wyspa skarbow 3

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do każdegoumiał stosownie przemówić i każdemu wyświadczył jakąś szczególną przysługę.Dla mniebył nieznużenie uprzejmy i zawsze chętnie mnie wióiał w kuchni, którą utrzymywał jakPtakcacko w wielkiej czystości i porządku; naczynia wisiały wypolerowane, a w kącie tuliła sięklatka z papugą. Chodz no, Hawkins mawiał zwykle chodz pogawęóić ze starym Johnem.Nikogo tu nie witam z taką radością jak ciebie, mój synu.Usiądz i posłuchaj nowin.OtoKapitan Flint& nazwałem papugę Kapitanem Flintem na pamiątkę sławnego korsarza&więc oto Kapitan Flint przepowiada nam powoóenie i szczęśliwą podróż.Nieprawdaż,kapitanie?A papuga powtarzała pośpiesznie: Talary! Talary! Talary! dopóki John nie zarzuciłchustki na klatkę. Czy ty wiesz, Hawkins mawiał kucharz ten ptak liczy sobie pewnie zedwieście lat życia! Papugi żyją długo.Ale jeżeli kto wióiał większego zawadiakę, musiałbyć to chyba sam bies wcielony.Ona rozb3ała się po świecie wraz ze sławnym korsarzemkapitanem England.Była na Madagaskarze, w Malabarze, Surinamie, w Providence, Por-tobello.Była przy wyławianiu rozbitych okrętów ze skarbami.Tam właśnie nauczyła sięwołać: Talary! Talary! nic óiwnego: było tego piętnaście tysięcy trzysta wy-obraz sobie, Hawkins! Była przy tym, jak wicekról Indii opuszczał Goa, a patrząc na niąpowieóiałbyś, że to óiecko! Ale ty już powąchałeś prochu, prawda, kapitanie? Bądz gotów do óieła! skrzeczała papuga. Ach, co to za ładna bestia! powieóiał kucharz podając jej kawałek cukru wy-ciągnięty z kieszeni, a ptak óiobał pręty i klął na całe gardło potwieróając opinię, żejest zawadiaką.John dodawał wtedy: Nie gorsz się, chłopcze; nie można dotykać smoły i nie powalać się.Ten stary ptakjest baróo cnotliwy i chociaż klnie siarczyście, nic z tego nie rozumie, możesz być pewny!Stara papla klęłaby tak samo, że tak powiem, przed kapelanem.Mówiąc to Długi John wedle zwyczaju dotykał z powagą czupryny, co buóiło wemnie przekonanie, że jest najlepszym człowiekiem pod słońcem.Tymczasem óieóic i kapitan Smollet trzymali się z dala od siebie.�ieóic nie przej-mował się tym wcale i lekceważył sobie kapitana.Kapitan ze swej strony nigdy się nieoóywał, chyba że musiał odpowieóieć na czyjeś zapytanie, ale i wtedy przemawiał zwięz-le, głosem oschłym i opryskliwym, nie tracąc ani słowa na próżno.Dał się pociągnąć zajęzyk i przyznał, że mylił się w swym mniemaniu co do załogi, gdyż niektórzy z marynarzybyli tak sprawni, jak tego wymagał, i wszyscy zachowywali się przyzwoicie.OkrętW Hispanioli był wprost zakochany. Tak mnie słucha, mości panie, jakby mi przysięgła przed ołtarzem wiarę i posłu-szeństwo wyrażał się o niej, co nie przeszkaóało mu dodawać: Bądz co bądz, wyznam szczerze, że nie powrócimy do domu i że mi się nie podobata wyprawa!Na to óieóic odwracał się i z zadartą głową przechaóał się po pokłaóie mówiąc: Jeszcze jedno słówko z ust tego człowieka, a wpadnę w pasję!Mieliśmy kilka burz, które jedynie ujawniły zalety Hispanioli.Majtkowie czuli sięweseli i zadowoleni i musieliby być wielkimi wybrednisiami, gdyby było inaczej, gdyż moim zdaniem od czasów Noego nie było jeszcze drużyny okrętowej, której bytak dogaóano jak naszej.Za lada sposobnością wydawano podwójną porcję grogu��.Razpo raz mieliśmy óień jakiś uroczysty, zwłaszcza ilekroć tylko óieóic usłyszał o czyichśuroóinach.W korytarzu zawsze stała beczka, pełna jabłek, z której mógł korzystać każdy,kto miał ochotę. Nic dobrego stąd nie wyniknie mówił kapitan do doktora Livesey'a. Psujecietych zatraconych hultajów i robicie z nich diabłów wcielonych.Takie jest moje zdanie!�� r napój alkoholowy sporząóany z rumu (lub innego mocnego alkoholu) rozcieńczonego wodą i do-prawionego sokiem z cytrusów, cynamonem i cukrem.r bert ui te en n Wyspa skarbów 33Lecz jak się przekonacie, z beczki jabłek wynikło coś dobrego, bo gdyby jej nie było,nie bylibyśmy w porę przestrzeżeni i moglibyśmy zginąć wszyscy z rąk zdrajców.I oto, jak do tego doszło.Po chwilowym zboczeniu z drogi, mającym na celu uzyskanie wiatru w kierunkuwyspy, która była naszym celem nie wolno mi mówić wyrazniej zaczęliśmy znowuzdążać ku niej, wytężając uwagę dniem i nocą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki