[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.lOchrona służebności:Do ochrony służebności służy actio confesoria.Jest to powództwo petytoryjne - skuteczne przede wszystkim przeciw właścicielowi rzeczy obciążonej służebnością, ale także przeciw osobie, która kwestionowała prawo powoda lub przeszkadzała w wykonywaniu służebności.Żądanie powództwa skierowane było na:luznanie prawa służebnościllzaniechanie dalszych czynności sprzeciwiających się wykonywaniu służebnościllwynagrodzenie wszelkiej szkodyllzabezpieczenie przez złożenie Cautio de non amplius turbandolDo ochrony posiadania służebności (quasi - possessio) służyły w prawie rzymskim bądź interdykty zwyczajne, bądź odrębne, ustanowione w tym celu przez pretora.EMFITEUZA:Dziedziczne i pozbywalne prawo trwałego (wieczystego) użytkowania cudzego gruntu za zapłatą daniny - dzierżawa wieczysta.Emfiteuta mógł przeprowadzać zmiany w zakresie uprawy gruntu, meliorację oraz nabywał owoce jak właściciel czyli przez separatio.Do obowiązków emfiteuty należało:luiszczanie rocznego czynszu dzierżawnegollponoszenie ciężarów publicznych obciążających gruntllutrzymanie majątku w dobrym stanie i ochranianie gollzawiadomienie właściciela w razie zamiaru pozbycia się gruntu - właściciel miał prawo pierwokupu lub otrzymania 2% ceny sprzedażylPowstanie emfiteuzy następowało na podstawie umowy z właścicielem i przez rozporządzenie ostatniej woli.Wygaśnięcie emfiteuzy nastąpić mogło w wyjątkowych okolicznościach np.: pozbawienie emfiteuty dzierżawy wieczystej z powodu zaniedbywania jego obowiązków.SUPERFICIES:Dziedziczne i pozbywalne prawo osoby, zwanej superficjariuszem, do używania budowli wystawionej przez nią na cudzym gruncie za roczną opłatą.Superficjariusz był:lzobowiązany do płacenia czynszullchroniony za pomocą interdictum superficiebusllnarażony na stratę superficies w razie nie płacenia czynszu - umowa mogła zostać rozwiązana przez właściciela gruntulW prawie justyniańskim przysługiwało superficjariuszowi rzeczowe powództwo i skutkiem tego superficies stała się prawem rzeczowym.ZASTAWStanowi udzielone wierzycielowi, w razie nie zwrócenia mu w terminie wierzytelności, prawo pozbycia zastawionej rzeczy i zaspokojenia swej wierzytelności z kwoty otrzymanej ze sprzedaży przedmiotu zastawionegoW Rzymie wykształciły się trzy postacie realnego zabezpieczenia kredytu:lFiducia - dłużnik przenosił na wierzyciel własność rzeczy przez mancipatio lub in iure cesio.Fiducia dawała wierzycielowi optymalne zabezpieczenie prawne, gospodarcze, skoro wartość rzeczy oddanej na zabezpieczenie przewyższała zazwyczaj wysokość długu.llPignus - zastaw ręczny przy, którym następowało wydanie wierzycielowi rzeczy zastawionej ale bez przeniesienia własności.Dłużnik wręczał wierzycielowi jakiś przedmiot majątkowym lecz nie na własność tylko w posiadanie.lPrzy zastawie ręcznym dłużnik - zastawnik zachowywał własność rzeczy zastawionej i przywiązane do własności środki ochrony, ale wyzbywał się możliwości korzystania z rzeczy i obciążania jej dalszymi zastawami.Dłużnik zastawny mógł żądać zwrotu oddanego w posiadanie wierzyciela przedmiotu zastawnego w drodze actio pigneraticia directa.lHipoteka - zastaw umowny bez przejścia własności czy posiadania rzeczy na wierzyciela zastawnego.Polegała na tym, że dla pewnych zobowiązań mogły służyć przedmioty jako zabezpieczenie jedynie na podstawie umowy.Ten rodzaj zastawu utworzył się w prawie rzymskim dla stosunków dzierżawnych.lRóżnica między Pignus a Hipoteką:Przy pignus uzyskiwał zastawnik, posiadanie rzeczy i z reguły zastaw ten odnosił się do rzeczy ruchomych.Natomiast przy hipotece możliwej również w stosunku do nieruchomości - przedmiot zastawu pozostawał w rekach dłużnika zastawnego czyli zastawcy.Powstanie prawa zastawu:lw drodze czynności prawnej - umowy lub rozporządzenia ostatniej woli jako zastaw dobrowolny - umowy zawartej miedzy zastawcą a zastawnikiemllorzeczenia sadowego - mógł przyjąć dwojaką formę:llpignus preatorium - wprowadzenie wierzyciela w posiadanie rzeczy dłużnikallpignus in causa iudicati captum - zastaw egzekucyjny - dłużnik nie chciał dobrowolnie zapłacić pretensji oznaczonej wyrokiem sądowymllprzepisu ustawy jako zastaw koniecznylZgaśnięcie prawa zastawu:lumorzenie wierzytelnościllczęściowe umorzenie wierzytelnościllrealizacja zastawu - sprzedaż rzeczy obciążonej zastawemllzrzeczenie się prawa zastawu wyraźne lub domniemane ze strony wierzycielallzniszczenie przedmiotu zastawionego fizyczne lub wyjęcie go z obiegu ( gdy spłonie dom obciążony zastawem )llConfusio seu consolidatio - przejście rzeczy obciążonej zastawem na własność zastawnikallPrzedawnienie - prawo zastawy wygasało po 10 lub 20 latachlRealizacja zastawu:Wierzyciel miał prawo do sprzedania rzeczy zastawionej i zaspokojenia się z ceny sprzedaży - to stanowiło istotę prawa zastawu.Wymogiem takiego uprawnienia było:lby nastąpiła zapadłość długu, a potem zwłoka w zapłaciellby miało miejsce upomnienie ze strony zastawnika - że jeżeli zastawca ( dłużnik ) długu nie zwróci, przedmiot zastawiony zostanie sprzedanyllby nastąpił upływ dwuletniego okresu od ostatniego upomnienialWierzyciel winien się zaspokoić z kwoty sprzedaży, jeżeli kwota ta przewyższa wartość długu nadwyżkę powinien zwrócić dłużnikowi.Jeżeli natomiast sprzedano rzecz za kwotę mniejszą niż wartość długu, mógł wierzyciel domagać się od dłużnika dopłaty reszty sumy - różnicy.Do uprawnień niezaspokojonego wierzyciela zastawnego należały najczęściej postanowienia typu:lLex commissoria - klauzula przepadku - w razie zwłoki dłużnika, na wierzyciela przejdzie własność rzeczy obciążonejllPactum de vendendo - umowa w sprawie sprzedaży - prawo wierzyciela do sprzedaży rzeczy obciążonej zastawem i zaspokojenie się z ceny sprzedażyllAntichresis - upoważnienie wierzyciela do pobierania pożytków z rzeczy zastawionejlWielość zastawników:Jeśli na rzeczy ciąży kilka zastawów, to mogą one obejmować pewne stosunkowe, ułamkowe części wartości rzeczy i wówczas zastawy te istnieją obok siebie.Jeżeli jeden dłużnik ustanowił prawo zastawu na rzecz kilku wierzycieli, czyli jeśli zachodzi wielość zastawników, to:lgdy nabyli prawo jednocześnie - silniejszy jest ten kto pierwszy objął w posiadanie rzecz zastawionąllgdy nabyli prawo sukcesyjne czyli w różnym czasie - decydowała zasada, że wierzytelność dawniejsza ma pierwszeństwo przed wierzytelnością późniejsząlKażdy dalszy wierzyciel mógł zaoferować wierzycielowi poprzedzającemu zapłatę jego pretensji aby po uiszczeniu opłaty wejść na jego miejsce ( pod względem pierwszeństwa prawa zastawu).Ochrona prawa zastawu:Zastawnikowi mającemu w swym posiadaniu rzecz zastawioną przysługują interdykty posesoryjne do ochrony swego posiadaniaPRAWO RZECZOWE10 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.lOchrona służebności:Do ochrony służebności służy actio confesoria.Jest to powództwo petytoryjne - skuteczne przede wszystkim przeciw właścicielowi rzeczy obciążonej służebnością, ale także przeciw osobie, która kwestionowała prawo powoda lub przeszkadzała w wykonywaniu służebności.Żądanie powództwa skierowane było na:luznanie prawa służebnościllzaniechanie dalszych czynności sprzeciwiających się wykonywaniu służebnościllwynagrodzenie wszelkiej szkodyllzabezpieczenie przez złożenie Cautio de non amplius turbandolDo ochrony posiadania służebności (quasi - possessio) służyły w prawie rzymskim bądź interdykty zwyczajne, bądź odrębne, ustanowione w tym celu przez pretora.EMFITEUZA:Dziedziczne i pozbywalne prawo trwałego (wieczystego) użytkowania cudzego gruntu za zapłatą daniny - dzierżawa wieczysta.Emfiteuta mógł przeprowadzać zmiany w zakresie uprawy gruntu, meliorację oraz nabywał owoce jak właściciel czyli przez separatio.Do obowiązków emfiteuty należało:luiszczanie rocznego czynszu dzierżawnegollponoszenie ciężarów publicznych obciążających gruntllutrzymanie majątku w dobrym stanie i ochranianie gollzawiadomienie właściciela w razie zamiaru pozbycia się gruntu - właściciel miał prawo pierwokupu lub otrzymania 2% ceny sprzedażylPowstanie emfiteuzy następowało na podstawie umowy z właścicielem i przez rozporządzenie ostatniej woli.Wygaśnięcie emfiteuzy nastąpić mogło w wyjątkowych okolicznościach np.: pozbawienie emfiteuty dzierżawy wieczystej z powodu zaniedbywania jego obowiązków.SUPERFICIES:Dziedziczne i pozbywalne prawo osoby, zwanej superficjariuszem, do używania budowli wystawionej przez nią na cudzym gruncie za roczną opłatą.Superficjariusz był:lzobowiązany do płacenia czynszullchroniony za pomocą interdictum superficiebusllnarażony na stratę superficies w razie nie płacenia czynszu - umowa mogła zostać rozwiązana przez właściciela gruntulW prawie justyniańskim przysługiwało superficjariuszowi rzeczowe powództwo i skutkiem tego superficies stała się prawem rzeczowym.ZASTAWStanowi udzielone wierzycielowi, w razie nie zwrócenia mu w terminie wierzytelności, prawo pozbycia zastawionej rzeczy i zaspokojenia swej wierzytelności z kwoty otrzymanej ze sprzedaży przedmiotu zastawionegoW Rzymie wykształciły się trzy postacie realnego zabezpieczenia kredytu:lFiducia - dłużnik przenosił na wierzyciel własność rzeczy przez mancipatio lub in iure cesio.Fiducia dawała wierzycielowi optymalne zabezpieczenie prawne, gospodarcze, skoro wartość rzeczy oddanej na zabezpieczenie przewyższała zazwyczaj wysokość długu.llPignus - zastaw ręczny przy, którym następowało wydanie wierzycielowi rzeczy zastawionej ale bez przeniesienia własności.Dłużnik wręczał wierzycielowi jakiś przedmiot majątkowym lecz nie na własność tylko w posiadanie.lPrzy zastawie ręcznym dłużnik - zastawnik zachowywał własność rzeczy zastawionej i przywiązane do własności środki ochrony, ale wyzbywał się możliwości korzystania z rzeczy i obciążania jej dalszymi zastawami.Dłużnik zastawny mógł żądać zwrotu oddanego w posiadanie wierzyciela przedmiotu zastawnego w drodze actio pigneraticia directa.lHipoteka - zastaw umowny bez przejścia własności czy posiadania rzeczy na wierzyciela zastawnego.Polegała na tym, że dla pewnych zobowiązań mogły służyć przedmioty jako zabezpieczenie jedynie na podstawie umowy.Ten rodzaj zastawu utworzył się w prawie rzymskim dla stosunków dzierżawnych.lRóżnica między Pignus a Hipoteką:Przy pignus uzyskiwał zastawnik, posiadanie rzeczy i z reguły zastaw ten odnosił się do rzeczy ruchomych.Natomiast przy hipotece możliwej również w stosunku do nieruchomości - przedmiot zastawu pozostawał w rekach dłużnika zastawnego czyli zastawcy.Powstanie prawa zastawu:lw drodze czynności prawnej - umowy lub rozporządzenia ostatniej woli jako zastaw dobrowolny - umowy zawartej miedzy zastawcą a zastawnikiemllorzeczenia sadowego - mógł przyjąć dwojaką formę:llpignus preatorium - wprowadzenie wierzyciela w posiadanie rzeczy dłużnikallpignus in causa iudicati captum - zastaw egzekucyjny - dłużnik nie chciał dobrowolnie zapłacić pretensji oznaczonej wyrokiem sądowymllprzepisu ustawy jako zastaw koniecznylZgaśnięcie prawa zastawu:lumorzenie wierzytelnościllczęściowe umorzenie wierzytelnościllrealizacja zastawu - sprzedaż rzeczy obciążonej zastawemllzrzeczenie się prawa zastawu wyraźne lub domniemane ze strony wierzycielallzniszczenie przedmiotu zastawionego fizyczne lub wyjęcie go z obiegu ( gdy spłonie dom obciążony zastawem )llConfusio seu consolidatio - przejście rzeczy obciążonej zastawem na własność zastawnikallPrzedawnienie - prawo zastawy wygasało po 10 lub 20 latachlRealizacja zastawu:Wierzyciel miał prawo do sprzedania rzeczy zastawionej i zaspokojenia się z ceny sprzedaży - to stanowiło istotę prawa zastawu.Wymogiem takiego uprawnienia było:lby nastąpiła zapadłość długu, a potem zwłoka w zapłaciellby miało miejsce upomnienie ze strony zastawnika - że jeżeli zastawca ( dłużnik ) długu nie zwróci, przedmiot zastawiony zostanie sprzedanyllby nastąpił upływ dwuletniego okresu od ostatniego upomnienialWierzyciel winien się zaspokoić z kwoty sprzedaży, jeżeli kwota ta przewyższa wartość długu nadwyżkę powinien zwrócić dłużnikowi.Jeżeli natomiast sprzedano rzecz za kwotę mniejszą niż wartość długu, mógł wierzyciel domagać się od dłużnika dopłaty reszty sumy - różnicy.Do uprawnień niezaspokojonego wierzyciela zastawnego należały najczęściej postanowienia typu:lLex commissoria - klauzula przepadku - w razie zwłoki dłużnika, na wierzyciela przejdzie własność rzeczy obciążonejllPactum de vendendo - umowa w sprawie sprzedaży - prawo wierzyciela do sprzedaży rzeczy obciążonej zastawem i zaspokojenie się z ceny sprzedażyllAntichresis - upoważnienie wierzyciela do pobierania pożytków z rzeczy zastawionejlWielość zastawników:Jeśli na rzeczy ciąży kilka zastawów, to mogą one obejmować pewne stosunkowe, ułamkowe części wartości rzeczy i wówczas zastawy te istnieją obok siebie.Jeżeli jeden dłużnik ustanowił prawo zastawu na rzecz kilku wierzycieli, czyli jeśli zachodzi wielość zastawników, to:lgdy nabyli prawo jednocześnie - silniejszy jest ten kto pierwszy objął w posiadanie rzecz zastawionąllgdy nabyli prawo sukcesyjne czyli w różnym czasie - decydowała zasada, że wierzytelność dawniejsza ma pierwszeństwo przed wierzytelnością późniejsząlKażdy dalszy wierzyciel mógł zaoferować wierzycielowi poprzedzającemu zapłatę jego pretensji aby po uiszczeniu opłaty wejść na jego miejsce ( pod względem pierwszeństwa prawa zastawu).Ochrona prawa zastawu:Zastawnikowi mającemu w swym posiadaniu rzecz zastawioną przysługują interdykty posesoryjne do ochrony swego posiadaniaPRAWO RZECZOWE10 [ Pobierz całość w formacie PDF ]