Silverberg Robert Czas trzeciego wiatru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niektórzy maj� jednak skrzypce.Wał�saj� si�248od budynku do budynku, graj�.To wi�xniowie ciesz�cy si� specjal-nymi przywilejami, dostarczyciele rozrywki&S� tu te� inni wi�xniowie.Patrz� bezradnie ze swych ponurychbaraków.Wychudzone twarze, mroczne, zrozpaczone spojrzenia.Patrz�, płacz�, słuchaj� cyga�skich skrzypiec&Podpływam bli�ej ku jednemu z graj�cych i staj� si� widzialny.Spogl�da na mnie zaskoczony, ale nie przestaje gra�.Przeraxliwie smut-na melodia.GdybyS chciał do niej zaSpiewa�, sko�czyłbyS szlochaj�c. Sariszan mówi�. Jestem Romem. Tak? chłodny, odległy głos, jakby nie dbał zupełnie o to, codzieje si� wokół. Jakub, syn Romano Nirano.Kalderasz.A ty?Wzruszył ramionami Daweli Szukarnak.JesteS tu nowy? Wpadłem na chwil�. Na chwil� powtarza machinalnie, w dalszym ci�gu nie zwra-caj�c uwagi na słowa. No to ciesz si� otoczeniem.Odwraca si�, uderzaj�c gwałtownie smyczkiem po strunach.Wydaj� przeci�gły, j�kliwy dxwi�k.Przypomina mi to nieco odgłos,jaki wydały skrzypce Puliki Boszengra, gdy wzywał swych siepaczydo ataku na rodzin�.I na moment skuliłem si� ze strachu.Omal niekrzykn�łem głoSno. Czekaj! powiedziałem. Czy to jest wi�zienie? A jak ci si� wydaje? A ci półmartwi gaje, tam? �ydzi.To jest wi�zienie dla �ydów. Ale s� tu te� Romowie. Tak.Kilku jest.Traktuj� nas nieco lepiej ni� �ydów.Karmi�nas, a my gramy w niedziel� dla innych wi�xniów& i dla Hitlari. Hitlari? spytałem. Tych, co zbudowali wi�zienie.Nazistów.Znów zacz�ł gra�.Melodi�, która rozdzierała mi serce. Nienawidz� nas, i nienawidz� �ydów.Ale �ydów troch� bar-dziej.Kiedy sko�cz� zabija� �ydów, zabij� nas.Chc� zabi� wszyst-kich, ci Hitlari, ka�dego kto nie jest taki jak oni, i zabij� pr�dzej czypóxniej.MySl�, �e s� dla nas łaskawi zabijaj�c nas póxniej, ale co za�ycie mo�e wieS� Rom w obozie za drutami? Oni ju� nas zabili, za-mykaj�c nas w tym miejscu.Nagle spojrzał na mnie badawczo, jakby dopiero teraz mnie zo-baczył.249 Naprawd� jesteS Romem? Masz w�tpliwoSci? Mówisz dziwnie naszym j�zykiem. Przybywam z bardzo daleka. Wi�c wracaj tam, jeSli rzeczywiScie mo�esz.Gdziekolwiek tojest.Odle� st�d i zapomnij o tym miejscu.Tu jest piekło.To miejscejest domem Szatana. Powiedz mi, jak si� nazywa poprosiłem. Auschwitz odpowiedział.tacza mnie mgła.Musz� by� daleko, daleko w przeszłoSci.Aleprzez g�st�, biał� mgł� widz� nad głow� wielkie, gor�ce sło�-ce.Powietrze jest wilgotne i ciepłe.Stoj� na targowisku.PoSrod-ku roSnie olbrzymie drzewo o tysi�cu rozło�ystych konarów, o mi-lionach spl�tanych gał�zek.Wokół niego t�tni�cy �yciem targ.Kup-cy, kapłani, złodzieje, poganiacze mułów, dzieci, skrybowie,magicy&Ludzie tutejsi s� szczupli, maj� ciemn� karnacj� skóry i wy-datne koSci policzkowe.Ich oczy s� niezwykle błyszcz�ce.Mówi�mow�, której nie rozumiem, chocia� słysz� pojedyncze słowa, któ-re brzmi� niemal jak romskie.Na pierwszy rzut oka wszyscy ciludzie wydaj� mi si� Romami.Ale potem widz�, �e wi�kszoS� z nichjednak nimi nie jest.Chocia� widz� poSród nich tak�e prawdzi-wych Romów.Wygl�daj� prawie identycznie, jak pozostali, ale jed-nak ró�nica, cho� niemal niedostrzegalna, jest zasadnicza: otaczaich aura.Patrz� na Romów, kr�c�cych si� po targowisku.Tutaj �ongler,tam kilku akrobatów.Pi�ciu innych wzniosło niewielk� scen�, daj�jakieS przedstawienie.Jeden gra na piszczałce.Inny potrz�sa pudeł-kiem z koS�mi i gestem zaprasza przechodniów, by z nim zagrali.I jeszcze jeden, który nauczył słonia ta�czy�: wielka bestia kołyszesi� z boku na bok, jak klaun.Przez targowisko przechodzi energicznie jakiS ksi�� w turba-nie na głowie.Przed nim id� jego słudzy, toruj�c mu pikami drog�250w tłumie.Jeden z Romów podbiega do orszaku, ma niezwykle ciem-n� skór�, jego jedynym ubiorem jest biała przepaska na biodrach,ale za to porusza si� w tłumie zgrabnie jak małpa.Macha r�kami,krzyczy głoSno, pokazuje, �e przepowiada przyszłoS�.Nadstawiadło�.Jeden ze sług wkłada w ni� jak�S monet�, ale zaraz potemenergicznie odpycha Cygana drzewcem piki.Zbyt blisko podszedłdo ksi�cia.JesteSmy tu wyrzutkami.Inni czuliby si� poni�eni robi�c to, comy robimy, a my �onglujemy, wró�ymy, �ebrzemy.Trudnimy si� za-j�ciami, których inni nie wykonuj�, i jesteSmy w tym dobrzy.Gdzie wi�c jestem? Zbyt mglisty jest ten obraz.Niezwykle od-legła przeszłoS�.W powietrzu unosi si� ci�ka i ostra wo� przy-praw.To musi by� przedSwit historii.Dopiero co przybyliSmy z na-szej utraconej i zniszczonej Atlantydy.JesteSmy wygna�cami.Mo�eto Babilon? Mo�e jedna z wysepek na Morzu Rródziemnym? Nie,to jest jednak chyba kraj, który kiedyS zwano Indiami.�yliSmyw nim przez długi czas po opuszczeniu Atlantydy.Ten sło�, ten�ar, to drzewo&Indie s� dla nas takim samym miejscem, jak ka�de inne.Jeste-Smy �onglerami, akrobatami, drobnymi rzemieSlnikami, wró�biarza-mi, a nade wszystko wygna�cami i wyrzutkami.Staj� si� widzialny.Jestem zdecydowanie najwy�szym czło-wiekiem na targowisku, mam na sobie dziwaczne ubranie i o wieleza jasn� skór�, a mimo to tylko jedna osoba zdaje si� mnie dostrze-ga�.Ten zwinny romski chłopiec, który próbował zbli�y� si� doksi�cia.Nasze spojrzenia spotykaj� si�, mimo i� dzieli nas niemalcała szerokoS� rynku, i uSmiecha si� do mnie.Jego ciepły uSmiechwydaje mi si� słonecznym promieniem przebijaj�cym si� przezopary mgły.Czy bierze mnie za jakiegoS ksi�cia gaje, który przybył tuz odległych krain? Na tyle nowego tu i głupiego, �e zapłaci mu for-tun� za taniec i przepowiedni� przyszłoSci?Nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki