Dreiser Theodore Siostra Carrie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Myślał nad tymdość usilnie przez parę pierwszych dni pobytu w Nowym Jorku i doszedł do przekonania, żemusi działać szybko.W rezultacie zaczął przeglądać ogłoszenia w pismach porannych iprzeprowadził badania na własną rękę.Przedtem jednak zajął się urządzeniem mieszkania.Szukali mieszkania, jak to byłomiędzy nimi postanowione, i znalezli je na ulicy Siedemdziesiątej �smej koło Bulwaru Am-SRsterdamskiego.Był to dom pięciopiętrowy, ich zaś mieszkanie mieściło się na trzecim pię-trze.Dzięki temu, że ulica nie była jeszcze zupełnie zabudowana, przez okna wychodzącena zachód można było widzieć zielone wierzchołki drzew w Parku Centralnym, na wschód -szerokie wody rzeki Hudson.Za prawo korzystania z sześciu pokoju i łazienki, biegnącychw amfiladzie, mieli płacić trzydzieści pięć dolarów miesięcznie; przeciętna, aczkolwiek ni-czym nie usprawiedliwiona suma, jaką podówczas płacono za takie lokale.Carrie zauważyłaróżnice między wielkością pokoi tu i w Chicago i nie omieszkała powiedzieć tego.- Nie znajdziesz nic lepszego, najdroższa! - rzekł Hurstwood.- Chyba w starych do-mach, ale tam znowu brak wygód, które masz tutaj.Carrie podobało się to mieszkanie, ponieważ było nowe i miało jasne boazerie.Byłoto jedno z najnowszych mieszkań, ogrzewanych parą wodną, co stanowiło wielką wygodę.Rozkład mieszkania, zimna i gorąca woda, tuby do rozmów i dzwonek do portiera impono-wały jej.Miała w sobie żyłkę dobrej gospodyni i umiała ocenić wartość tych rzeczy.Hurstwood zawarł układ z domem sprzedaży ratalnej, który dostarczył mebli do całe-go mieszkania za zaliczkę pięćdziesięciu dolarów i dziesięciodolarowe miesięczne spłaty.Potem kazał zrobić tabliczkę metalową z nazwiskiem G.W.Wheeler i umieścił ją nadskrzynką do listów w hallu.Carrie czuła się z początku nieswojo, gdy nazywano ją paniąWheeler, ale z czasem przywykła do tego i patrzyła na to nazwisko, jakby się jej prawnienależało.Urządziwszy się w ten sposób Hurstwood zaczął wędrówkę po instytucjach ogłaszają-cych się w pismach, z zamiarem kupienia udziału w którymś z prosperujących barów.Popałacowym lokalu przy ulicy Adamsa nie mógł strawić pospolitych lokali, które ogłaszałysię w pismach.Stracił kilka dni na zwiedzanie ich.Wydawały mu się nieznośnie przykre.Nabrał jednak wiele doświadczenia dzięki rozmowom, gdyż dowiedział się o wpływieTammany Hall i o tym, jak ważną rzeczą jest być w zgodzie z policją.Przekonał się, że naj-lepiej prosperowały i kwitły instytucje, które wcale nie prowadziły handlu legalnego, jak naprzykład Fitzgerald i Moy.Eleganckie gabinety i prywatne pijalnie na drugim piętrze sta-nowiły konieczny dodatek do wszystkich lepszych, bardziej kwitnących lokali.Widokwspaniałych kiperów z brylantowymi spinkami w gorsach koszul i w doskonale skrojonychgarniturach mówił mu dostatecznie wyraznie, że sprzedaż trunków tu, w Nowym Jorku, jaki wszędzie jest złotym interesem.SRWreszcie znalazł jegomościa, właściciela lokalu przy ulicy Warren, który mu propo-nował doskonałą na pozór spółkę.Lokal był przyzwoity, porządny.Właściciel twierdził, żeinteres jest dochodowy, na to poniekąd wyglądał.- Mamy do czynienia ze sferą bardzo porządnych ludzi - mówił.- Kupcy, przemy-słowcy, wolne zawody.Wszystko ludzie prezentujący się dobrze.%7ładnych hulaków.Tychnie wpuszczamy po prostu.Hurstwood przysłuchiwał się szczękowi kasy i przez jakiś czas przypatrywał się, jakinteres idzie.- Dochód wystarczy na dwóch, co? - zapytał.- Niech się pan sam przekona, jeżeli zna się pan na handlu trunkami - rzekł właściciel.- To jeden z dwóch moich barów: drugi jest na ulicy Nassau.Nie mogę prowadzić obu.Gdybym znalazł kogoś, kto się zna na rzeczy, chętnie podzieliłbym z nim zyski z tego loka-lu i zostawił mu jego kierownictwo.- Mam dostateczne doświadczenie - rzekł Hurstwood blado, nie czując jednak możli-wości powoływania się na Fitzgeralda i Moya.- Może pan spróbować, panie Wheeler! - rzekł tamten.Proponował jedną trzecią udziału w zapasach, sprzętach, dochodach, w zamian zawłożenie do interesu tysiąca dolarów i przyjęcie na siebie obowiązków kierownika.Nieru-chomość nie wchodziła tu w grę, gdyż właściciel baru tylko dzierżawił lokal od właścicieladomu.Oferta sama w sobie była dobra, ale Hurstwood zapytywał siebie, czy jedna trzeciadochodu zapewni mu sto pięćdziesiąt dolarów miesięcznie, co uważał za sumę koniecznądla pokrycia zwykłych wydatków rodzinnych i zapewnienia minimalnego komfortu.Nie byłto jednak czas, po tylu niepowodzeniach, na wahanie się lub przebieranie.Miał wrażenie, żejednak jedna trzecia stanowić powinna około stu dolarów miesięcznie.Przy dobrym admini-strowaniu i inwestycjach przynieść może nawet z czasem więcej.Zgodził się więc przystą-pić do spółki i włożywszy żądane tysiąc dolarów, zgłosił się do interesu bez zwłoki.Miał szczery zamiar cieszyć się z tego, co zrobił.Opowiedział więc Carrie, że jak są-dzi, zrobił doskonałe posunięcie.Czas jednak dał mu materiał do rozmyślań.Hurstwoodprzekonał się, że jego wspólnik jest człowiekiem niemiłym.Często zaglądał do kieliszka, coczyniło go ponurym.Hurstwood nie pozwalał sobie na to w biznesie.Zresztą nie przypomi-SRnało to w niczym tego, do czego przywykł u Fitzgeralda i Moya.Rola jego tutaj niczym nieprzypominała wspaniałego patronowania w lokalu chicagowskim.Przekonał się, że dużoczasu upłynie, zanim uda mu się ponawiązywać przyjazne stosunki.Ludzie wbiegali i wy-biegali z lokalu, nie szukając rozkoszy przyjazni.Nie było to miejsce do przyjacielskich anitowarzyskich rozmów.Całe dnie i tygodnie mijały bez jednego serdecznego pozdrowienia,jakim codziennie witano go w Chicago.Z drugiej strony - brakowało mu znakomitości owej dobrze ubranej elity, która nadajewdzięk przeciętnym barom i przynosi wieści z dalekich ekskluzywnych kół.Przez cały mie-siąc nie widział ani jednego człowieka tego typu.Wieczorami (spędzał je na swoim poste-runku) czytywał w popołudniowych pismach zdarzenia z życia znakomitości, które znał, zktórymi nie raz i nie dwa wypił szklaneczkę.Odwiedzali bary takie jak Fitzgeralda i Moyaw Chicago albo Hoffman House", ale z góry wiedział, że żaden z nich nie zajrzy do takiegolokalu.Po drugie dochód był mniejszy, niż przypuszczał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki