Johansen Iris Zabójcze sny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zciągając naukowca, który zna podstawową formułę -domyślił się Royd.Skinęła głową.- Jestem im rozpaczliwie potrzebna.To tylko przypuszczenie, ale.Jej telefon zadzwonił.- Mogę odebrać?- Jeśli będziesz rozmawiać krótko.Nacisnęła przycisk "odbierz".- Gorshank jest w Charlotte, w Karolinie Południowej - po�wiedział MacDuff.- Ivy Street 321.Włączyła funkcję głośnomówiącą, żeby Royd też mógł słyszeć.- Jak go znalezli?- Przelał dużą kwotę do rosyjskiego banku, żeby spłacić dług mafii.Jock i ja, jak tylko znajdziemy się wWaszyngtonie, ruszamy do Charlotte.- Kiedy tam dotrzecie?- Za jakieś siedem godzin.Royd potrząsnął głową.- Jeżeli Gorshankjest spalony, to może być za pózno.Może nam uda się tam dotrzeć wcześniej.Zadzwonimy do ciebie, kiedy będziemy na miejscu.- Rozłączył się, zanim Sophie zdążyła cośpowiedzieć.- Jedziemy do Daytony.Stamtąd zła�piemy samolot do Charlotte.- Spalony?- Jeśli Sanborne wierzy, że Gorshank nawalił, ten facet nie przedstawia już dla niego żadnej wartości.- Może być tylko dla Sanborne'a zagrożeniem - zauważyła Sophie i dodała: - Może podzielić loswszystkich ludzi, którzy pracowali nad tym projektem, a popadając w niełaskę, zostali zwolnieni.PotemSanborne wysłał za nimi płatnych zabójców.- Spojrzała na Royda.- Może jest już za pózno?Skinął głową.- Musimy mieć nadzieję, że Sanbome będzie trzymał Gor�shanka przy życiu dopóty, dopóki nie uda musię zwerbować ciebie.Musiał mu trochę ufać, inaczej nie wpisałby go na listę płac.- No nie wiem.Sanborne jest okrutny.Dla niego rzeczydzielą się na czarne i białe.Jeśli stwierdzi, że Gorshank wodził go za nos, nie da mu drugiej szansy.- W takim razie może okazać się, że szukamy wiatru w polu - uznał Royd i nacisnął mocniej pedał gazu.- Ale nie odpuszczę szansy dostania Gorshanka w swoje ręce.On musi wiedzieć, o jaką wyspę chodzi.Jeśli żyje, musimy go dopaść.Dom przy Ivy Street 321 był małym, szarym, drewnianym budynkiem, otoczonym topolami.Znajdowałsię z dala od ulicy.Dom był ciemny, ale w oknie pokoju na lewo od wejścia widać było migające światło telewizora.Odprzyjazdu do Sta�nów Gorshank stał się zagorzałym fanem telewizji.Jeśli tylko nie siedział przy biurku,leżał przed telewizorem, oglądając Simpsonów, CSI lub inne programy.Devlin przestudiował raporty o Gorshanku, które dostał od Sanbome'a, choć nie było mu to potrzebne.Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Softwarehttp://www.foxitsoftware.com For evaluation only.Gorshank był człowiekiem o stałych przyzwyczajeniach, a brak umiaru we wszystkim czynił go żałośniebezbronnym.Zbyt bezbronnym.Devlin nie był zadowolony, kiedy Sanborne wysłał go tutaj, zamiastpozwolić mu zgładzić Royda.To by dopiero było wyzwanie.Ale musiał trochę spuścić z tonu po uczcie w MacDuffs Run.Na chwilę koniec z manipulacją.Poza tym zabicie takiego głupka, jakim był Gorshank, będzie czystąprzyjemnością.Głu�pcy zawsze go irytowali.Musi sprawdzić drzwi i znalezć sposób, żeby dostać się do środka.Gorshank będzie siedział w fotelu zpuszką w ręku, wtedy on rzuci się na niego, zanim tamten zorientuje się, co się dzieje.Wtedy teżzdecyduje; czy zada mu szybką śmierć, czy będzie się delektował.To będzie bułka z masłem.- Zostań tu - polecił Royd, kiedy zaparkował przy krawęż�niku.- Najpierw muszę wszystko sprawdzić.Sophie spojrzała na migające światło w jednym z frontowych okien.W tym miasteczku taki widok byłpowszedni.Nie było się czego obawiać.Dlaczego więc Sophie przeczuwała, że to zły znak?- Idę z tobą.Nie mam zamiaru wchodzić ci w drogę.J ock zawsze ostrzegał mnie, że nie powinnamtego robić.Jeśli chcesz, żebym zaczekała na zewnątrz, zrobię to.Ale mam ze sobą broń i umiem sięnią posługiwać.Będę w pewnej od ciebie odległości, gdybyś mnie potrzebował.Przez chwilę milczał, wreszcie wzruszył ramionami.- W takim razie, chodz - zdecydował i otworzył drzwi.- Ale odczekaj chwilę, muszę się rozejrzeć.Pięć minut pózniej wrócił.- W porządku, ale zostań na zewnątrz i nie wchodz do środka.Dobrze?- Chyba że mnie zawołasz.- Wysiadła z samochodu.- A to może się zdarzyć, Royd.Nie jesteśniezniszczalny._ Staram się.- Ruszył w stronę domu.- Tylne drzwi._ Nie możemy po prostu wejść frontowymi i zapukać? On nawet nas nie zna.Czy tak nie byłobyprościej?_ Skoro przejął twoją robotę, mógł widzieć twoje zdjęcia _ powiedział, poruszając się szybko - Ale maszrację.Ja nigdy nie myślę o naj prostszym rozwiązaniu.Nie tego mnie uczono._ Zatrzymał się przytylnych drzwiach i zaczął rozglądać się po ogródku, jednocześnie nasłuchując.- Nie sądzę, że dzisiajwłaśnie zmienię swoje przyzwyczajenia.Sophie wyczuwała w nim napięcie.- O co chodzi?_ Ktoś może go obserwować, skoro jest taki ważny dla Sanbome'a i wie o REM-4.Gdzie oni są?Spodziewałem się, że kogoś tu zauważę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki