Briskin Jacqueline Za dużo od razu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Curt? Nie mówisz chyba, że to Curt Ivory? Przytaknęła zbeztrosko radosnym uśmiechem.- Nigdzie z nim nie pójdziesz! - krzyczał Langley.- Jesteś jeszczedzieckiem.Powinien się wstydzić!- Tatku, tylko na wodę sodową - prosiła Honora.Dwie pozostałe córki nic sobie nie robiły z poleceń ojca, ale Honoratraktowała jego rozkazy z potulnym szacunkiem.Jej twarz byłakredowobiała.Wreszcie ustąpił.- Idz, skoro już przyjęłaś zaproszenie.Ale nie życzę sobie, żeby siękoło ciebie kręcił.Na myśl o tym, że Curt, pełen wyrafinowanego dystansu, kręcisię" wokół jakiejś dziewczyny, obie młodsze siostry zachichotały.- Nie będę tolerował żadnych głupstw z jego strony -warknąłLangley.- Na litość boską, tatku, pozwól jej się ubrać - wtrąciła się Crystal.-Jest za dwadzieścia pięć dziewiąta.Chodzmy, Honoro, pomogę ci.RS49ROZDZIAA SI�DMYSchodząc po zniszczonych drewnianych schodach, Honorapróbowała opanować nerwowy chichot.Gdyby nie zimna wilgoćprzenikająca przez cienki płaszcz i fetor gnijących pomarańczydochodzący ze śmietnika, mogłaby myśleć, że śni, zawieszonapomiędzy euforycznym marzeniem o randce z Curtem Ivorym iupokarzającym koszmarem ich spotkania dzisiejszego ranka.- Vilma's Place jest niedaleko stąd, na Columbus - poinformowałCurt.- Chcesz pójść pieszo?- Naturalnie.Ale myślisz, że mnie wpuszczą? Mam dziewiętnaścielat.Tydzień wcześniej świętowali jej urodziny przyniesionym przezLangleya tortem przybranym różami z lukru.Dziewczętaudekorowały kuchnię kolorowymi festonami.Uświadamianie sobiewłasnego wieku zaskakiwało ją i sprawiało przyjemność.Dziewiętnaście - to brzmiało już dojrzale.- Nie musimy ogłaszać, że jesteś niepełnoletnia.Vilma's Place byłomroczne, oświetlone tylko blaskiemstojących na stolikach świec.W głębi, za zatłoczonym barem,znajdowało się podwyższenie, gdzie kobieta w powłóczystej białejsukni, kołysząc się przy fortepianie, swingowała cudownieodmienioną wersję Wrześniowej piosenki.Czarnoskóry kelner stanąłprzy ich stoliku.RS50- Co słychać, Martin? Honoro, co dla ciebie?Była zdecydowana na piwo imbirowe, ale skoro znalazła się tu zCurtem Ivorym, występującym w roli opiekuna, nikt nie będzie odniej żądał, żeby się legitymowała.- Miałabym ochotę na gin fizz - rzuciła nazwę, która zawsze jąintrygowała.Curt powtórzył jej zamówienie.- Dla mnie to, co zwykle, Martin.Kiedy kelner odszedł, Curt usiadł wygodniej.- Teraz wiesz, dokąd chodzę, kiedy mam zamiar uwodzić nieletniekelnerki.Jego uwaga zamiast wprawić ją w zakłopotanie, przywróciłazwykły nastrój wzajemnych przekomarzań.- Często nachodzą cię takie kaprysy?- Zawsze podczas nowiu.Rozkoszowała się bliskością jego nóg pod małym okrągłymstolikiem.Dobrze zmrożony drink był pyszny.Wysączyła goniespodziewanie szybko.Przycinki, które wymieniali, były lekkieniczym puch na wietrze.Honora nie jadła nic od śniadania o wpół doszóstej, a ojciec nigdy nie wspomniał o piorunującym działaniualkoholu pitego na pusty żołądek.Uznała zatem, że jej błyskotliwośćnależy przypisać wyrafinowanej atmosferze u Vilmy i rozbawieniu,które unosiło jeden kącik ust Curta.- Zawsze chciałam wiedzieć, czym właściwie zajmuje się inżynier.- Wielkie nieba, i to mówi siostrzenica Gideona Talbotta!- Nigdy nie mogłam tego pojąć.- Dobrze, powiem ci.Nie ma w tym nic skomplikowanego.Klientstawia niemożliwe do zrealizowania zadanie, a inżynier sporządzaprojekty i nadzoruje ich realizację, począwszy od tam i autostrad,skończywszy na piramidach i rakietach.Oblicza wytrzymałośćmateriałów.Do inżyniera należy tak projektować, żeby jegokonstrukcja służyła jak najdłużej, w najbardziej niesprzyjającychwarunkach.- Tatko pokazał nam kiedyś mur Hadriana.RS51- Ach, ci Rzymianie, budowali na wieczność.Jeśli chodzi oinżynierię cywilną, byli największymi z wielkich.Ich drogi ciąglejeszcze nadają się do użytku, tak jak niektóre z ich akweduktów imostów.- Zniżył głos [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki