmi zerwali zesobą.W pewnym sensie to aż dziwne, że tak długo z tym zwlekali.Koniec wydawał sięnieuchronny, choć z drugiej strony, podobnie było w przypadku wielu innych spraw.Które równieżdość długo się rozwiązywały.Rozstali się w przyjazni.Uznali, że nie ma sensu utrzymywać związku na odległość.Ichyba obojgu ulżyło.Rashmi jest zaaferowana przyszłymi studiami, a Josh.cóż, musi się jeszczepogodzić z faktem, że my wyjeżdżamy, a on zostaje.Bo zostaje, choć, szczęśliwie, jakoś udało musię przejść do następnej klasy.O dziwo, bo przecież nic nie robi, tylko ciągle szkicuje i ciągledostaje kurczów w palcach.Szczerze mówiąc, martwię się o niego.Wiem, jakie to uczucie byćsamemu.Ale Josh to atrakcyjny, zabawny chłopak.Aatwo nawiąże nowe znajomości.Przygotowujemy się do egzaminów w moim pokoju.Już zmierzcha i wpadająca przez oknolekka bryza porusza zasłonami.Lato jest blisko.Wkrótce znowu zobaczę Bridge.Napisała minowego mejla.Między nami nadal jest trochę dziwnie, ale się staramy.Siedzimy z �tienne em obok siebie, spleceni nogami.Jego palce krążą delikatnie po moimramieniu.Wtulam się w niego, wdychając zapach szamponu i kremu do golenia, i jeszcze tegoczegoś, co jest charakterystyczne tylko dla niego, a czym cały czas nie mogę się nasycić.Całujemoje pasemko, ja przesuwam ręką po jego wspaniałych, skołtunionych włosach.Kocham te włosy i mogę ich teraz dotykać, gdy tylko przyjdzie mi na to ochota.A �tienne się nawet nie irytuje.Zazwyczaj.Meredith zaakceptowała nasz związek, choć oczywiście dobrze się składa, że wyjeżdża nastudia do Rzymu. Tylko sobie wyobrazcie.Całe miasto pełne cudownych Włochów mówiła, gdy sięzarejestrowała. Cokolwiek powiedzą, zawsze będzie brzmiało superseksownie. No pewnie.Kelner w pizzerii zapyta, jaką chcesz pizzę, a ty zaczniesz dyszeć i błagać: Bierz mnie Marco nabijała się Rashmi. Ciekawe, czy Marco będzie lubił piłkę nożną fantazjowała Mer.Co do nas, �tienne miał rację.Między naszymi szkołami jest tylko dwadzieścia minutdrogi.W weekendy będzie zostawał u mnie, a w ciągu tygodnia będziemy się widywali tak często,jak to tylko możliwe.Będziemy razem.Obojgu nam spełniły się życzenia wypowiedziane przyPunkcie Zero prosiliśmy o siebie.�tienne powiedział, że prosił o mnie za każdym razem.Takżewtedy, gdy poszłam na dzwonnicę. Mhm mruczę, bo całuje mnie po szyi. Dosyć tego oświadcza Rashmi. Idę stąd, bo zwariuję.Ulegajcie dalej czarowihormonów, ja się żegnam.Josh i Mer też wychodzą.Zostajemy sami.Tak jak lubię. Ha! odzywa się �tienne. To właśnie lubię.Sadza mnie sobie na kolana, a ja opasuję go nogami.Jego usta są miękkie jak atłas.Całujemy się, aż na zewnątrz zapalają się latarnie.Aż diwa operowa nie rozpocznie swojego stałegowystępu. Będzie mi jej brakowało wyznaję. Zastąpię ją. Zakłada mi pasemko za ucho. Albo wybierzemy się do opery.Jakbędziesz wolała.Splatam palce dłoni z jego palcami. Najbardziej podoba mi się tutaj.Ta chwila. Czy to przypadkiem nie tytuł ostatniej powieści Jamesa Ashleya? Ta chwila? Uważaj.Kiedyś go poznasz i sam się przekonasz, że wcale nie jest tak zabawny, jak tosię wydaje.�tienne się krzywi. Och, więc będzie tylko nieco mniej zabawny, tak? W takim razie jakoś to chyba zniosę. Mówię serio! Musisz mi obiecać, tu i teraz, natychmiast, że mnie nie zostawisz, kiedy gopoznasz.Bo większość ludzi by uciekła. Nie jestem jak większość ludzi.Uśmiecham się. Wiem, ale i tak obiecaj [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki