Speer Scott Miasto Niesmiertelnych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sylvester słuchał buczenia helikoptera, którymieszał się z krzykami tłumu, który był za taśmą.Wpatrywał się w skrzydła leżące nachodniku przed nim i wiedział, bez wątpienia, jaką powagę ma to, co się stało.KolejnyAnioł stał się śmiertelnikiem i najprawdopodobniej został zamordowany - co byłorzadkie i bardzo poważne.To stało się dwa razy w jednym tygodniu - było toniebywałe.Puścił płótno, złapał za rękaw, zdjął okulary i zaczął je polerować.- Ktoś uciął im skrzydła, proszę pana.- W głosie Sierżanta było słychać skrajnąhisterię.Sylvester przytaknął, wykrzywiając twarz.- Proszę pana? Ktoś uciął imskrzydła.Detektyw położył dłoń na ramieniu Garcii.- Widzę to, Bill.A ciało? - Sierżantpotrząsnął głową.Sylvester podniósł płótno ponownie i przeczytał splamione krwiąimię pod skrzydłami.- Ryan Templeton.- Skontaktowaliśmy się z Archaniołami.Nikt nie słyszał o nim przez kilka dni.- To samo miejsce co wcześniej? - spytał Sylvester, rozglądając się.- Proszę pana, niech pan spojrzy gdzie stoi.Detektyw spojrzał w stronę swoich stóp i przeczytał imię na następnejgwiezdzie na głos.- Theodore Godson.- A teraz Ryan Templeton.- dodał Garcia.- Na kolejnej gwiezdzie.- Zostali śmiertelnikami w kolejności, po gwiazdach.- powiedział powoliSylvester.Ze znużeniem.Założył okulary.Na niebie pojawił się inny helikopter, nisko nad ich głowami, zalewającreflektorami scenę.Sylvester skrzywił się w stronę nieba.- Bill, mógłbyś zrobić mi przysługę i zabrać stąd te helikoptery?- Zobaczę co mogę zrobić.- odpowiedział Garcia.Uniósł swoją krótkofalówkępolicyjną i zaczął krzyczeć przez nią do innych.Sylvester wstał.Spojrzał w dół na gwiazdy na chodniku.Na imiona na nich takdaleko, jak tylko mógł.Wyobraził sobie nieskończoną liczbę ofiar.Patrząc w dółdetektyw starał się wypatrzeć imię Anioła na następnej gwiezdzie.Garcia czytał mu w myślach.- Nie kontraktował się z nikim od dzisiejszegoranka.Może wyjechał na długą wycieczkę do Santa Barbary, ma wyłączoną komórkęby mieć spokój i ciszę, lub.Sylvester zaklął pod nosem.- A ten?Ruszył w stronę następnej gwiazdy na chodniku.Była pusta.Czekała naumieszczenie w niej imienia.- Wciąż nie wiemy.Któryś z tegorocznych nowych Aniołów.Dzwoniliśmy doAniołów w tej sprawie, ale nie byli pomocni.Sylvester przekroczył taśmę, ominął tłum i ruszył w stronę centrum BulwaruAniołów.Z daleka od miejsca było cicho.Porywy wiatru podnosiły papiery w góręulicy, podczas gdy bezdomny pchał wózek i nucił coś.Detektyw rozejrzał się.Wciążbyło pusto.Mimo, że o tej godzinie zawsze kilkunastu turystów wciąż filmowałochodnik, natomiast właściciele sklepów zamykali je.Zobaczył na wystawie figurki Aniołów, plastikowe skrzydła, etui z napisami,OCALONO MNIE W MIEZCIE ANIOA�W'.Usłyszał kroki Garcii za sobą.Sylvester wciąż patrzył w dal ulicy.- Co jest, detektywie? - spytał Sierżant.- Nie można po prostu zabić Anioła, gdy cały świat patrzy.- Sylvesterwyciągnął klucze z kieszeni płaszcza.- Chodz, Bill.- powiedział, kiedy ruszył wstronę swojego samochodu.- Nie jesteśmy na miejscu zbrodni.***Nieoznakowany samochód Sylvestra skręcił z Outpost Road w Angel CityHills.Niebo nad miastem było czyste i ciemne, pełne migoczących gwiazd.Domy zpodjazdami zostały szybko zastąpione przez wysokie żywopłoty zasłaniające ogromnedomy Aniołów od ulicy.- Zawsze gubię się na tych ulicach.- narzekał Sylvester, gdy zagłębiał się naprywatne tereny Aniołów - do ich idealnego życia.Kiedy dotarli do modernistycznej rezydencji Ryana Templetona, która była nawzgórzu, dwóch policjantów już czekało.Wydawali się być zdenerwowani.Sylvesterpodjechał do wąskiego podjazdu.Dom wyglądał tak, jakby ktoś ułożył ogromne bloki jeden na drugim.Detektywnigdy nie rozumiał atrakcyjności tego stylu ale teraz, gdy stał koło niego, miał w sobieuderzające odwołanie.Podszedł do drzwi frontowych, po których bokach stalipolicjanci.Mieli bronie.Skinął cicho.Spokojnie.Zadzwonił do drzwi.W głębi domu usłyszał dzwonek.Spojrzał na videokamerę, która nagrywała go z zadaszenia.Cisza.Nic.- Ryan! - krzyknął w stronę drzwi.Spróbował ponownie, głośniej.Nic.Zerknąłna srebrnego Mercedesa McLaren na wąskim podjezdzie.- Okej, chodzmy.- powiedział Sylwester.Zaczerpnął głębokiego oddechu i dotknął klamki.Odskoczył do tyłu jakby byławężem.Metalowa klamka była gorąca.- Dlaczego jest taka ciepła? - warknął, potrząsając dłonią.Ostrożnie pchnął palcami drzwi.Otworzyły się i zalała ich fala dusznego,gorącego powietrza.Sylvester wyciągnął swojego Beretta 92 FS i dał sygnał bez słowapolicjantom.Pchnął drzwi i wszedł do ciemnego domu.Ciepło było duszące.Emitowało w ciemności, jakby odbijało się od gorącejdrogi latem.Sylvester i funkcjonariusze ruszyli szybko i cicho w stronę korytarza.Zwiatła latarek tańczyły w ciemności.Zciany były pokryte okładkami magazynów, naktórych był właściciel domu.Ryan Templeton był dobrze zbudowanym, przystojnymAniołem z lśniącymi włosami i poważnym wzrokiem.Korytarz kończył na dużym,przestronnym salonie.Architektura była wyrazna i uderzająca.Obrazy.Designerskiemeble.Marmurowe blaty.Okna wychodzące na panoramiczny widok na MiastoAniołów, śródmieście i resztę.Funkcjonariusze ustawili się równo, by sprawdzić czy inne pokoje są puste.Sylvester ruszył w stronę kuchni i otworzył drzwi na prawo.Znalazł za nimipokój kinowy.Pluszowe fotele skórzane.Oprawione artykuły prasowe.Zlepy zaułek.Wycofał się w stronę sypialni.Miała owalne ściany i zauważył blado niebieskiblask, który dobiegał z lekko otworzonych drzwi.Para zajęła jego okulary, gdyotworzył drzwi butem.Wyciągnął broń przed siebie dla bezpieczeństwa i wślizgnąłsię do środka.W pomieszczeniu było jak w saunie, niemożliwie gorąco, powietrze było gęsteod pary.I czegoś jeszcze.Pokój wydawał się być wypełniony jakimś rodzajempierwotnej obecności.Zwierzęcej obecności.Jak sam strach.Na środku pokoju kryty basen błyszczał na niebiesko-biało.Woda wysyłałaleniwe, lśniące odbicie na ścianę i sufit.Sylvester ruszył w stronę krawędzi basenu.Zwłoki Ryana Templetona pływały twarzą w stronę wody.Tam, gdzie powinnybyć jego skrzydła, była postrzępiona skóra, dwa krwawe otwory, które otoczone byłyresztkami Znaków Nieśmiertelności.Sylvester położył dłoń na zaparowanym oknie by utrzymać równowagę.Garciawszedł do pomieszczenia.Widząc ciało w basenie zatrzymał się.- O mój Boże.Dwaj policjanci stanęli za nim w milczeniu.- Reszta domu jest pusta.Wezwę techników śledczych natychmiast.-powiedział po chwili Garcia.Sylvester zdjął okulary i zaczął je polerować, wciąż nicnie mówiąc.Sierżant nie mógł oderwać wzroku od znaków Templetona, którego ciałopływało w chmurze krwi połączonej z wodą.- Seryjny morderca Aniołów? - spytał Garcia.- To w ogóle możliwe?Sylvester założył okulary i odwrócił się do sierżanta.- To musi być możliwe.Jedynie Anioł może zabić Anioła.- powiedziałdetektyw, wkładając broń do kabury [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki