W.E.B Griffin Więzy honoru 2 Krew i honor

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jestem w końcu oficerem wywiadu, a w Planie Błękitnym zpewnością znalazłbym coś, co mogłoby zainteresować Grahama.W zasadzie wiem, że OSSinteresuje się wszystkim, ale podświadomie uznałem, że skoro Grupo de Oficiales Unidos niemoże stanowić zagrożenia dla Stanów Zjednoczonych, sprawa tak naprawdę wcale nas nieobchodzi.Poza tym nie powinienem chyba wystawiać Ramireza i Rawsona naniebezpieczeństwo po to tylko, by zaspokoić ciekawość Grahama.Co, u diabła, zrobi Henry Mallin, kiedy przed jego drzwiami stanie ten jezuita z Claudią iHumbertem, by poinformować go, że Księżniczka Dziewica jest w ciąży? No i kto to zrobił?Muszę skontaktować się z Peterem i powiedzieć mu, że mam list jego ojca i wszystkiedokumenty.O tym też nie wspomniałem Grahamowi, a wiem przecież aż nazbyt dobrze, żeOSS byłoby bardzo zainteresowane tym, że niemieccy generałowie planują obalenie Hitlera.Ale w OSS jest paru niebezpiecznych skurwysynów, jak tych dwóch, którzy wysłali mnietutaj w nadziei, że zostanę zamordowany przez Niemców, co mogłoby mocno zdenerwowaćmojego ojca.Ta dwójka zniknęła, ale prawdopodobnie są tam inni, którzy chcieliby pomóc wzamachu na Hitlera, a ich pomoc mogłaby doprowadzić do śmierci ojca Petera.Jeśli nieprzejęli się tym, że mógłbym zginąć dla sprawy , na pewno nie zwróciliby specjalnej uwagi,że zginął jakiś niemiecki generał.Gdyby ojciec Petera potrzebował pomocy Amerykanów,zawsze mógłby się o nią zwrócić.Czy małżeństwo z Dorot�ą naprawdę jest najlepszym rozwiązaniem, zakładając,oczywiście, że ten jezuita potrafi coś załatwić? A może zginie właśnie przez ten ślub? Ona ijej dziecko?O co, u diabła, chodzi z tymi okupami za %7łydów zwalnianych z obozówkoncentracyjnych? Czy Ettinger naprawdę na coś natrafił? Czy dlatego ten szkopskiskurwysyn kazał go zabić?Może, jeśli ten jezuita załatwi sprawy z Henry Mallinem i wezmiemy ślub, uda mi sięwysłać Dorot�ę do Stanów, żeby tam urodziła dziecko i poczekała do końca tej pieprzonejwojny.Martha byłaby szczęśliwa, a Dorot�a znalazłaby się w bezpiecznym miejscu na ranczoBig Foot.Podobne myśli wydawały się jednak zupełnie nierzeczywiste, kiedy w pogodne ciepłepopołudnie jechał przez pampasy, nie widząc wokół nic prócz bydła i kęp drzew.Przypomniał sobie Wyspy Salomona.Na wysokości pięciu tysięcy metrów nadGuadalcanal też było pięknie i spokojnie.Błękitne niebo i białe chmurki, a w dole turkusowyocean i zielone plamki wysp.Do chwili kiedy pojawiał się pierwszy japoński samolot.Wtedy w jednej chwili znikałypiękno i spokój.Tutaj może stać się to samo.Nagle wszystko się rozsypie w drobne kawałki.Różnica jestjednak taka, że na Wyspach Salomona byłem przynajmniej niezłym pilotem Wildcata, a tutajjestem nikim.Kiedy zbliżyli się do domu, Enrico czekał już na nich; spoczywał w rattanowym foteluwystawionym na werandę.Obok niego na schodach werandy siedział ładny dzieciak,blondynek w wieku trzynastu, może czternastu lat.Obydwaj mieli na sobie luzne białekoszule z długimi rękawami, czarne kamizelki i także czarne obszerne spodnie, każdy teżmiał przy pasie nóż ze srebrną rękojeścią.Enrico miał także pistolet za pasem, a jegodubeltówka stała oparta o jedną z kolumienek.On nie ma ani cienia wątpliwości, ze wcześniej czy pózniej skorzysta z niej w mojejobronie.I prawdopodobnie ma rację.Czemu nie możemy tak jechać i jechać? Niestety, to niemożliwe, tak jak nie można wnieskończoność krążyć na wysokości pięciu tysięcy metrów nad Guadalcanal.Dzieciak podniósł się i zszedł po schodach. Buenos tardes, Patrón powiedział, sięgając po lejce Juliusza Cezara.Chris zeskoczyłz konia.Chłopak wskoczył na grzbiet Juliusza Cezara, który co Chris zauważył z pewnymsmutkiem od razu wyczuł znakomitego jezdzca i zachowywał się spokojnie jak baranek,po czym sięgnął po lejce deresza Rudolpho.Rudolpho zsunął się z siodła, a dzieciak odjechałw stronę stajni.Nawet w stroju gaucha, pomyślał Chris, ten dzieciak wygląda bardziej na Anglika czyNiemca może Polaka albo innego Słowianina, czy może Aotysza niż na Hiszpana czyWłocha.Przypomniał sobie, że ojciec opowiadał mu o masowej imigracji Niemców na przełomiewieków, i o następnej fali imigrantów po pierwszej wojnie światowej Niemcówuciekających przed powojenną depresją, oraz Litwinów, Aotyszy, Polaków i Rosjanuciekających przed rewolucją bolszewicką.Antonio również czekał na jego powrót [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki