Musso Guillaume Telefon od anioła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miejsce robiło wrażenie przede wszystkim zpowodu swego ogromu.Wyglądało jak prawdziwe zatłoczonemiasteczko, miało własny komisariat policji, dworzec, strażaków,własne banki, zakład fryzjerski, aptekę i dwadzieścia restauracji!Takumi lubił tutejszy ruch, który w tym świecie smaków i zapa-chów osiągał apogeum między czwartą a piątą rano, pośród baleturozładowywanych i załadowywanych ciężarówek.121Przy wjezdzie Madeline wyciągnęła swoją przepustkę branżo-wą, bez której nie zostaliby tu wpuszczeni.Furgonetka zaparkowa-ła między avenue des Maraichers i avenue de la Villette, na jed-nym z krytych parkingów w części zajmującej się ogrodnictwem.Wzięli duży wózek na kółkach i weszli do ogromnej szklarni zeszkła i stali.Dwadzieścia dwa tysiące metrów kwadratowych pa-wilonu C1 było poświęconych wyłącznie kwiatom ciętym.Kiedyprzeszli przez automatyczne drzwi, znalezli się w innym świecie,w którym szarość poranka zamieniała się w symfonię zapachów ikolorów.Madeline, której humor dzięki temu widokowi bardzo się po-prawił, przetarła oczy, rozbudziła się do końca i zdecydowanymkrokiem ruszyła na przegląd towaru.Na przestrzeni równej trzemboiskom do piłki nożnej pracowało około pięćdziesięciu hurtowni-ków.Alejki przecinające ogromny hangar nosiły imiona kwiatów:aleja Mimozy, aleja Irysów, aleja Anemonów. Witaj, ślicznotko! przywitał ją �mile, kierownik stoiska, wktórym Madeline robiła większość swoich zakupów.�mile Fauchelevent, w słomkowym kapeluszu, z sekatorem wdłoni, w spodniach ogrodniczkach i z zakręconymi wąsami, był tuprawdziwą instytucją.Pracował w Rungis od pierwszego dniaotwarcia w roku 1969 i znał największy targ świata od podszewki. Mała bez cukru? spytał, wsuwając kilka monet do maszy-ny.Madeline podziękowała mu skinieniem głowy. I herbata dla pana Katsushi? dodał, patrząc zaczepnie naprotegowanego kwiaciarki.122 Nazywam się Takumi sprostował zimno Japończyk. Iwolę cappuccino.�mile nie ustępował. I jedno cappuccino dla pana Sashimi, jedno!Młody człowiek złapał swój kubek w milczeniu i schylił głowę,zawiedziony brakiem szacunku ze strony �mile'a. Któregoś dnia musisz się zdecydować dać mu wreszcie wmordę. szepnęła Madeleine, podczas gdy �mile już witał na-stępnego klienta. Tego za ciebie nie zrobię. Ale.To staruszek. Jest wyższy od ciebie o trzy głowy i dwa razy cięższy! Jeślito cię pocieszy, moje otrzęsiny trwały pół roku.Przez cały czasnazywał mnie Rosbif albo English. I kiedy to się skończyło? Kiedy oblałam go tą jego gorącą kawą.Od tego czasu traktu-je mnie jak księżniczkę.Takumi czuł się zbity z tropu.W jego ojczyznie starano się zawszelką cenę unikać konfliktu, bezpośredniego starcia i wszelkichagresywnych postaw. Ale dlaczego tu się tak dzieje? Tak się dzieje wszędzie! powiedziała Madeline, zgniatającswój kubek i wrzucając go do kosza na śmieci. Jeśli chcesz wie-dzieć, uważam, że tego typu konfrontacja jest dla ciebie konieczna,żebyś wreszcie stał się mężczyzną. Ale ja jestem mężczyzną, Madeline! Tak, jesteś, ale nie tym, którym chciałbyś być.Co powiedziawszy, zostawiła go samego i w towarzystwieB�rang�re, jednej ze sprzedawczyń Faucheleventa, przespacerowa-ła się po stoiskach.Kupiła dwie paczki ozdobnych liści, a po wy-targowaniu ceny również tulipany, stokrotki i kamelie, ale ustąpiła123i zapłaciła żądaną sumę za trzy wspaniałe bukiety róż z Ekwadoru.Umiała się targować, zależało jej na płaceniu za kwiaty tyle, ilebyły naprawdę warte.Takumi załadował na samochód pierwsząpartię zakupów i przyłączył się do szefowej w hangarze z roślina-mi doniczkowymi.Wprawnym okiem Madeline wybrała begonie i niezapominajkiw doniczce, podczas gdy jej asystent, jako że był to przecież ko-niec roku, wziął kilka przebojów świątecznych, a mianowicieostrokrzew, jemiołę, poinsecje i ciemierniki.Jego trosce również Madeline pozostawiła zakup roślin oczysz-czających powietrze, które były coraz modniejsze, zwłaszcza wbiurach i przedsiębiorstwach, ale które ona sama uważała za nie-zwykle nudne.Wolała wybierać białe i pastelowe storczyki, naktórych zbudowała reputację swego sklepu.Pózniej szybko wpadła do szklarni z tak zwanymi gadżetami, toznaczy przedmiotami nadającymi się na zabawne i niekosztowneprezenty.Były tam świece zapachowe, rośliny drapieżne , małykaktus w formie serca, liście kawy wetknięte na stałe do filiża-neczki espresso.Przy półce z rozmaitymi ozdobami złamała się na widok figurkianioła z kutego żelaza, która na pewno zrobiłaby furorę na jej wy-stawie! Takumi szedł tuż za nią i słuchał jej wywodów z wielkąuwagą.Mimo kruchej sylwetki postawił sobie za punkt honoruwykonywanie wszystkich najcięższych prac, jak pchanie wózka, zkażdym przystankiem cięższego, dzwiganie dziesięciokilogramo-wych worów z ziemią czy ogromnej glinianej donicy.Szklane ścianki szklarni aż drżały od wiatru [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki