Hayes Gwen nišc na jawie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mike zaczął się wiercić.Przeczuwał, że już po nim; szykował się doucieczki.- Nie sprzymierzaj się z diabłem.Haden zna wiele sztuczek.Wszystkich was omotał.To Mara nas ocali.- Bredzisz - rzucił Haden i słychać było, że już zdecydował, co robić.- I bez względu na to, jakie miałeś plany względem Thei, niniejszym jeanuluję.Mike wyglądał jak zaszczute, oszalałe zwierzę.Wyciągnął z kieszenimałą fiolkę.- Mara ostrzegała, że prawdopodobnie nie zdołam was wszystkichocalić.Nie chciałem jej wierzyć, ale się nie myliła.Przewidzieliśmy takirozwój wypadków.Cisnął fiolkę na podłogę, a pokój spowiła mgła, ciemna i śmierdzącasiarką.Kiedy siarkowy dym wypełnił mi nozdrza, przytłumiając resztęzmysłów, zaczęłam opadać w jakieś dziwnie ponure, opustoszałemiejsce.Ciało rozciągnęło mi się jak guma i bolało od zbyt dużegociśnienia.A potem straciłam przytomność.195Rozdział 14Przez firanki wpadało światło, odruchowo odwróciłam się na drugibok.Jeszcze chwilę.Znów zapadłam w drzemkę, ale coś mnieniepokoiło.Byłam już spózniona? Nie mogłam sobie nawetprzypomnieć, czy dziś idzie się do szkoły, czy nie.Uporczywa myśl nie dawała mi jednak spokoju, aż w końcu siępoddałam i usiadłam w łóżku.No dobra.Najwidoczniej nie pamiętałamo czymś bardzo ważnym.Czułam, że jestem dziwnie otumaniona.Musiałam zbierać się do szkoły, tyle do mnie docierało.Zerknęłamna zegarek i stwierdziłam, że jednak mam jeszcze dużo czasu - niezaspałam, więc zabrałam się do wszystkich porannych czynności.Ogarnęłam loki w coś w rodzaju końskiego ogona i zacisnęłam zęby.Jak zwykle pomyślałam przy tym o ścięciu włosów - ojciec by się ucie-szył, a moje życie stałoby się pewnie łatwiejsze i miałabym jedenproblem z głowy.Zarówno dlatego, że ojciec by się nie czepiał, jak idlatego, że nie musiałabym cały czas wiązać włosów.Wróciło męczące uczucie niepokoju.Co było ze mną nie tak?Schodząc pod schodach, spróbowałam się z tego otrząsnąć.Nieodrobiłam zadania domowego? Miałam sprawdzian?196Słońce przesłoniła mgła - podobna do tej, która spowijała mi myśli.Stwierdziłam ze złością, że pewnie coś mnie bierze i że to pierwszeoznaki choroby.Na wypolerowanym stoliku zobaczyłam kopertę ze swoim imieniemi miałam wrażenie, że czas się zatrzymał.Krew zaszumiała mi w uszach.Z jakiegoś powodu list mnie przeraził.Z trudem przełknęłam ślinę.Oczywiście zachowywałam się głupio, bo co takiego mogła mi zrobićkoperta? %7łeby ją otworzyć, wydrapałam resztki odwagi z wyschniętej nawiór wewnętrznej studni.Dotknęłam brzegu koperty i odczekałam chwilę, żeby zobaczyć, czynie trzaśnie mnie piorun albo nie zawali mi się cały świat.Przysunęłamją sobie jednym palcem.Poznałam pismo ojca.Po co miałby zostawiaćmi liścik?Drżącymi rękami rozdarłam papier.Bez względu na to, co jest wśrodku, zwiastowało to katastrofę, na to przynajmniej wskazywał stanmojego żołądka.Rozłożyłam kartkę.Wszystkiego najlepszego z okazji 17.urodzin, Theio.Uściski, ojciecTo jakaś pomyłka.Przecież urodziny miałam kilka miesięcy temu?Byłam skołowana.Nie potrafiłam sobie nic przypomnieć, choćwiedziałam, że powinnam.Wypuściłam kartkę i odsunęłam się odstolika, przyciskając ręce do piersi.Co tu się, do cholery, dzieje? Czemuojciec zostawił mi kartkę z życzeniami urodzinowymi, skoro już dawnotemu skończyłam siedemnaście lat?Mniejsza z tym, musiałam lecieć do szkoły.- Ziemia do Theii.Zamrugałam zaskoczona i popatrzyłam na Donny - siedziała poprzeciwnej stronie stolika w szkolnej stołówce.- Przepraszam.Co mówiłaś?Przewróciła oczami i zabrała mi z tacki kolejnego ziemniaczka.197- Pytałam, czy wymyśliłaś już weekendowy plan ucieczki zwięzienia.No i proszę.Znów to samo.Przez cały ranek miałam d�j� vu.Już kiedyś prowadziłyśmy takąrozmowę.Znałam kwestie wszystkich, z którymi rozmawiałam,jakbyśmy grali w jakimś przedstawieniu.- Ame, pomóż mi przekonać Theię, że powinna zaszaleć z nami wten weekend.- Donny odgryzła kawałek pizzy tak, że ser rozciągnął sięniemiłosiernie, zanim się oderwał.Tylko ona potrafiła to zrobić seksownie.Ja zawsze jadłam pizzęmałymi kęsami.Ame rozpakowała lunch, który przynosiła codziennie w ręczniefarbowanej torbie wielokrotnego użytku - była bardzo wrażliwa nakwestie ochrony środowiska.- Theia, jeśli nie pójdziesz z nami w ten weekend, będę musiała całąnoc wysłuchiwać, jak Donny najeżdża na ciebie, a to nic fajnego.Pozatym nie będę miała z kim pogadać, kiedy ona rzuci mnie dla pierwszegolepszego przystojniaka, który się nawinie.Musisz przyjść.Poza dziwnym wrażeniem, że to wszystko już było, w głowiezagniezdziła mi się nieuchwytna myśl, że coś tu nie gra, przez coreagowałam z opóznieniem.Zamrugałam i zobaczyłam wnętrze klubu,do którego Donny zawsze starała się mnie zaciągnąć.Słyszałammuzykę, czułam w piersiach dudnienie ostrego rytmu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki