Liparulo Robert Wirus(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy przechodził obok grupki mężczyzn, podszedł doniego człowiek, którego Tate przedstawił jako Emilia.Zaczęli rozmawiać i ruszyli dalejrazem w stronę wyspy mebli przylegającej do jednego z boków przestronnej sali.Stephen usiadł i wyciągnął w stronę Julii jakiś przedmiot.Był to duży rewolwer.- On chce, żebyście go obejrzeli - wyjaśnił Tate.- Należał do jego ojca.- Tak, mojego taty.Fajna broń - potwierdził Emilio, stając przy sofie i uśmiechając siędo Stephena.Stephen zważył rewolwer w dłoni i zajrzał do lufy.- Bardzo fajny - powiedział.Oddał go z powrotem Emilio, który uniósł go dumnie, apotem wetknął za pasek.- No proszę, co za widok - odezwała się Julia, lustrując świeży wygląd Stephena.Stephen pociągnął za kołnierzyk i pogłaskał się po przodzie swojej czystej inajwyrazniej wyprasowanej koszuli.- Tak, tak - odparł.- Znowu jestem sobą.- Wyjął z misy kawałek mięsa i włożył go doust.Emilio przysunął bliżej leżak ogrodowy i usiadł.- Dziękujemy za gościnność - powiedziała Julia.- Czujesz się lepiej?- Dużo lepiej, prawie jak człowiek.A poczuję się jeszcze lepiej, kiedy będę mogła sięubrać.Emilio się zarumienił i krew nadała jego ciemnej skórze barwę cynamonu.- Chyba już niedługo.- Powiedział coś do Rosy, która zerknęła na Julię i roześmiałasię dobrodusznie.Ześlizgnęła się z kolan Tate'a i poszła w kierunku zaplecza.- Wszystko dobrze, naprawdę - owinęła się mocniej kocem i wsunęła jego końce podsiebie.Zwróciła się do Tate'a: - Mówiłeś, że oni mają większe plany, przy których może sięprzydać twoje doświadczenie z SAS.Jakie to plany?- Pozbyć się Nana-ykua! - odparł Emilio.Wyszarpnął pistolet zza pasa i potrząsnąłnim w powietrzu.- Aikoteve peikoteve che rehe, Nanaykua!Mężczyzni w sali zaczęli gwizdać i wiwatować.- No tak.- odezwał się Tate, kiwając ręką w uspokajającym geście i próbując skłonićEmilia, by ten schował broń.- Kiedyś.- Kiedyś? Nie kiedyś! - odrzekł Emilio.Uśmiechnął się do Julii.- My pokonać ichteraz, prawda?Stephen pokiwał głową.Julia nie wiedziała, jak zareagować.Czy Emilio proponowałim pomoc swoich ludzi? Czy naprawdę mogliby wkroczyć tam z bronią w ręku i uwolnićAllena?- Ci zli ludzie.Kto zniknął? Kogo oni zabrać?- Mojego brata.- A, eme'na.- Wstał i krzyknął coś do pozostałych, najwyrazniej jakieś wezwanie.Inni mężczyzni też unieśli broń nad głowami.Niektórzy musieli przebiec przez salę,żeby chwycić pistolet lub karabin.Wciąż powtarzali to samo zdanie.W uszach Julii brzmiałoto nie jak słowa, ale jak ścieżka dzwiękowa Ennio Morricone czy też raczej: Możemywalczyć! Możemy walczyć!".Emilio rzucił rewolwer na drewniany stół.Podniósł róg Julii napełniony terer�.- Idziemy jutro - oznajmił, pokazując wszystkie zęby.- Dosyć! Dosyć Nana-ykua!Dzisiaj cieszymy się i pijemy.- Uniósł róg.Brązowy płyn rozlał się i zachlapał mu twarz.Emilio roześmiał się, a pozostali mężczyzni mu zawtórowali.Julia uśmiechnęła się szeroko do Stephena.- Jesteś gotów? - zapytała.- Dosyć Nana-ykua! - odparł, potrząsając w powietrzu pięścią.*Julia podniosła gwałtownie powieki.Chciała zaczerpnąć powietrza, ale nie mogła.Ktoś zasłaniał jej dłonią usta.Natychmiast wsunęła rękę pod marynarkę, którą miała zwiniętąpod głową, ale przypomniała sobie, że przecież nie ma pistoletu.Z ciemności wyłoniła się twarz Tate'a.Przyłożył palec do ust i cofnął dłoń.Odwróciłsię od niej i przycisnął dłoń do ust Stephena, który obudził się z większym wdziękiem niżona: poruszył tylko powiekami, unosząc je do góry niczym filmowy zombie.Sprawdziłagodzinę na zegarku.Była trzecia czterdzieści.Tate wskazał głową na drzwi niewielkiego pomieszczenia, które zajmowali, i zacząłkluczyć w stronę wyjścia pomiędzy ciałami ludzi śpiących wokół.Julia i Stephen ruszyli zanim ze swoimi plecakami.Wyszli z pokoju do przestrzennej sali głównej, w której równieżbyło ciemno, chociaż tutaj smugi księżycowego blasku wlewały się przez wysokie okna ikładły się na podłodze.Tate przycisnął się do ściany i popatrzył w górę w stronę okien. Strażnicy" - pomyślała Julia.Tate przesunął się cicho i szybko do następnych drzwi i prześlizgnął się przez nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki