[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bezpośrednie zetknięcie sięwrażliwej i zaangażowanej politycznie młodzieży z problemami dyskryminacji rasowej, nędzy i apatii kolorowej ludności, było dla uczestników rajdów prawdziwym szokiem.Refleksje i doświadczenia przenoszone do własnych środowisk stawały się tematem dyskusji, przedmiotem sporówi stanowiły pierwszy krok do podważenia niezachwianejwiary w doskonałość amerykańskiej demokracji.W roku1963 CRM organizuje wielki marsz na Waszyngton, przeradzający się w masową demonstrację antywojenną i antyra-sistowską.W pierwszym okresie walki o prawa cywilne du-4 Siedzenie w" rodzaj strajków okupacyjnych, a zarazem demonstracji na terenie szkół i uczelni, a także w miejscach publicznych.38 żą rolę w uformowaniu postaw politycznych młodzieży odegrała organizacja o dość szerokim zasięgu Student Non--Violent Coordinating Committee (SNCC) Komitet Koordynacyjny Studentów Walczących bez Użycia Siły.Organizacja ta powstała w roku 1960, pierwszym przewodniczącym był John Lewis, potem jedna z najbardziej interesujących indywidualności ruchu studentów kolorowych Sto-kely Carmichael.Początkowo SNCC grupowała białychi czarnych studentów z przewagą kolorowych.W okresiePózniejszym przekształciła się w organizację czarnych, biali zostają z niej stopniowo wyeliminowani.Organizacją o zasięgu krajowym, pełniącą funkcje koordynacyjne w zakresie akcji antywojennych był Komitet Narodowej Mobilizacji do Zakończenia Wojny w Wietnamie(National Mobilization Committee to End the War in Viet-nam MOBE).Na czele MOBE stał Renni Davis, współpracowały z Komitetem różne organizacje ruchu młodzieży(także Tom Hayden z SDS).Rok 1964 przynosi dalsze ożywienie działalności antyra-sistowskiej i antywojennej.Wydarzeniem roku staje sięsłynne lato w Missisipi".Była to akcja rajdów pokoju, początkowo ograniczona liczebnie, w roku 1964 rozrosła sięw akcję masową.Wielotysięczny zjazd młodzieży w Missisipi przeradza się w gwałtowne manifestacje przeciw dyskryminacji, upokorzeniom i nędzy kolorowej ludności Południa.Burzliwe rozruchy czarnych wybuchają w Harlemie,Filadelfii, Rochester.Manifestacje antywojenne gromadzątysiące ludności białej i czarnej w Nowym Jorku.W roku 1964 zaczęły się masowe akcje polityczne w campusach.Ruch studencki koncentruje się wokół walki o prawa cywilne i sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie.W okresie jednego roku akademickiego 1964/1965 akcje protestacyjne zanotowano w 849 campusach.Działalność pacyfistyczna i antyrasistowska była także jednym z głównychterenów działania najbardziej znanej z wydarzeń lat 19681969 radykalnej organizacji studenckiej Students fora Democratic Society (SDS).Najbardziej udane przedsięwzięcia w ramach wspomnianej w rozdziale poprzednimakcji ERAP zrealizowano w Newark pod przewodnictwemToma Haydena, pierwszego przewodniczącego SDS.W roku 1965 ruch pacyfistyczny i antyrasistowski gwałtownie się rozszerzył.Najbardziej znaczącym wydarzeniem39 staje się marsz antyrasistowski i antywojenny w Alabamie,organizowany przez Martina Luthera Kinga.W marszu bierze udział młodzież biała i czarna.W tym samym roku, powielu dniach gwałtownych rozruchów, Karta Praw Cywilnych (Civil Rights Bill) przedstawiona zostaje przed Kongresem.SDS organizuje liczne sit-in przeciw polityce StanówZjednoczonych w Afryce Południowej i wojnie w Wietnamie.Nastroje antywojenne upowszechniają się wśród młodzieży i angażują emocjonalnie.W listopadzie trzech młodych Amerykanów spala się żywcem na znak protestu wobec działań wojennych w Wietnamie.Wzrasta liczba dezercji, palenie kart powołania do wojska jest coraz powszechniej stosowaną formą biernego oporu.Jednocześnietrwa popierana przez białych radykałów walka ludnościkolorowej przeciw ograniczeniom ekonomicznym i dyskryminacji społecznej.W lecie w czasie rozruchów w Watts czarnej dzielnicy" Los Angeles dochodzi do prawdziwejwojny miejscowej ludności z policją.Na ulicach stają barykady, 30 osób zostaje zabitych w czasie walki, setki rannych i aresztowanych.Rok 1966 przyniósł dalszy rozwój form i zasięgu ruchupacyfistycznego w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a takżeprzyłączenie się do tego frontu walki młodzieży innych krajów.W roku tym następuje wyrazna zmiana sposobów i kierunków działalności na rzecz pokoju i równouprawnienialudności kolorowej.Działalność ta przekształca się w walkę;ruch pacyfistyczny i antyrasistowski w ruch społeczno--polityczny o szerszych celach.Problematyka wojny i pokoju, dyskryminacji i podziałów społecznych oraz ich przezwyciężenia widziana jest w szerszych kontekstach społeczno-politycznych.Niesprawiedliwość i agresja ukazująsię jako wynik, jako skutek bardziej ogólnych i podstawowych konfliktów wynikających ze struktury ekonomiczneji politycznej imperialistycznego państwa.Wojna i postawyrasistowskie nie są już traktowane jako główne przyczynynapięcia i społecznego kryzysu, lecz jako jego symptomy.Przedmiotem ataków i tematem dyskusji krytycznych stajesię system jako całość, nie zaś poszczególne decyzje rządui władz lokalnych.40 W Anglii pierwsze akty politycznego protestu młodzieżystudenckiej na terenie uniwersytetów są manifestacją przeciw neokolonializmowi, przeciw ograniczeniom prawa dosamostanowienia krajów Afryki.W listopadzie wybuchakonflikt w Londyńskiej Szkole Ekonomicznej, który trwaz niewielkimi przerwami przez następne lata, aż do roku1969.W miesiącu tym rektorem Szkoły mianowano WalteraAdamsa, który przedtem przebywał w Rodezji, gdzie podobno był związany z rasistowskim rządem Iana Smitha.Studenci zdecydowali się sprzeciwić tej nominacji.ZwiązekStudentów LSE zażądał od Adamsa odpowiedzi na przedstawione zarzuty dotyczące jego politycznej przeszłości.Rektorodrzucił możliwość dyskusji na ten drażliwy temat, nie odpowiadając na żądania studentów.Był to początek trwałegokonfliktu, wokół którego rozwinął się ruch polityczny wykraczający poza problematykę krajów Trzeciego Zwiata iWojny w Wietnamie.W Stanach Zjednoczonych w styczniu 1969 zamordowanow Alabamie czarnego studenta S.Younge'a.Rozpoczynają się strajki okupacyjne w szkołach wyższych i uniwersytetach.Są one w tym okresie skierowane przede wszystkimprzeciw rasizmowi i polityce wojny, której konsekwencjąbyły nie tylko zbrojne konflikty międzynarodowe, lecz także zaostrzenie się sytuacji wewnętrznej kraju.Student zBostonu H.Zinner usiłuje się podpalić przed Białym Domem, manifestując solidarność z ofiarami wojny w Wietnamie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Bezpośrednie zetknięcie sięwrażliwej i zaangażowanej politycznie młodzieży z problemami dyskryminacji rasowej, nędzy i apatii kolorowej ludności, było dla uczestników rajdów prawdziwym szokiem.Refleksje i doświadczenia przenoszone do własnych środowisk stawały się tematem dyskusji, przedmiotem sporówi stanowiły pierwszy krok do podważenia niezachwianejwiary w doskonałość amerykańskiej demokracji.W roku1963 CRM organizuje wielki marsz na Waszyngton, przeradzający się w masową demonstrację antywojenną i antyra-sistowską.W pierwszym okresie walki o prawa cywilne du-4 Siedzenie w" rodzaj strajków okupacyjnych, a zarazem demonstracji na terenie szkół i uczelni, a także w miejscach publicznych.38 żą rolę w uformowaniu postaw politycznych młodzieży odegrała organizacja o dość szerokim zasięgu Student Non--Violent Coordinating Committee (SNCC) Komitet Koordynacyjny Studentów Walczących bez Użycia Siły.Organizacja ta powstała w roku 1960, pierwszym przewodniczącym był John Lewis, potem jedna z najbardziej interesujących indywidualności ruchu studentów kolorowych Sto-kely Carmichael.Początkowo SNCC grupowała białychi czarnych studentów z przewagą kolorowych.W okresiePózniejszym przekształciła się w organizację czarnych, biali zostają z niej stopniowo wyeliminowani.Organizacją o zasięgu krajowym, pełniącą funkcje koordynacyjne w zakresie akcji antywojennych był Komitet Narodowej Mobilizacji do Zakończenia Wojny w Wietnamie(National Mobilization Committee to End the War in Viet-nam MOBE).Na czele MOBE stał Renni Davis, współpracowały z Komitetem różne organizacje ruchu młodzieży(także Tom Hayden z SDS).Rok 1964 przynosi dalsze ożywienie działalności antyra-sistowskiej i antywojennej.Wydarzeniem roku staje sięsłynne lato w Missisipi".Była to akcja rajdów pokoju, początkowo ograniczona liczebnie, w roku 1964 rozrosła sięw akcję masową.Wielotysięczny zjazd młodzieży w Missisipi przeradza się w gwałtowne manifestacje przeciw dyskryminacji, upokorzeniom i nędzy kolorowej ludności Południa.Burzliwe rozruchy czarnych wybuchają w Harlemie,Filadelfii, Rochester.Manifestacje antywojenne gromadzątysiące ludności białej i czarnej w Nowym Jorku.W roku 1964 zaczęły się masowe akcje polityczne w campusach.Ruch studencki koncentruje się wokół walki o prawa cywilne i sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie.W okresie jednego roku akademickiego 1964/1965 akcje protestacyjne zanotowano w 849 campusach.Działalność pacyfistyczna i antyrasistowska była także jednym z głównychterenów działania najbardziej znanej z wydarzeń lat 19681969 radykalnej organizacji studenckiej Students fora Democratic Society (SDS).Najbardziej udane przedsięwzięcia w ramach wspomnianej w rozdziale poprzednimakcji ERAP zrealizowano w Newark pod przewodnictwemToma Haydena, pierwszego przewodniczącego SDS.W roku 1965 ruch pacyfistyczny i antyrasistowski gwałtownie się rozszerzył.Najbardziej znaczącym wydarzeniem39 staje się marsz antyrasistowski i antywojenny w Alabamie,organizowany przez Martina Luthera Kinga.W marszu bierze udział młodzież biała i czarna.W tym samym roku, powielu dniach gwałtownych rozruchów, Karta Praw Cywilnych (Civil Rights Bill) przedstawiona zostaje przed Kongresem.SDS organizuje liczne sit-in przeciw polityce StanówZjednoczonych w Afryce Południowej i wojnie w Wietnamie.Nastroje antywojenne upowszechniają się wśród młodzieży i angażują emocjonalnie.W listopadzie trzech młodych Amerykanów spala się żywcem na znak protestu wobec działań wojennych w Wietnamie.Wzrasta liczba dezercji, palenie kart powołania do wojska jest coraz powszechniej stosowaną formą biernego oporu.Jednocześnietrwa popierana przez białych radykałów walka ludnościkolorowej przeciw ograniczeniom ekonomicznym i dyskryminacji społecznej.W lecie w czasie rozruchów w Watts czarnej dzielnicy" Los Angeles dochodzi do prawdziwejwojny miejscowej ludności z policją.Na ulicach stają barykady, 30 osób zostaje zabitych w czasie walki, setki rannych i aresztowanych.Rok 1966 przyniósł dalszy rozwój form i zasięgu ruchupacyfistycznego w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a takżeprzyłączenie się do tego frontu walki młodzieży innych krajów.W roku tym następuje wyrazna zmiana sposobów i kierunków działalności na rzecz pokoju i równouprawnienialudności kolorowej.Działalność ta przekształca się w walkę;ruch pacyfistyczny i antyrasistowski w ruch społeczno--polityczny o szerszych celach.Problematyka wojny i pokoju, dyskryminacji i podziałów społecznych oraz ich przezwyciężenia widziana jest w szerszych kontekstach społeczno-politycznych.Niesprawiedliwość i agresja ukazująsię jako wynik, jako skutek bardziej ogólnych i podstawowych konfliktów wynikających ze struktury ekonomiczneji politycznej imperialistycznego państwa.Wojna i postawyrasistowskie nie są już traktowane jako główne przyczynynapięcia i społecznego kryzysu, lecz jako jego symptomy.Przedmiotem ataków i tematem dyskusji krytycznych stajesię system jako całość, nie zaś poszczególne decyzje rządui władz lokalnych.40 W Anglii pierwsze akty politycznego protestu młodzieżystudenckiej na terenie uniwersytetów są manifestacją przeciw neokolonializmowi, przeciw ograniczeniom prawa dosamostanowienia krajów Afryki.W listopadzie wybuchakonflikt w Londyńskiej Szkole Ekonomicznej, który trwaz niewielkimi przerwami przez następne lata, aż do roku1969.W miesiącu tym rektorem Szkoły mianowano WalteraAdamsa, który przedtem przebywał w Rodezji, gdzie podobno był związany z rasistowskim rządem Iana Smitha.Studenci zdecydowali się sprzeciwić tej nominacji.ZwiązekStudentów LSE zażądał od Adamsa odpowiedzi na przedstawione zarzuty dotyczące jego politycznej przeszłości.Rektorodrzucił możliwość dyskusji na ten drażliwy temat, nie odpowiadając na żądania studentów.Był to początek trwałegokonfliktu, wokół którego rozwinął się ruch polityczny wykraczający poza problematykę krajów Trzeciego Zwiata iWojny w Wietnamie.W Stanach Zjednoczonych w styczniu 1969 zamordowanow Alabamie czarnego studenta S.Younge'a.Rozpoczynają się strajki okupacyjne w szkołach wyższych i uniwersytetach.Są one w tym okresie skierowane przede wszystkimprzeciw rasizmowi i polityce wojny, której konsekwencjąbyły nie tylko zbrojne konflikty międzynarodowe, lecz także zaostrzenie się sytuacji wewnętrznej kraju.Student zBostonu H.Zinner usiłuje się podpalić przed Białym Domem, manifestując solidarność z ofiarami wojny w Wietnamie [ Pobierz całość w formacie PDF ]