Zeromski Stefan Popioly.(m76)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.299Wed�ug umowy Rafa� siad� na koxle i uj�� lejce.Krzysztof stan�� w tyle sanek jako lokaj.Kalwicki wróci� do pa�acu.Czekali chwil�.Konie na miejscu ku�y nogami i pr�y�y si� dobiegu.Para z nich bi�a k��bami.Rafa� widzia� j� w promykach Swiat�a padaj�cego ze szczelinw okiennicach.Ca�e jego cia�o jeszcze marzy�o, a g�owa wci�� le�a�a na ob�okach, w niebie rozkoszy.S�od-kie szepty snu�y si� bez ko�ca po wargach i jako nici paj�cze oplata�y wzrok, s�uch, dotyka-nie.Wargi jeszcze by�y przyduszone od poca�unków nawiecznych, a wszystka dusza przemie-ni�a si� w s�upy dymów wonnoSci.Otwar�y si� drzwi.Kalwicki wyprowadzi�, a raczej wyniós� oficera ubranego ju� w futro.Doci�gn�� go w swych barach a� do sanek, usadowi� w g�ównym siedzeniu, otuli� mu nogibardzo starannie i krzykn��:- Ruszaj!Rafa� puSci� konie.Polecieli w skok.Kalwicki krótkimi rozkazami wskazywa� kierunek jaz-dy.Oficerek spity jak bela gada� wci�� do plenipotenta:- Bin doch ganz knall.Sacra! Wer bist du eigentlich?- Ale� tak.jawohl.panie lejtenancie!- Sind Sie vielleicht Olowski s Freund?- Freund? A jakie! najzupe�niejszy! Jedx tam ostro, te, guzdra�a! Koniom po bacie!Rafa� zaci�� konie.- Niech si� pan porucznik niczego nie l�ka - wo�a� Kalwicki Niemcowi nad uchem - mamyniez�ego furmana, a i lokaj jest jaki taki, cho� safandu�a.Dojedziemy z parad�.- Frau Olowski ist ja.Sind Sie vielleicht ein sogenannter Kalwicki? Frau Olowski ist abersch�n.- O, to si� wie!Konie wpad�y w op�otki prowadz�ce do wsi i skokiem kopa�y si� w g��bokim Sniegu.Md�ybrzask pocz�� si� nieci� na wschodzie.Wiatr nadranny ockn�� si� w polach.- Co pary w koniach! - wo�a� Kalwicki g�osem tak rozkazuj�cym, �e Rafa� podda� mu si�mimo oporu.Wpadli mi�dzy stodo�y, w ulic� wiejsk�.Najt�szym galopem lecieli czas jakiS utart� drog�.W pewnej chwili plenipotent kaza� zawróci� na lewo, w w�ski, wygrodzony wygon, wiod�cyw dó� ku rzece.Sam stan�� w saniach i poduszcza� konie.Dom zaj�ty na kwater� oficera sta�znacznie dalej, we wsi.GdzieS u ko�ca tej drogi, któr� lecieli, pali�o si� ognisko, i z dala ju�wida� by�o przy nim szyldwacha na koniu.Gdy si� ku temu ogniowi sanie p�dem zbli�a�zacz�y, jexdziec skierowa� ku nim swego konia i ostrym k�usem nadje�d�a� krzycz�c z ca�ejsi�y:- Wer da! Wer da!Ujrzeli go tu� przed sob�, os�dzia�ego i lSni�cego od polerowanych rzemieni, od wyczysz-czonej stali.Kalwicki stan�� w saniach i wo�a� g�oSno:- Herr Offizier! Herr Offizier!Ods�oni� przy tym ko�nierz futra, pokazuj�c kapelusz i twarz uSpionego oficera, który lecia�mu przez r�ce.Dragon stan�� w strzemionach, schyli� si� i dobrze, szczegó�owo, uwa�nierzecz wybada�.Potem odda� swemu dowódcy honory wojskowe szabl�, ale si� z miejsca nierusza�.300- Gdzie jest kwatera komendanta? - wrzeszcza� Kalwicki straszliw� niemczyzn�.Dragon wskaza� szabl� kierunek i daleki dom.- Prowadx nas! Komendant zas�ab�.Wraca z balu.Wieziemy go do domu! Prowadx!Dragon zawaha� si�, jeszcze raz obejrza� kapelusz oficerski, wreszcie tr�ci� konia ostrog�,�eby wjecha� w op�otki czy da� zna� do drugiego posterunku.Skoro tylko odwróci� si� ty�emdo sanek, Rafa� i Krzysztof zsun�li si� ze swych miejsc i chy�kiem, wpó� zgi�ci skoczyli zaognisko.Do wa�u rzecznego by�o kilka kroków.Min�li go jednym susem.Po drugiej stronietego jazu ros�y wikle.Ca�e to zbocze od strony rzeki pokryte by�o skorup� lodu, który wez-brana czasu powodzi rzeka wynios�a by�a i zostawi�a na chaszczach.Pomi�dzy t� skorup�a jazem umykali teraz jak lisy w dó� rzeki.Rwistali z cicha, wiadomym sposobem, wed�uginstrukcji.Kiedy tak dopadli po�owy odleg�oSci mi�dzy jednym a drugim ogniskiem, us�yszelitu� za wa�em t�tent konia lec�cego w skok.Przycupn�li.Ko� przelecia�.- To z drugiego posterunku.- szepn�� Rafa�.- Leci na znak do tamtego.Tu� pod, nimi rozleg� si� trzykrotny Swist jakby kulika.Rozsun�li rokity i ujrzeli w pobli�upod roz�o�ystym pniem starej wierzby, której pie� wisia� nad nurtem, �ódeczk�.Ch�op w ko-�uchu chwyci� silnie ka�dego z nich za r�ce i wci�gn�� do �odzi.Mrukn�� ze srogim gnie-wem:- Póxno! Dzie� wylaz�.Kaza� im przytuli� si� do dna, sam siedz�c w kucki na przodzie, pchn�� ódx tak pot�nymrzutem wiose�, �e od razu wypad�a w wart.Tam jeszcze raz wmiesi� wios�a w nurty.Jeszczejeden ca�oramienny zamach wiose�, jeszcze jeden.Wtem na brzegu rzeki rozleg� si� krzykz kilku stron.Sta�o si� to w mgnieniu oka.Zbiegi tyle �e zdo�ali odwróci� g�owy, kiedy improsto w Slepie trzasn�� b�ysk jeden, drugi, trzeci.Tu� ko�o nich przeci�gle gwizdn�y kule.Jedna z nich musn�a wod� ko�o burtu �odzi.Cicho i boleSnie j�k�a druga.Nieustraszony Rl�-zak-przewoxnik wsta� teraz na nogi.Wios�a dxwi�k�y i zagra�y w jego pot�nych r�kach.Uj-rzeli przed sob� ogromn� jego posta�, od.g�owy do stóp zamkni�t� w wielkim ko�uchu.�ódxpomkn�a w dó�, ukoSnie tn�c strza� Srodka rzeki.Lecieli nad wyraz chy�o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki