[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W starożytnych misteriach tyrs byt silnie namagnetyzowanym instrumentem, który przykładano dokręgosłupa kandydata, udzielając mu w ten sposób zawartego w nim magnetyzmu.ROZDZIAA XIV: EKTOPLAZMAEktoplazma oznacza to, co jest ukształtowane zewnątrz ludzkiego ciała i jest nazwą nadawanąwyłącznie materii eterycznej, która wydobywa się z medium i stanowi podstawę zjawisk występującychpodczas seansów spirytystycznych.Nieżyjący już doktor W.J.Crawford opisał w swoich pracach staranne i mozolne badania, jakiepodjął, by wyjaśnić takie zjawiska, jak podnoszenie stołów (lewitacja) oraz pukanie i różnego rodzajuhałasy.Trzeba podkreślić, iż podczas wszystkich doświadczeń Crawforda medium znajdowało się wstanie pełnej świadomości.W.J.Crawford rozpatrywał problem lewitacji i innych zjawisk jako zagadnienia czystomechaniczne.Stosując aparaty, zarówno mechaniczne, jak i elektryczne, rejestrujące zużycie energii,zdołał wykryć, obserwując i wysnuwając z tego wnioski, modus operandi występujących w zjawiskach"struktur psychicznych".Znacznie pózniej udało mu się zweryfikować swoje przypuszczenia napodstawie bezpośredniego postrzegania oraz fotografii.Otóż stwierdził on, że ektoplazmęwydobywającą się z medium przystosowują i kształtują "operatorzy", którzy kierują powstawaniemzjawiska i którzy nadają jej postać "różdżki" (jak określił to Crawford).Jeden koniec tej różdżki jestpołączony z medium, a drugi przywiera jak ssawka do nóg lub innego przedmiotu.Siła psychicznadziałająca za pośrednictwem "różdżki" przemieszcza w rozmaity sposób stoły i inne przedmioty bezjakiegokolwiek fizycznego kontaktu z osobami obecnymi na seansie.Pukania czy inne hałasypowstają przez uderzenia różdżki o podłogę, stół, dzwonek itp.Główna część ektoplazmy zwykle pochodzi od medium, chociaż uzupełniają ją w niewielkimstopniu wszyscy lub prawie wszyscy uczestnicy seansu.Choć ektoplazma jest niewidzialna dlazwykłego wzroku, można ją niekiedy odczuć.Z reguły opisuje się ją jako wilgotną, lepką, chłodną,oślizłą, prawie oleistą, jak gdyby powietrze pomieszane było z cząsteczkami martwej i odrażającejmaterii.Różdżki psychiczne emanujące z medium mogą mieć na końcu rozmaitą średnicę, wahającą sięod dwunastu do dwudziestu centymetrów, a wolny ich koniec może przybierać różny kształt i stopieńtwardości.Ten koniec może być wypukły lub płaski, okrągły lub owalny, delikatny jak ciało dziecka lubtwardy niczym żelazo.Na długości kilku cali od wolnego końca różdżka robi wrażenie ciała stałego,dalej jednak staje się nieuchwytna, jakkolwiek stawia opór, ciągnie, popycha, skręca itp.W tej nie dającej się namacać części wyczuwa się jednak strumień zimnych cząstek, podobnychdo zarodników, a wydobywających się z medium na zewnątrz.Jest prawdopodobne, że w niektórychwypadkach (z wyjątkiem lewitacji) odbywa się pełne krążenie materii eterycznej, która wypływa zmedium i powraca do niego, choć przez inną część ciała.Grubość i twardość końca różdżki ulegazmianom w zależności od potrzeb.Większe różdżki z reguły są miękkie na końcu, a tylko mniejszemogą być twarde i zwarte.Zdaniem Crawforda różdżki są snopami skupionych nici, mocno ze sobą powiązanych iprzylegających do siebie.Siła psychiczna płynie wzdłuż tych nici i nadaje całej strukturze nieugiętośćdzwigaru, który można następnie dowolnie poruszać za pomocą sił uruchamianych w ciele medium.Pewne eksperymenty wskazywałyby na to, że koniec różdżki składa się z grubej, mniej lub bardziejelastycznej błony lub skóry, rozpiętej na ząbkowanej, elastycznej ramie.Elastyczność błony jestograniczona i pod nadmiernym naciskiem może ona ulec pęknięciu, odsłaniając ząbkowaną ramę.Fakt, że pod dotknięciem różdżki elektroskop może ulec rozładowaniu, dowodzi, iż spełnia ona rolęprzewodnika prądu elektrycznego o wysokim napięciu, spływającego do ziemi przez ciało medium, zktórym różdżka jest połączona.Z drugiej strony różdżka umieszczona w poprzek zakończeń obwodudzwonka nie powoduje dzwonienia, co wskazuje, że stawia ona duży opór prądowi o niskim napięciu. Białe światło zazwyczaj uniemożliwia utworzenie się różdżki; czerwone natomiast o ile nie jestzbyt silne wydaje się nie szkodzić "strukturze psychicznej".Podobnie rzecz się ma ze światłempromieniującym ze świecącej farby, wystawionej poprzednio przez kilka godzin na działanie słońca.Omawiane struktury psychiczne są na ogół całkiem niewidzialne, choć czasami można dostrzec ichzarysy.Udaje się je sfotografować przy świetle magnezji, lecz należy zachować ostrożność, by nieuszkodzić medium.Zwiatło magnezji uderzając o ektoplazmę powoduje określony wstrząs w medium,który jest zdecydowanie bardziej gwałtowny, kiedy "struktura" jest napięta, niż gdy nie jest czynna.Liczne zdjęcia fotograficzne potwierdzają te wnioski.Sztywność różdżki zmienia się w zależności od ilości padającego na nią światła, a jej twardezakończenie jakby częściowo topniało pod wpływem światła.Przenoszenie przedmiotów przez siłę psychiczną odbywa się w dwojaki sposób.W pierwszym przypadku jedna lub kilka różdżek wysuwa się z medium, bardzo często ze stóp i zkostek, a niekiedy z dolnej części tułowia.Przymocowują się one do przedmiotu, który ma byćporuszony, i tworzą w ten sposób dzwignię.Kiedy stoły poruszają się poziomo, różdżki są z regułyumocowane u ich nóg; gdy zaś stół ma być podniesiony do góry sadowią się na jego krańcach, jakgdyby umocowane były pod blatem stołu.W drugim przypadku różdżki opierają się o podłogę i następnie wydłużają się w kierunkuprzedmiotu, który ma być przeniesiony lub poruszony.Tym razem nie tworzą dzwigni jednoramiennejlecz dwuramienną, tak iż punkt oparcia znajduje się pomiędzy środkiem ciężkości przedmiotu apunktem zaczepienia siły.Różdżka może być prosta lub wygięta; może być też sztywno zawieszona w powietrzu, codowodzi, że nie ma potrzeby wywierać nacisku na materialne ciało.W pierwszym przypadku większa część wysiłku przypada w udziale medium, a reszta obciążauczestników seansu.Można to potwierdzić przy użyciu zwykłych przyrządów mechanicznych, takichjak waga dziesiętna lub sprężynowa.Jeżeli stół został podniesiony za pomocą dzwignijednoramiennej, to ciężar medium zwiększył się o dziewięćdziesiąt pięć procent, a waga uczestnikówo pozostałe pięć procent.Jeśli jednak różdżki były oparte o podłogę, to waga poruszanego stołudziałała bezpośrednio na nią, a waga medium zmniejszyła się; to zmniejszenie jest równe wadzeektoplazmy tworzącej różdżkę, wspartej jednym końcem o podłogę.Gdy siła mająca podnieść przedmiot, powiedzmy stół, była przekazywana za pomocą różdżkiwspartej o podłogę, to waga medium zmniejszała się zgodnie z obserwacją o siedemnaściekilogramów.Innym razem, kiedy "struktura" ektoplazmiczna nie była niczym obciążona, waga mediumzmniejszyła się o dwadzieścia siedem kilogramów, czyli o połowę jego normalnej wagi.Dzwignie typujednoramiennego zwykle służą do poruszania lekkich przedmiotów, ale gdy chodzi o cięższe rzeczylub o przekazanie większej siły, różdżka lub różdżki przymocowane są do podłogi.Często siładziałająca sięga pięćdziesięciu kilogramów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.W starożytnych misteriach tyrs byt silnie namagnetyzowanym instrumentem, który przykładano dokręgosłupa kandydata, udzielając mu w ten sposób zawartego w nim magnetyzmu.ROZDZIAA XIV: EKTOPLAZMAEktoplazma oznacza to, co jest ukształtowane zewnątrz ludzkiego ciała i jest nazwą nadawanąwyłącznie materii eterycznej, która wydobywa się z medium i stanowi podstawę zjawisk występującychpodczas seansów spirytystycznych.Nieżyjący już doktor W.J.Crawford opisał w swoich pracach staranne i mozolne badania, jakiepodjął, by wyjaśnić takie zjawiska, jak podnoszenie stołów (lewitacja) oraz pukanie i różnego rodzajuhałasy.Trzeba podkreślić, iż podczas wszystkich doświadczeń Crawforda medium znajdowało się wstanie pełnej świadomości.W.J.Crawford rozpatrywał problem lewitacji i innych zjawisk jako zagadnienia czystomechaniczne.Stosując aparaty, zarówno mechaniczne, jak i elektryczne, rejestrujące zużycie energii,zdołał wykryć, obserwując i wysnuwając z tego wnioski, modus operandi występujących w zjawiskach"struktur psychicznych".Znacznie pózniej udało mu się zweryfikować swoje przypuszczenia napodstawie bezpośredniego postrzegania oraz fotografii.Otóż stwierdził on, że ektoplazmęwydobywającą się z medium przystosowują i kształtują "operatorzy", którzy kierują powstawaniemzjawiska i którzy nadają jej postać "różdżki" (jak określił to Crawford).Jeden koniec tej różdżki jestpołączony z medium, a drugi przywiera jak ssawka do nóg lub innego przedmiotu.Siła psychicznadziałająca za pośrednictwem "różdżki" przemieszcza w rozmaity sposób stoły i inne przedmioty bezjakiegokolwiek fizycznego kontaktu z osobami obecnymi na seansie.Pukania czy inne hałasypowstają przez uderzenia różdżki o podłogę, stół, dzwonek itp.Główna część ektoplazmy zwykle pochodzi od medium, chociaż uzupełniają ją w niewielkimstopniu wszyscy lub prawie wszyscy uczestnicy seansu.Choć ektoplazma jest niewidzialna dlazwykłego wzroku, można ją niekiedy odczuć.Z reguły opisuje się ją jako wilgotną, lepką, chłodną,oślizłą, prawie oleistą, jak gdyby powietrze pomieszane było z cząsteczkami martwej i odrażającejmaterii.Różdżki psychiczne emanujące z medium mogą mieć na końcu rozmaitą średnicę, wahającą sięod dwunastu do dwudziestu centymetrów, a wolny ich koniec może przybierać różny kształt i stopieńtwardości.Ten koniec może być wypukły lub płaski, okrągły lub owalny, delikatny jak ciało dziecka lubtwardy niczym żelazo.Na długości kilku cali od wolnego końca różdżka robi wrażenie ciała stałego,dalej jednak staje się nieuchwytna, jakkolwiek stawia opór, ciągnie, popycha, skręca itp.W tej nie dającej się namacać części wyczuwa się jednak strumień zimnych cząstek, podobnychdo zarodników, a wydobywających się z medium na zewnątrz.Jest prawdopodobne, że w niektórychwypadkach (z wyjątkiem lewitacji) odbywa się pełne krążenie materii eterycznej, która wypływa zmedium i powraca do niego, choć przez inną część ciała.Grubość i twardość końca różdżki ulegazmianom w zależności od potrzeb.Większe różdżki z reguły są miękkie na końcu, a tylko mniejszemogą być twarde i zwarte.Zdaniem Crawforda różdżki są snopami skupionych nici, mocno ze sobą powiązanych iprzylegających do siebie.Siła psychiczna płynie wzdłuż tych nici i nadaje całej strukturze nieugiętośćdzwigaru, który można następnie dowolnie poruszać za pomocą sił uruchamianych w ciele medium.Pewne eksperymenty wskazywałyby na to, że koniec różdżki składa się z grubej, mniej lub bardziejelastycznej błony lub skóry, rozpiętej na ząbkowanej, elastycznej ramie.Elastyczność błony jestograniczona i pod nadmiernym naciskiem może ona ulec pęknięciu, odsłaniając ząbkowaną ramę.Fakt, że pod dotknięciem różdżki elektroskop może ulec rozładowaniu, dowodzi, iż spełnia ona rolęprzewodnika prądu elektrycznego o wysokim napięciu, spływającego do ziemi przez ciało medium, zktórym różdżka jest połączona.Z drugiej strony różdżka umieszczona w poprzek zakończeń obwodudzwonka nie powoduje dzwonienia, co wskazuje, że stawia ona duży opór prądowi o niskim napięciu. Białe światło zazwyczaj uniemożliwia utworzenie się różdżki; czerwone natomiast o ile nie jestzbyt silne wydaje się nie szkodzić "strukturze psychicznej".Podobnie rzecz się ma ze światłempromieniującym ze świecącej farby, wystawionej poprzednio przez kilka godzin na działanie słońca.Omawiane struktury psychiczne są na ogół całkiem niewidzialne, choć czasami można dostrzec ichzarysy.Udaje się je sfotografować przy świetle magnezji, lecz należy zachować ostrożność, by nieuszkodzić medium.Zwiatło magnezji uderzając o ektoplazmę powoduje określony wstrząs w medium,który jest zdecydowanie bardziej gwałtowny, kiedy "struktura" jest napięta, niż gdy nie jest czynna.Liczne zdjęcia fotograficzne potwierdzają te wnioski.Sztywność różdżki zmienia się w zależności od ilości padającego na nią światła, a jej twardezakończenie jakby częściowo topniało pod wpływem światła.Przenoszenie przedmiotów przez siłę psychiczną odbywa się w dwojaki sposób.W pierwszym przypadku jedna lub kilka różdżek wysuwa się z medium, bardzo często ze stóp i zkostek, a niekiedy z dolnej części tułowia.Przymocowują się one do przedmiotu, który ma byćporuszony, i tworzą w ten sposób dzwignię.Kiedy stoły poruszają się poziomo, różdżki są z regułyumocowane u ich nóg; gdy zaś stół ma być podniesiony do góry sadowią się na jego krańcach, jakgdyby umocowane były pod blatem stołu.W drugim przypadku różdżki opierają się o podłogę i następnie wydłużają się w kierunkuprzedmiotu, który ma być przeniesiony lub poruszony.Tym razem nie tworzą dzwigni jednoramiennejlecz dwuramienną, tak iż punkt oparcia znajduje się pomiędzy środkiem ciężkości przedmiotu apunktem zaczepienia siły.Różdżka może być prosta lub wygięta; może być też sztywno zawieszona w powietrzu, codowodzi, że nie ma potrzeby wywierać nacisku na materialne ciało.W pierwszym przypadku większa część wysiłku przypada w udziale medium, a reszta obciążauczestników seansu.Można to potwierdzić przy użyciu zwykłych przyrządów mechanicznych, takichjak waga dziesiętna lub sprężynowa.Jeżeli stół został podniesiony za pomocą dzwignijednoramiennej, to ciężar medium zwiększył się o dziewięćdziesiąt pięć procent, a waga uczestnikówo pozostałe pięć procent.Jeśli jednak różdżki były oparte o podłogę, to waga poruszanego stołudziałała bezpośrednio na nią, a waga medium zmniejszyła się; to zmniejszenie jest równe wadzeektoplazmy tworzącej różdżkę, wspartej jednym końcem o podłogę.Gdy siła mająca podnieść przedmiot, powiedzmy stół, była przekazywana za pomocą różdżkiwspartej o podłogę, to waga medium zmniejszała się zgodnie z obserwacją o siedemnaściekilogramów.Innym razem, kiedy "struktura" ektoplazmiczna nie była niczym obciążona, waga mediumzmniejszyła się o dwadzieścia siedem kilogramów, czyli o połowę jego normalnej wagi.Dzwignie typujednoramiennego zwykle służą do poruszania lekkich przedmiotów, ale gdy chodzi o cięższe rzeczylub o przekazanie większej siły, różdżka lub różdżki przymocowane są do podłogi.Często siładziałająca sięga pięćdziesięciu kilogramów [ Pobierz całość w formacie PDF ]