Watała Elwira Seks w królewskich alkowach

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wolały adorację, ubóstwianiesiebie czyli miłość dworską epoki Eleonory Akwitańskiej, ajednocześnie seks perwersyjny, wulgarny, zboczony.A ten zdrowyogier Henryk IV nie troszczył się o ich seks, wyłącznie o swój.Stosował znamienną maksymę markiza de Sade a: Gdziewidzieliście, żeby samiec, pies czy gołąb, troszczył się oprzyjemność partnerki? Nadążaj za samcem, jeśli możesz,kobieto, łap mgnienie szczęścia, jeśli potrafisz, póki twój samiecnasyca swoją chuć.Nie dworski, lecz kolokwialny języktowarzyszył Henrykowi IV i jego kochance w sypialni.Janusz Kawryżka odtworzy nam scenę spotkania miłosnegoHenryka IV z markizą de Verneuil: Po wejściu do pokojówHenrietty Henryk IV bez ceregieli przystępuje do rzeczy, pomijającdługą i żmudną grę miłosną, którą tak lubią panie, a taknienawidzą mężczyzni, bo oddala ich moment nasycenia swejżądzy.Zaczyna swym kolokwializmem: �No, stuknijmy siębrzuszkami, kochana�.Wyciągnął na razie bezużytecznenarzędzie.Wiele tu zależy od partnerki, żeby uczynić goprodukcyjnym.Ona starać się nie chce.Nie chce ssać, bo to jąponiża.Ona nim się brzydzi.On nie pachnie ambrą ani różami, onśmierdzi końskim potem i czosnkiem.�To mój męski zapach� zdumą mawiał Henryk IV, nie zauważając, jak dwie jego żony,Margot i Maria Medici, idąc z nim do łóżka, starannie zatykałysobie nosy chusteczkami nasyconymi perfumami.Henrietta nieponiży się do kamuflażu.Ona mówi królowi wprost w oczy:�Zmierdzi od ciebie, Wasza Wysokość, jak od padliny�.Henryk IVnie obraża się.Kochanka zdecydowanie odmawia całowania jegomiłosnego narzędzia, no cóż, musi radzić sobie sam usilnąmasturbacją.Doprowadzone do stanu fizycznej sprawnościnarzędzie kieruje wprost do pochwy kochanki.Dla Henryka IVseks i polowanie to są wypróbowane sposoby na odprężenie wjego nerwowym życiu, pełnym zagrożeń i napięć.Królewskiemiłostki na ogół były pozbawione większego i głębokiegouczuciowego wymiaru.Z Henriettą było inaczej.Potrzebował jejbuntowniczego ciała niepokornej jałówki, jej sarkazmów ostrychjak nóż, jej niedbałości seksualnej, nawet jej obojętności wobecniego.To w nim rozpalało namiętność.Kto mądry niech nampowie dlaczego tak? Chociaż wielki Puszkin rozgryzł tę zagadkę,powiedziawszy: �Im mniej kochamy kobietę, tym ona bardziejszaleje za nami�.Tu jest na odwrót: mało kocha kobieta, a dużomężczyzna.Dezynwoltura kochanki działa na Henryka IV jakpłachta na byka.Rozpalony do wrzenia metalu zaczyna zdrowymijędrnymi pchnięciami posiadać kobietę z taką zajadłością, jakbychciał na przełaj przekłuć jej trzewia.�Ostrożniej, ty gburze!� wrzeszczy markiza de Verneuil, czyli po prostu Henrietta.�Nic cisię nie stanie, mimozo� odgryza się Henryk IV.�Skończę z cipą,wezmę się za dupę� obiecuje.�No nie, swego tyłeczka ja tobienie dam grozi Henrietta. Macie go, czego mu się zachciewazaledwie za mały brylancik.Ubzdurał sobie brać mnie od tyłu jakkobyłę.Niech twoja Bankierzyca ci daje od tyłu, nie ja�.Ale totylko gadki.Henryk IV jest tu panem i władcą, kaprysy kobiety tusię nie liczą.Patrzeć tylko, jak cyniczna filozofia markiza de Sade aznajdzie tu swoje zastosowanie: �Czy kochanek powinien liczyćsię z zachciankami kochanki? Czy stając się niewolnikiemkaprysów i pożądań swej bogini, dążąc do jej zadowolenia, będziemógł zająć się własnymi rozkoszami? Akt rozkoszy zakładaprzewagę jednego z uczestników.Ktoś, kto obdarza lub podlega,nieuchronnie jest wyłączony z przyjemności�.To prawda! Gdy liczył się z seksualnym zadowoleniemGabrielle, sam prawie nie miał satysfakcji.Z Henriettą jestinaczej.Słowem, można było o niej powiedzieć: Jest w niejtrochę diabła i mnóstwo seksualności.Tyle, że słowo seks wtedyjeszcze nie istniało.Mnóstwo wyuzdania? Jedna z dampałacowych powiedziała o niej: Piękną jest ta diablica, leczkurwa z niej nie z tej ziemi. Cicho bądz, zaraz cię nasycę, przynajmniej dwa razy obiecuje Henryk.Pokaż mi, Drogi Czytelniku, jeszcze takiego oryginalnegokróla na świecie, który by w seksie, mimo jawnej galanterii,przejawiał tyle cynizmu w stosunku do kobiety.Swojej cynicznejfilozofii nie krępował się przedstawić Henrietcie, bowiem tylko znią mógł być sobą i zupełnie szczerym.Sprowadzała się taegoistyczna filozofia epikurejczyków do tego, że to mężczyznamusi mieć najwyższą seksualną satysfakcję, nie kobieta. Czy piesczy gołąb przejmuje się swą towarzyszką, gdy używa jej dlawłasnej rozkoszy? Jeśli wyposażył nas Pan Bóg w większą ilośćzmysłów niż zwierzęta, to jedynie po to, byśmy naszą rozkoszmogli czynić bardziej wyrafinowaną.Tak brzmiała jego filozofia,której tezy niezwłocznie przekazał markizie de Verneuil kobieciejego marzeń.Niech dostosuje się do rad mężczyzny.A taniemądra, narowista kobyłka wszystko przenicowała na własnąmodłę.Nie będzie uprawiać z królem żadnej perwersji, bo to jejgodność kobiecą obraża.Zachciewało się jej dwornej miłości,rozmów o literaturze i filozofii, słuchania muzyki.W Japonii zanimkimono gejsza zrzuci, długo będzie trwała intelektualna mitręga.Seks z Japonkami był wspaniały rozpusta podniesiona do wyżynniebios.Ekstatyczna, piękna kopulacja odbywała się przy wtórzemuzyki, perwersje seksualne osiągały niebywały poziom, równałysię z seksem uprawianym przez bogów na Olimpie.Oto pięknagejsza o nazwie ojrana, a na dodatek jest bardzo powściągliwa werotycznych pieszczotach.Ona nie będzie swej chuci eksponować,wysuwać i drżeć w przeczuciu zbliżającego się orgazmu.Onakulturalnie i estetycznie położy się na łożu, zajmie pozycjęzranionej sarny, być może wyszepcze: Boli mnie , żeby partner,to znaczy mężczyzna, obchodził się z nią delikatnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki