SURVIVAL PO POLSKU Krzysztof J. Kwiatkowski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Trzeba też pamiętać o zwracaniu uwagi na smaki.Zanim zacznie się je próbować,wskazane jest, by stwierdzić reakcję organizmu w trochę niecodzienny sposób.Polegaon na kilkuminutowym zetknięciu badanej rośliny, bądz soku z niej, z własnym ciałem.Robi się to w miejscach, które są delikatne, a więc we wszystkich zgięciach: w kiści dło-ni, w zgięciu łokcia, w kolanie, w pachwinach.Po odczekaniu ok.20-30 minut w ocze-kiwaniu na odczyn, można dotknąć wargi a potem języka.Okres oczekiwania jest tu teżwymagany.Teraz dopiero można smakować.Do smakowania nie używa się próbek roślin rzecz jasna w dużych ilościach.Wręcz przeciwnie.Niewielką drobinkę rośliny umieszczamy na końcu języka, rozpła-szczamy językiem na podniebieniu, przenosimy na boki, środek i nasadę języka pokolei.Za każdym razem mlaskamy i& wsłuchujemy się w smak.Mlaskanie pozwaladobrze dochodzić substancjom do kubeczków smakowych oraz przyspiesza ichrozpuszczanie w ślinie oraz utlenianie (co wpływa na smak).Nie przełykamy znowuoczekujemy na reakcje organizmu.Mogą one być różne: zaczerwienienie, wyczuwalnepieczenie, czasem& zgodnie z intuicją niechęć!Należy zdecydowanie przyjąć, że SMAK SAONY występuje w naturze właściwie je-dynie w wypadku soli zwanej kuchenną (NaCl).SMAK SAODKI, oznaczający obecność cukrów oraz niektórych alkoholi oznaczazwykle obecność substancji nam przyjaznych.Słodkawe bywają też niektóre ami-nokwasy.Jednak słodkość nie oznacza jednocześnie całkowitego bezpieczeństwa!SMAK GORZKI z reguły oznacza obecność alkaloidów, a więc trucizn.Tylko niektóre,znane nam rośliny bywają i gorzkie, i niegrozne zarazem.SMAK KWAZNY występuje zwykle w owocach niedojrzałych, przekształcających sięw owoce słodkie.A oznacza też w innych roślinach obecność łagodnych, bo naturalnychkwasów.Nie muszą być one jednak nieszkodliwe, bowiem kwas szczawiowy (rabarbar,szczaw, szczawik zajęczy zwany zajęczą kapustką) spożyty w większej ilości może34Survival - zdrowienam sporo namieszać w organizmie.Ale& smak bywa czasem mylący.Ba, bywają roś-liny zdecydowanie szkodliwe, które akurat nęcą.Tym wszystkim, którzy wypracowali u siebie zdolności jedzenia intuicyjnego, od-najdywanie pokarmów nadających się do spożycia bez uszczerbku dla ich zdrowia, niepowinno sprawiać trudności.Może to dotyczyć także tych, którzy nauczyli się posłu-giwać wahadełkiem. Trudne warunki mogą oznaczać najzwyczajniejszy brak stołu, pieca oraz sztuć-ców.O ile ze stołu można zrezygnować bez większego żalu, wyprodukować własnesztućce można nawet z dużą przyjemnością, to bez kuchni jakże ciężko się obyć.Podamwięc kilka wiadomości, które pozwolą uzyskać kuchenne efekty.yródłem gorąca, niezbędnego do ugotowania potrawy, mogą być rozgrzane przyognisku kamienie.Pieczenie nad ogniskiem jest mniej efektywne, gdy opiekamy żyw-ność bezpośrednio w płomieniach, zamiast wykorzystać żar ogniskowych węgli, czywspomniane kamienie.W ogóle ogień do pichcenia używacie moi drodzy zazwy-czaj zbyt rozbuchany, podczas, gdy najlepszy jest naprawdę nieduży ogienek.Korzyst-niejszy jest też dłużej oddziałujący żar, niż szybko spalające płomienie.Produkty dopieczenia w ognisku można zawinąć w ulistnione byle nie trujące gałązki, oblepićziemią (zalecanej gliny zazwyczaj brak, ale może być wilgotna ziemia) i jeszcze razobwinąć gałązkami.I do żaru!Nie wiem, czy wiecie, że wodę można zagotować& choćby w kartce papieru.Nadogniem.Papier nie zapali się, bo woda gotuje się w temperaturze niższej od tej, w którejpali się papier.Byleby papier nie był zbyt nasiąkliwy i rozłażący się.Przy okazji chciałbym przypomnieć o tej dziwnej właściwości gotowania wody nawiększych wysokościach.Jeśli zaczniecie gotować wodę na szczycie Giewontu, wów-czas przekonacie się, że trwać to będzie bardzo długo (naczynie warto dokładnie przy-kryć).Okaże się także, że woda w chwili wrzenia nie osiągnie w ogóle swojej przy-słowiowej temperatury wrzenia 100�C.Abyście nie czuli się zanadto oszukani,powiem, że jest to związane z ciśnieniem.Wybierając się na wszelakie łazikowania warto wziąć ze sobą choćby nawet całkiemmaluteńki pojemniczek z przyprawą (lub przyprawami): majerankiem, kminkiem, pie-przem, itp. ratują smak, czasem żołądek.Tak przy okazji: pemmikan, to suszone mięso starte na proszek i zmieszane ze smal-cem.Można do tego dodać nieco soli, ziół i przypraw według gustu.Nie mogę pominąć informacji o żywności liofilizowanej, którą można brać ze sobąna włóczęgę.Liofilizacja jest procesem odwodnienia (najpierw zamraża się produktgwałtownie do bardzo niskiej temperatury a potem odwadnia się w procesie sublima-cji), dzięki któremu żywność nie traci soli mineralnych, witamin ani wartości smako-wych.Nie wymaga też konserwantów, zaś czas przechowywania w opakowaniu fabry-cznym wynosi około jednego roku.Jest wyjątkowo lekka no i oczywiście ma mocnozmniejszoną objętość.Do przyrządzenia potrzebuje jedynie zalania wodą (niekoniecz-nie gorącą).Można liofilizaty zjadać na sucho, tylko popijając wodą.Można samemuzamawiać liofilizaty w specjalistycznych punktach, i mogą to być dowolne owoce, jaje-cznica, pieczeń, ugotowane pierogi i co sobie jeszcze ciekawego wymyślicie.Zacytowałem powyższy akapit za Marcinem od survivalowej, internetowej stronyhttp://www.netservice.com.pl/survival (na tej stronie znajdziecie również wiadomościo prawnych uwarunkowaniach niektórych działań survivalowych biwakowania,palenia ognia w lesie, itp.)35Survival po polskuW plecaku powinniście posiadać następujące produkty spożywcze (te trzy pierwsze,wytłuszczone są zdecydowanie najważniejsze!):wodę (zawsze noszę najmniej ok [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki