PS54 Pan Samochodzik i Stara Księga Niemirski Arkadiusz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Przecież szukamy pani Przeciętniaka.- E - stęknęła.- Nawet nie wie pan, jak on w rzeczywistości wygląda.A ja nie znamsię na jachtach.Pan coś ukrywa przede mną.Mam nosa do ludzi.Chcąc nie chcąc, opowiedziałem jej pobieżnie o sprawie, którą zajmowałem się już odzimy, o starej księdze i Karolu Duszy.Nie wtajemniczałem jej tylko w szczegóły.- Pasjonujące! - zaklaskała w dłonie.- Jak pan chce, pomogę mu w tychposzukiwaniach.Przyłączę się do pana! Co dwie głowy, to nie jedna!- Zaraz - zaprotestowałem.- A Przeciętniak? Szuka go pani przecież, prawda?! Jak tobędzie wyglądało, że pani ze mną, tu na jednym jachcie, a on, biedak, tam sam.- Po pierwsze: nie jest już moim mężem, więc mogę być z kim mi się żywnie podoba.Po drugie: on chyba mnie zdradza, z jakąś zdzirą i dlatego wciąż znika.A jeśli ucieka, abyłowić ryby albo gapić się na ptaki, to znak, że trzeba z nim definitywnie zerwać.Toupokarzające, jeśli dorosły facet zdradza atrakcyjną kobietę z florą i fauną.Po trzecie: mówdo mnie Danka.Ja jestem równa babka.I podała mi bezceremonialnie rękę na przypieczętowanie naszej komitywy.Niemiałem żadnej wątpliwości, że była z niej równa babka.ROZDZIAA �SMYOSA I ADWOKAT ROBAKIEWICZ " DOCINKI " KARTY NA ST�A,CZYLI DZIENNIKARKA M�WI " WYRWANE KARTKI ZE STAREJKSIGI " LIDIA BRAUN " CZY OSA KAAMIE? " KTO OSTATNI -STAWIA KOLACJ! " PUAAPKA NA PRZYSTANI W PISZU " DOBRESERCE MUSZKIETER�W " DZIEWCZYNA PUSZCZA FARB NATEMAT SKARBU " ZOSTAJ BIBLIOTEKARZEM PODRYWACZEM "STARA KSIGA ZA DZIEWCZYN " KA�TNIA " DANKA KUSISWOIMI KLASYCZNYMI KSZTAATAMIOpłynęliśmy kawał Zniardw i nigdzie nie natknęliśmy się na jacht Przeciętniaka.Popołudniu przepływaliśmy niedaleko Nowych Gutów i zdawało mi się, że na przystani oboktawerny widzę cumującego Magnata.W związku z tym, że miałem do Osy kilka pytań,zaproponowałem Dance krótki postój w tej wsi.Wiązałem linę cumowniczą do pachołków, gdy na tarasie tawerny, wśród wieluturystów posilających się i rozmawiających, dojrzałem Osę w towarzystwie nieznanego miblondyna, z którym to dziewczyna gorąco dyskutowała.Facet nie pasował mi ani na żeglarza,ani na turystę.Odróżniał się od innych klientów tawerny dosyć poważnym, nieco nawetposępnym wyrazem twarzy, starannie ułożoną fryzurą i sztywną postawą.Nade wszystko byłubrany w lekki, jasny garnitur dobrej marki, prawdopodobnie wykonany z weluru.Wziąłem z łajby torbę z książkami i mapami, Skórce kazałem pilnować jachtu, iwyszliśmy na ląd.Dziewczyna, która siedziała bokiem do jeziora i przystani, dojrzała nasbardzo szybko.Pomachała.Odwzajemniłem jej machnięciem ręki.Inna sprawa, że tak samojak ja byłem ciekawy, z kim rozmawiała, tak i ją zżerała ciekawość co do mojej nowopoznanej kompanki.- Spotkałem znajomą - wyjaśniłem zdumionej Dance.- A nie mówiłam, że z ciebie figo-fago - westchnęła pod nosem.Skinąłem głową do staruszka siedzącego na ławeczce pod drzewem, a tenodpowiedział mi podobnym gestem.Wreszcie przecisnąwszy się przez siedzących przystołach klientów, podeszliśmy do Osy i jej znajomego blondyna.- Dzień dobry państwu.To Danuta - przedstawiłem kobietę, z którą przyszedłem.- Aja jestem Paweł.- Osa - dziewczyna wyciągnęła rękę do kobiety.- Gdzie? - zdziwiła się Danuta i zabawnie rozejrzała się dookoła siebie, jak ktośbojący się owadów.- Ja jestem Osa.Tam mnie nazywają.- Robakiewicz - wyciągnął do nas wypielęgnowaną dłoń blondyn.Miał głos niski idzwięczny, cechujący osobników pewnych siebie.Oczy zdradzały dodatkowo człowieka przebiegłego i inteligentnego, ale mniezachciało się śmiać, gdyż jego nazwisko tworzyło z przezwiskiem dziewczyny zabawneskojarzenie: robaka i osy.- Marek Robakiewicz - powtórzył.- Adwokat.- Pana Marka spotkałam przypadkowo - tłumaczyła się Osa, patrząc na mnie, ale zarazpopatrzyła na Danutę.- A państwo znają się już długo?- Można tak powiedzieć - zachichotała Danka.- Pewnie jest pani starszą siostrą Pawła - zgrywała się Osa.- Paweł coś wspominał oswojej rodzinie.- Ja? - okazałem zdziwienie.- Paweł nie jest moim bratem - odpowiedziała za mnie Danka.Była wściekła zawypominanie jej wieku.Aby dopiec dziewczynie popatrzyła na mnie słodko i oparła się rękąo moje ramię.- Jesteśmy przyjaciółmi.- Ach, tak - mruknęła z przekąsem Osa.- A pan czym się zajmuje? - zmieniłem temat, zwracając się do adwokataRobakiewicza.- A czym może zajmować się adwokat? - odparł wymijająco.- Rozwodami - dokończyła za niego Danka z udanym westchnięciem.- Ma pani przykre doświadczenia małżeńskie? - zagaił adwokat.- W takim razie służępomocą.- Nie, dziękuję, już szczęśliwie po rozwodzie.- O, to pewnie szuka pani teraz nowego męża? - drwiła Osa.- Ja? - Danka przyłożyła na chwilę dłonie do piersi.- Nie, dziecko.To mężczyzni bijąsię o mnie.- Mam nadzieję, że chociaż jeden przeżyje - zaśmiała się Osa.Danka postanowiła nie zważać na jej docinki i zwróciła się do mnie tonem słodszymod kilograma waty cukrowej.- Kup mi coli, Pawełku - dotknęła mego ramienia zmysłowym ruchem.- A co dla państwa? - zwróciłem się zmieszany do pozostałych, widząc, że Osa zadwokatem rozmawiali przy pustym stoliku.- Ja już muszę lecieć - chrząknął adwokat i zrobił krok do tyłu.Ukłonił się Osie.-Miło było panią poznać.- Już pan idzie?- Niestety, klienci czekają.- I nie da mi pan nawet swojej wizytówki?Adwokat Robakiewicz zastanowił się chwilę, zrobił zasępioną minę, ale zarazuśmiechnął się zdawkowo i wyjął z kieszeni wizytówkę.Podał Osie bały prostokącik.Wtedyzauważyłem na jego palcu oryginalny, złoty sygnet z wygrawerowanym lewartem w koronie,który mógł świadczyć o przynależności adwokata do szlacheckiego rodu, a może była to poprostu zwykła poza snoba, wszak wielu ludzi z klasy średniej i tych na dorobku chciałowzmocnić swój wizerunek szlacheckim pochodzeniem.Pożegnaliśmy się chłodno i adwokat obszedłszy róg tawerny, zniknął zaraz zadrewnianym budynkiem, gdzie zaparkował samochód.Kiedy zostaliśmy w trójkę i odebrałem kolejne oskarżycielskie spojrzenie Osy,postanowiłem zagrać jej na nerwach.W końcu dziewczyna nie była ze mną szczera [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki