Ornat z krwi Krzysztof Beska

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Musiało to być bardzo dawno temu.Od lat nie leżał w łóżku, które mógłby nazwać swoją własnością.Dom dziecka, potem poprawczak,Orzysz, więzienie.Wreszcie ten ośrodek. Ja.Wydawało mi się. zająknął się, przygryzł spękane, sine wargi, po czym wbił tępy wzrokw jakiś punkt za oknem. Spokojnie, bracie Adamie szepnął Pasterz, choć z łagodnością, z jaką wypowiedział te trzysłowa, nie szło w parze jego srogo zmarszczone czoło. I wyda na śmierć brata, a ojciec syna,i powstaną dzieci przeciwko rodzicom, i będą ich zabijali.I będziecie w nienawiści u wszystkich dlaimienia; ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.Adam przymknął oczy.Naga, pokryta tu i ówdzie kępkami rudawych włosów oraz kropelkamipotu klatka piersiowa poruszała się miarowo.Czuł ukojenie.Kiedy ponownie otworzył oczy, Pasterza nie było w izbie.O brudną szybę w zakratowanymoknie obijała się mucha zmęczona południowym słońcem, które po kilku dniach wróciło nad okolicę.XLVFrombork, dzień piątyPrace w kościele św.Mikołaja we Fromborku, mimo początkowej euforii archeologów, jakoś nieprzynosiły rezultatu.Owszem, teren został powtórnie zbadany georadarem, nie natrafiono jednak nanic, co mogłoby okazać się interesujące.Wielodniowa bezczynność sprawiła, że Rudy, Brodacz i Magda z początku zabrali się do dziełaz zapałem, ale równie szybko zapał ten ostygł.Z niechęcią popatrywali nawet w stronę, gdzie kiedyśznajdował się główny ołtarz i gdzie zaczęli kopać jeszcze za życia profesora w nadziei znalezieniaśredniowiecznych krypt. Jednym słowem: wielka kupa stwierdził dosadnie Rudy, zapalając papierosa. A propos kupy. wtrąciła się Ewa, grzebiąca wciąż przy aparaturze georadaru. Nie wiem,czy pamiętacie, ale kilka lat temu ekipa z Uniwersytetu Jagiellońskiego wykopała w Krakowie całeśredniowieczne szambo, pochodzące prawdopodobnie z szesnastego wieku. Bardzo ciekawe rzucił z nieskrywaną ironią Horn. Rozumiem, że z całą zawartością? %7łebyś wiedział odrzekła z powagą Ewa. Szambo działało prawdopodobnie aż do początkudziewiętnastego wieku, bo dopiero wówczas zbudowano w Krakowie tak zwane kanały blokowe,czyli ówczesną kanalizację.A jeśli chodzi o zawartość, to życzę każdemu z nas takich znalezisk.Wydobyto fragmenty szkła i ceramiki, a także kilka skórzanych butów, grzebień i kamień szlifierski! I pomyśleć, że wszystko to nasi pradziadkowie wrzucili po prostu do klopa zarechotał Rudy. U mojego jednego znajomego, który właśnie wprowadził się do blizniaka pod Warszawą,szambo wylewa co tydzień wtrącił półgębkiem Brodacz. Smacznego. Magda skrzywiła się i zaczęła zawijać z powrotem w papier bułkę z seremi sałatą, którą miała zamiar zjeść na wczesny podwieczorek. Ale nie jest zle powiedział Rudy, rozsiadając się wygodnie na jakimś starym fotelu,prawdopodobnie będącym niegdyś własnością pracujących tu palaczy. Mogliśmy trafić o wielegorzej.Na przykład na plac budowy autostrady, jak Jurek i Wanda.Gdzie oni teraz są? Między Toruniem a Aodzią odparła dziewczyna. I kop, człowieku: upał nie upał, deszcz nie deszcz. Rudy pokręcił głową, splatając dłonie nabrzuchu; najwyrazniej planował właśnie uciąć sobie poobiednią drzemkę. A ty co o tym wszystkim myślisz? zapytał Horn Ewę. Chyba nie będziemy mieli dużego pożytku z moich znamienitych kolegów odparła z goryczą.Ta ekipa została pozbawiona głowy i nic na to nie poradzę. Miałem raczej na myśli to, o czym mówił ten ksiądz sprostował, ściszając głos.Rimmel przygryzła wargi, co upodobniło ją na chwilę do małej dziewczynki. Uważasz, że to brednie? zgadywał dziennikarz. Sama nie wiem.Pewne jest tylko jedno: od kilku dni z moim życiem dzieje się coś dziwnego.Zabójstwa, porwania, jakieś pościgi.Jak w amerykańskim thrillerze.Brakuje tylko jakiejś mumii,która powinna wstać z grobu i zacząć nas gonić.W tej samej sekundzie rozległ się przerazliwy wrzask Magdy.Stał nad nią Brodacz, który byłowinięty jakąś starą folią i mimo że natychmiast rozpoznany, świadomy efektu, jaki wywołał, wciążgroznie pohukiwał i śmiał się na zmianę. Georadar wskazał kilka ciekawych miejsc powiedziała Ewa, odwróciwszy wzrok odżenującej scenki. A oto tron stał w niebie, na tronie zaś siedział ktoś powtórzyła słowa księdza. Chyba nie myślisz o tym tronie. Horn kiwnął głową w stronę rozwalonego na fotelu rudzielca.Dziewczyna nie odpowiedziała.Wnętrze byłej świątyni przypominało kościół, owszem, ale po pożarze.O ile patrząc z zewnątrzna królującą w miasteczku bryłę fary, widziało się tylko okopcony dach, o tyle wnętrze przedstawiałowidok naprawdę opłakany niemal wszystko było tu osmolone.Dzieła wieloletniej degradacji dopełniła dewastacja ostatnich lat.Po piecach i instalacji nie byłojuż śladu, czego nie rozmontowano i nie przeniesiono do nowej ciepłowni, rozkradli zbieraczezłomu.Na podłodze walały się stare deski, cegły, szkło, najczęściej z rozbitych butelek, śmieci.Nie, młodzi archeolodzy wcale nie mieli przyjemnej pracy.Z dwojga złego akurat Horn wybrałbyautostradę. Gdzie ty ukryłbyś księgę? zapytała Ewa. Albo bardzo nisko, w kryptach, albo wręcz przeciwnie.Jednocześnie unieśli wzrok.Pod trójkątnie sklepionym dachem latało kilka zabłąkanych ptaków;równie dobrze jednak mogły mieć tutaj gniazda.Tu i ówdzie przez szczeliny przedostawały się dośrodka promienie słońca.Ten, kto miałby przejąć kościół, podjąłby się ogromnej, ciężkiej,wieloletniej pracy.Wtem skrzypnęły otwierane drzwi wejściowe.Ewa i Horn odwrócili głowy w stronę, skąddobiegł dzwięk.Spodziewali się Matejuka i księdza Józefa, tymczasem na jasnym tle pojawiła siępostać ubrana w coś, co na pierwszy rzut oka przypominało bardzo długi płaszcz, w dodatkuz czubatym, wysokim kapturem, naciągniętym na głowę mimo panującej na zewnątrz ładnej pogody. Co jest?! Nie widział tabliczki przed wejściem? Czytać nie potrafi?! zaatakował przybyszaBrodacz.Ale człowiek w dziwnej, powłóczystej szacie już wszedł do środka.Za nim pojawiło się kilku,może nawet z dziesięciu identycznie ubranych osobników. Kto tu jest kierownikiem? dobiegło spod kaptura. A o co chodzi? pierwsza odezwała się Magda, buńczucznie, swoim zwyczajem, ująwszy siępod boki. Kolega chyba powiedział wyraznie, że tu nie wolno wchodzić. Od dzisiaj obiekt przechodzi na własność Wspólnoty Odnowy rzekł człowiek w habicie, poczym wyciągnął z zanadrza jakiś zadrukowany arkusz papieru. Tu jest decyzja władz gminy. Jaka wspólnota, jaka odnowa?! zaśmiał się sztucznie rudy. Przecież my prowadzimy tubadania archeologiczne i. Trzymam w ręku prawomocną decyzję władz gminy powtórzył tajemniczy człowiek,potrząsając papierem. Jakieś żarty sobie robicie? Brodacz zmarszczył brwi. Wychodzicie czy mam wezwać policję? zapytał równie groznie tamten.Przez dłuższą chwilę czwórka archeologów wraz z Hornem mierzyła się wzrokiem z o wieleliczniejszą grupką osobników w dziwacznych strojach.Było jasne, że ci drudzy poradziliby sobiełatwo, i to bez pomocy policji. Idziemy wydał dyspozycję Brodacz. Zabierzcie sprzęt.W ciągu kilku chwil pozbierali narzędzia i aparaty. Zaraz pójdziemy do gminy i wyjaśnimy sprawę rzucił na odchodne rudy, mijając przywódcędziwnych mnichów.Ledwo wyszli, drzwi byłej fary zostały zatrzaśnięte od wewnątrz.XLVI54�17 N, 19�26 E, dzień piątyWstał dopiero na obiad.Ręka nie bolała już tak bardzo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki