[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.148 §1.W związku z czym zasada ta jest niepotrzebna.Z punktu widzenia logiki pomiędzy zabójstwem ze 148 §1 a np.zabójstwem w afekcie ze 148 §4 nie zachodzi stosunek nadrzędności, lecz wykluczania się.Żadne zwykłe zabójstwo nie jest jednocześnie zabójstwem w afekcie.W związku z czym niemożliwy jest zbieg tych przepisów, bo czyn nie wyczerpuje znamion dwóch różnych przepisów.2) LEX CONUMENS DEROGAT LEGI CONSUMPTAE ( ZASADA KONSUMPCJI )- Przepis konkurujący uchyla przepis konsumowany.PRZEPIS KONSUMUJĄCY- poznamy po tym, iż zawiera on cały WYMIAR BEZPRAWIA wyznaczony przez przepis konsumowany.W tym znaczeniu zakwalifikowanie czynu na podstawie przepisu konsumującego wystarczy dla oddania zakresu bezprawia zawartego w przepisie skonsumowanym.Jeżeli w treści przepisu kradzieży z włamaniem zawarte jest zniszczenie rzeczy.Sprawca kradnie z włamaniem- bo niszczy rzecz- drzwi.W obu wypadkach oznacza to, że sprawca wypełnił przestępstwa kradzieży z włamaniem i znamiona przestępstwa zniszczenia cudzej rzeczy ( art.288 §1 ).W znamionach kradzieży z włamaniem ( PRZEPIS KONSUMUJĄCY ) jest zatem zawarty WYMIAR BEZPRAWIA zawarty w uszkodzeniu rzeczy ( PRZEPISIE KONSUMOWANYM )Zbieg ma charakter pozorny, sprawca odpowiadał będzie z art.279.W konkretnym jednak wypadku może okazać się, iż przepis o kradzieży z włamaniem nie oddaje całego wymiaru bezprawia- znamion przestępstwa zniszczenia mienia.Jest tak wtedy, gdy sprawca dokonał np.kradzieży z włamaniem do obiektu sakralnego by okraść skarbonkę, w której znalazło się ledwie kilka monet.Sprawca skradł kilka monet, a czynu dokonał wybijając wielki XVI- wieczny witraż o znacznej wartości dla kultury.Gdyby kradzież z włamaniem- nie oddalibyśmy całego wymiaru bezprawia wynikającego ze zniszczenia witraża, który formalnie był zabezpieczeniem mienia.Zasada lex consumens derogat legi consumptae nie zadziała.Zbieg ma charakter rzeczywisty- powołać trzeba łącznie oba przepisy, których znamiona zostały wypełnione.Czyn sprawcy- kradzież z włamaniem z art.279 §1 w związku z art.288 w związku z art.294 §2- zaostrzenie kary za zniszczenie rzeczy, jeśli przestępstwo zostało popełnione w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury.Dwa kryteria:- Wolter- konsumpcja jest możliwa jedynie wtedy, gdy stopień społecznego niebezpieczeństwa ( szkodliwości ) czynu stypizowanego w przepisie konsumowanym jest znacznie niższy niż czynu stypizowanego w przepisie pochłaniającym,- A.Marek- lex consumens non derogat legi consumptae severior- przepis zawierający łagodniejszą sankcję nie może pochłaniać przepisu surowszego.3) LEX PRIMARIA DEROGAT LEGI SUBSIDIARAE ( PRZEPIS PIERWOTNY WYŁĄCZA POSIŁKOWY ).Istnieją 2 sytuacje, w których posługujemy się tą zasadą:a) SUBSYDIARNOŚĆ WYRAŹNA- ustawodawca expressis verbis wskazuje tę zasadę jako rozwiązującą zbieg przepisów ustawy.Przykład:.Art.228 §1 ( łapownictwo bierne ) i art.231 §4 ( przestępstwo nadużycia służbowego ).Przestępstwo to wypełnia znamiona nadużycia służbowego ( art.231 §2 ).Do aktu łapownictwa zbiegają się więc w tej sytuacji dwa przepisy o sposobie rozwiązania.O konkurencji stanowi art.231 §4- przepisu o nadużyciu służbowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ( art.231 §2 ) nie stosuje się gdy czyn wypełnia znamiona przestępstwa łapownictwa biernego.Art.228 §1- przepis pierwotnyArt.231 §2- przepis subsydiarny.b) SUBSYDIARNOŚĆ MILCZĄCO ZAŁOŻONA- założenie milcząco uczynione przez ustawodawcę co do subsydiarnego charakteru jednego z konkurujących przepisów- dotyczy sytuacji,- w której czyn sprawcy przechodzi przez formy stadialne, w której to sytuacji przyjmujemy, że charakter subsydiarny ma przepis określający formę stadialną w stosunku do przepisu określającego formę bardziej zaawansowaną.Przepis sankcjonujący formę przygotowania przywołujemy tylko wtedy tylko jeśli czyn nie osiągnął stadium usiłowania.Jeżeli osiągnął przywołujemy przepis o karalności za usiłowanie.Jeśli czyn osiągnął stadium dokonania, powołujemy przepis traktujący o dokonaniu, a nie przykładowo o usiłowaniu.Jeżeli nastąpiło wyłączenie karalności za usiłowanie, o czym traktuje Art.15 §1 ( czynny żal udały ) to nie odżywa odpowiedzialność za przygotowanie, jeśli ustawa stanowi o karalności przygotowania do danego typu rodzajowego przestępstwa.Podobnie nie odżywa karalność za usiłowanie, jeśli wyłączona jest odpowiedzialność za dokonanie czynu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.148 §1.W związku z czym zasada ta jest niepotrzebna.Z punktu widzenia logiki pomiędzy zabójstwem ze 148 §1 a np.zabójstwem w afekcie ze 148 §4 nie zachodzi stosunek nadrzędności, lecz wykluczania się.Żadne zwykłe zabójstwo nie jest jednocześnie zabójstwem w afekcie.W związku z czym niemożliwy jest zbieg tych przepisów, bo czyn nie wyczerpuje znamion dwóch różnych przepisów.2) LEX CONUMENS DEROGAT LEGI CONSUMPTAE ( ZASADA KONSUMPCJI )- Przepis konkurujący uchyla przepis konsumowany.PRZEPIS KONSUMUJĄCY- poznamy po tym, iż zawiera on cały WYMIAR BEZPRAWIA wyznaczony przez przepis konsumowany.W tym znaczeniu zakwalifikowanie czynu na podstawie przepisu konsumującego wystarczy dla oddania zakresu bezprawia zawartego w przepisie skonsumowanym.Jeżeli w treści przepisu kradzieży z włamaniem zawarte jest zniszczenie rzeczy.Sprawca kradnie z włamaniem- bo niszczy rzecz- drzwi.W obu wypadkach oznacza to, że sprawca wypełnił przestępstwa kradzieży z włamaniem i znamiona przestępstwa zniszczenia cudzej rzeczy ( art.288 §1 ).W znamionach kradzieży z włamaniem ( PRZEPIS KONSUMUJĄCY ) jest zatem zawarty WYMIAR BEZPRAWIA zawarty w uszkodzeniu rzeczy ( PRZEPISIE KONSUMOWANYM )Zbieg ma charakter pozorny, sprawca odpowiadał będzie z art.279.W konkretnym jednak wypadku może okazać się, iż przepis o kradzieży z włamaniem nie oddaje całego wymiaru bezprawia- znamion przestępstwa zniszczenia mienia.Jest tak wtedy, gdy sprawca dokonał np.kradzieży z włamaniem do obiektu sakralnego by okraść skarbonkę, w której znalazło się ledwie kilka monet.Sprawca skradł kilka monet, a czynu dokonał wybijając wielki XVI- wieczny witraż o znacznej wartości dla kultury.Gdyby kradzież z włamaniem- nie oddalibyśmy całego wymiaru bezprawia wynikającego ze zniszczenia witraża, który formalnie był zabezpieczeniem mienia.Zasada lex consumens derogat legi consumptae nie zadziała.Zbieg ma charakter rzeczywisty- powołać trzeba łącznie oba przepisy, których znamiona zostały wypełnione.Czyn sprawcy- kradzież z włamaniem z art.279 §1 w związku z art.288 w związku z art.294 §2- zaostrzenie kary za zniszczenie rzeczy, jeśli przestępstwo zostało popełnione w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury.Dwa kryteria:- Wolter- konsumpcja jest możliwa jedynie wtedy, gdy stopień społecznego niebezpieczeństwa ( szkodliwości ) czynu stypizowanego w przepisie konsumowanym jest znacznie niższy niż czynu stypizowanego w przepisie pochłaniającym,- A.Marek- lex consumens non derogat legi consumptae severior- przepis zawierający łagodniejszą sankcję nie może pochłaniać przepisu surowszego.3) LEX PRIMARIA DEROGAT LEGI SUBSIDIARAE ( PRZEPIS PIERWOTNY WYŁĄCZA POSIŁKOWY ).Istnieją 2 sytuacje, w których posługujemy się tą zasadą:a) SUBSYDIARNOŚĆ WYRAŹNA- ustawodawca expressis verbis wskazuje tę zasadę jako rozwiązującą zbieg przepisów ustawy.Przykład:.Art.228 §1 ( łapownictwo bierne ) i art.231 §4 ( przestępstwo nadużycia służbowego ).Przestępstwo to wypełnia znamiona nadużycia służbowego ( art.231 §2 ).Do aktu łapownictwa zbiegają się więc w tej sytuacji dwa przepisy o sposobie rozwiązania.O konkurencji stanowi art.231 §4- przepisu o nadużyciu służbowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ( art.231 §2 ) nie stosuje się gdy czyn wypełnia znamiona przestępstwa łapownictwa biernego.Art.228 §1- przepis pierwotnyArt.231 §2- przepis subsydiarny.b) SUBSYDIARNOŚĆ MILCZĄCO ZAŁOŻONA- założenie milcząco uczynione przez ustawodawcę co do subsydiarnego charakteru jednego z konkurujących przepisów- dotyczy sytuacji,- w której czyn sprawcy przechodzi przez formy stadialne, w której to sytuacji przyjmujemy, że charakter subsydiarny ma przepis określający formę stadialną w stosunku do przepisu określającego formę bardziej zaawansowaną.Przepis sankcjonujący formę przygotowania przywołujemy tylko wtedy tylko jeśli czyn nie osiągnął stadium usiłowania.Jeżeli osiągnął przywołujemy przepis o karalności za usiłowanie.Jeśli czyn osiągnął stadium dokonania, powołujemy przepis traktujący o dokonaniu, a nie przykładowo o usiłowaniu.Jeżeli nastąpiło wyłączenie karalności za usiłowanie, o czym traktuje Art.15 §1 ( czynny żal udały ) to nie odżywa odpowiedzialność za przygotowanie, jeśli ustawa stanowi o karalności przygotowania do danego typu rodzajowego przestępstwa.Podobnie nie odżywa karalność za usiłowanie, jeśli wyłączona jest odpowiedzialność za dokonanie czynu [ Pobierz całość w formacie PDF ]