Sawczenko Władymir Odnajdziesz się sam

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wmaszynach elektronicznych największe znaczenie ma właśnieszybkość działania.Jeżeli maszyna nie zdąży rozwiązaćzadania w tym krótkim czasie, w którym w startującej rakieciespala się paliwo, rakieta zamiast wyjść na orbitę, wali siękoziołkując na ziemię.Większość głupstw, jakie popełniamy, ma podobnymechanizm.Nie nadążamy w niezbędnym czasie rozwiązaćzadania, zbyt powoli kojarzymy.Zadania w życiu są nie mniejskomplikowane od wprowadzenia rakiety na orbitę.A czasuzawsze jest mało.Aż strach pomyśleć, ile głupstw popełnia sięna całym świecie dlatego tylko, że w ciągu sekundy jesteśmy wstanie przerobić zaledwie dwadzieścia, a nie dwieście bitówinformacji logicznej!I cóż? Lawina artykułów, referatów, monografii na tematulepszenia logiki i przyśpieszenia pracy maszynmatematycznych (chociaż ich szybkość działania zbliża się jużdo 10 milionów operacji na sekundę) i nic na tematudoskonalenia logiki i szybkości myślenia człowieka.Szewcbez butów.Jednym słowem, przykre to, ale z tym pomysłem trzebapoczekać.Doktorant Kriwoszein w zamyśleniu drapał się w szyję. Tak,rzeczywiście. Nie zastanawiał się nad tym problemem, jakośnie było okazji, a może dlatego, że z czasem było tak, jak zestypendium doktoranckim - ledwo go starczało.Jedyne, czymsię zajmował, to udoskonalenie własnej pamięci, a i to przyszłosamo - zbyt wiele trzeba było pamiętać jednocześnie, abyprzekształcić samego siebie.A kiedy kończył doświadczenie,zbędna informacja przeszkadzała w następnym.Musiał więcopanować chemię świadomego zapominania, ścierał w korzemózgowej te drobne szczegóły, do których bardziej się opłacałodochodzić od nowa, niż zapamiętywać.Ale to już całkiem inna sprawa.O sprawności logicznejmózgu nie myślał.Poczuł zakłopotanie.Zagłębił się w biologii,zapominając zupełnie, że przyszedł tam, jako inżynier-systemolog poszukiwać nowych możliwości w człowieku.Wygląda na to, że to nie on prowadził pracę, ale praca jego.Robił tylko to, co się łatwo dawało uchwycić. Ludzkość możezginąć z tego powodu, że każdy robi tylko to, co się łatwo dajeuchwycić - powiedział Androsjaszwili.I to bardzo łatwo. Ale niełatwo jest zbliżyć się do tego problemu - w ustrojuludzkim informację przenoszą jony, a ich nie sposób zmusić dotakiej prędkości, jaką mają szybkie i lekkie elektrony wmaszynach matematycznych.Ech, wygląda na to, że próbujęsię usprawiedliwiać.Człowiek bardzo szybko rozwiązujezłożone zadania - porusza się, pracuje, mówi, a co się tyczylogiki, to może po prostu ma zbyt małe doświadczeniebiologiczne.Zwierzęta w procesie ewolucji nie potrzebowałymyśleć - we wszystkich sytuacjach musiały �podejmowaćkroki�: ugryzć, zawyć, skoczyć, podpełznąć - i to im szybciej,tym lepiej.A gdyby w walce o byt potrzebne im byłorozwiązywanie układów równań, prowadzenie rozmówdyplomatycznych, handel lub zgłębianie zagadek przyrody, tomożna by się nie obawiać o rozwój ich logiki! Tutaj trzebapomyśleć, zastanowić się. 4 sierpnia.Migotanie lampek na pulpicie maszynyuspokoiło się.A więc cała informacja o mnie została zapisanaw maszynie- matce.I gdzie są teraz wszystkie moje marzenia,wady, budowa jelit, myśli i niezbyt interesujący wyglądzewnętrzny? W sześcianach pamięci magnetycznej? Welementach bloku krystalicznego? A może zostałyrozpuszczone w złocistej cieczy zbiornika? Nie wiem.Zresztąto nieważne.Jutro próbne odtwarzanie.Tylko próba i nic więcej. 5 sierpnia.Godzina czternasta zero pięć.�Można! � Wzbiorniku, w płynie o barwie słońca, zacząłem powstawaćnowy, widmowy ja.Obraz taki sam jak podczas syntezykrólika, poza tym że jednocześnie z układem krwionośnym wgórnej części zbiornika tworzy się mglisty, szarawy zgęstek,który pózniej przekształci się w mózg.Mózg, dla któregoinformacji korygującej nie mam.Chciałaby dusza.Do godziny czwartej po południu proces kształtowania dubladoszedł do stadium nieprzezroczystości.Maszyna odziała go wspodenki i koszulę.Gdyby pół roku temu ktoś mi powiedział, że w zakres mojejpracy wejdą problemy życia i śmierci, moralności i prawakarnego, potraktowałbym to jako niedowarzony dowcip.Dzisiaj natomiast stałem przy zbiorniku i myślałem: �Zarazożyje, wynurzy się ze zbiornika.Po co? Co ja z nim zrobię?�- Ja istniałem także p r z e d pojawieniem się w maszynie -powiedział mi pierwszy dubel.- Byłem tobą.I był niezadowolony ze swojego losu.A teraz i z tym zacznąsię rozkosze wspólnego życia: kłótnie o Lenkę, ukrywanie się,problem tapczanu.Najważniejsze zaś.że nie tegospodziewałem się po nowym doświadczeniu.Chcę sterowaćsyntezą człowieka, a to jest tylko próba.Próba udała się -maszyna mnie reprodukuje.Trzeba iść dalej.Ale teraz jeżeli na rozkaz �Nie!� rozpuści się - czy to będzieśmierć? I, bardzo przepraszam, czyja śmierć? Moja? Nie, jażyję.Dubla w zbiorniku? Przecież on jeszcze nie istnieje.Czy moje eksperymenty nie są przypadkiem przestępstwem?Jeżeli w każdym doświadczeniu będę płodził swoje duble, czynie będzie to nadużycie stanowiska służbowego? Miał racjędoktorant - to rzeczywiście �ta robota�!Wszystko to prawdopodobnie jest wynikiem słabościcharakteru.W dzisiejszym świecie ludzie - w imię idei lubpolityki - sami idą i posyłają innych, aby zabijali i umierali.Sąidee i cele, które to uzasadniają.Ja także mam wielką ideę iwielki cel: udoskonalanie człowieka i społeczeństwa ludzkiego.Dla tego celu - gdyby to okazało się konieczne - poświęciłbymnawet siebie.Skąd więc ten lęk przez wydaniem rozkazu�Nie!� dla tego wielkiego celu? Skoro już wziąłem się do takiejpracy, muszę być twardszy.Tym bardziej że mimo wszystko to nie jest śmierć.Zmierćjest unicestwieniem informacji o człowieku, zaś w maszynie-matce informacja nie ginie, przechodzi tylko z jednej postaci(impulsów i potencjałów elektrycznych) w inną, w człowieka.W każdej chwili mogę stworzyć nowego dubla.Rozmyślałem tak, dopóki węże gumowe, odchodzące odzbiornika, nie zaczęły rytmicznie kurczyć się, wypompowującnadmiar płynu.Wtedy nałożyłem �czapkę Monomacha� iprzekazałem maszynie rozkaz �Nie!� Przykry to widok: byłczłowiek i nie ma go, rozpuścił się.Jeszcze teraz mi głupio.Tonic, stary, nie spiesz się.Zbuduję cię tak, aż miło będziepatrzeć.Wprawdzie rozumu nie mogę ci dać więcej, niż samposiadam, ale za to wyglądać będziesz tak, że własnym oczjomnie uwierzysz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki