[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Natomiast w trudniejszych warunkach, kiedy np.chodzi o heroiczneprzedsięwzięcia i poświęcenia, Duch Zwięty daje człowiekowi specjalneoświecenia rozumu i poruszenia woli tak, że się zwykle staje powolnym łasceoraz ochotnie i bez sprzeciwu idzie za nią.Kościół w modlitwach liturgicznychbłaga o te dary siedmiorakie, których naturę poznamy przez porównanie zcnotami wlanymi.1.Dary Ducha Zwiętego są to nadprzyrodzone dyspozycje, dane przezBoga, aby człowiek nimi wzmocniony szybko, łatwo i ochotnie dał się poruszaći kierować natchnieniom Ducha świętego.Te dary są podobne do cnót wlanychpod tym względem, że jedne i drugie są dziełem miłosierdzia Bożego, jakieczłowiek otrzymuje razem z łaską uświęcającą dla własnego uświęcenia.Alemiędzy nimi jest trojaka różnica, nie ze względu na pole działania, ale zodmiennego sposobu działania.Przy cnotach inicjatywa działania pozostaje przynas, mamy ją powziąć według wskazówek roztropności.Przy darach inicjatywadziałania należy do Boga, który udziela świętych popędów, niezwykłychoświeceń i natchnień.Można powiedzieć, że cnoty są to jakby energie czynne bezpośrednio:pod ich wpływem czynimy poszukiwania, rozumujemy, pracujemy podobnie,jak to czynimy przy aktach porządku naturalnego.Natomiast dary DuchaZwiętego wprawiają w ruch władze nasze w taki sposób, że dusza staje siębardziej bierna niż czynna, chociaż tym władzom wolności nie odejmują.Dary86 nadają jej giętkości i zdolności przyjmowania łaski działającej i skłaniają dopójścia za nią ochotnie.Wówczas z małym wysiłkiem i szybko posuwamy sięnaprzód, jakbyśmy jechali na żaglówce z wiatrem, pędzącym ją szybko dobrzegu.Przy cnotach musimy pracować raczej sami z pewnym wysiłkiem, jakpracują ci, co płynąc w łodzi muszą sami wiosłować.Przy cnotach musimy sami więcej zastanawiać się, rozważać, wybieraćitp., a przy darach kierujemy się natchnieniem Bożym, które przynagla nasbardzo żywo do tego lub innego czynu, bez żadnego z naszej stronyzastanowienia.Aaska o wiele więcej wpływa na czyn przy darach niż przycnotach, a stąd i czynność dokonana pod wpływem darów jest doskonalsza ibardziej zasługująca.Dzięki darom Ducha Zwiętego męczennicy ujawnialinieustraszone męstwo, umierając wygłaszali płomienne mowy, a wyznawcywykonywali heroiczne akty cnoty, jak artyści przy lekkim potrąceniu strun harfywydobywają z niej przecudną muzykę.Tu bowiem działa Duch Zwięty i swoimdotknięciem wprawia w drgania struny duszy ludzkiej.Wszakże i przy darach dusza zachowuje swoją wolność i okazuje tylkozdolność przyjmowania natchnień, którym może się oprzeć i w rzeczywistościsię opiera, jak np.prorok Jonasz.Dary tylko nadają giętkość jej władzom, alewolności woli nie znoszą.Toteż trzeba tę giętkość pielęgnować, szczególnie napoczątku, zanim ona nie dojdzie do pełnego rozwoju.Dlatego Psalmistaprzestrzega: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych,jak w dzień kuszenia na puszczy, kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczyli mię,a (przecież) widzieli uczynki moje (Ps.94, 8 9).Jakkolwiek dary Ducha Zwiętego ujawniają się w szczególny sposób przyczynach heroicznych, to jednak nie tylko do tych czynów są one przeznaczone.Są to bowiem zwyczajne środki zbawienia, dawane wszystkim sprawiedliwymrazem z łaską uświęcającą.Gdyby były dawane tylko do czynów heroicznych,wówczas dla wielu sprawiedliwych byłyby one zbyteczne, albowiem czynówheroicznych przez całe życie nieraz nie mają sposobności wykonywać.2.Jest siedem darów Ducha Zwiętego, z których cztery należą do rozumu,a trzy do woli. I wynijdzie różdżka z korzenia Jessego, a kwiat z korzenia jegowyrośnie.I spocznie na nim Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady imocy, duch umiejętności i bogobojności, i napełni go duch bojazni Pańskiej (Iz.11, 1 3).Dary te mają same w sobie przeogromne znaczenie, albowiempoddają nas pod bezpośrednie działanie Ducha Zwiętego, który przebywając wduszy naszej oświeca nasz rozum swoim światłem, rozpromienia serce miłościąi umacnia wolę, by spełniła dobry uczynek, do którego ją natchnął.Jest to tedyjedyne możliwe na tym świecie zjednoczenie duszy z Bogiem, które przyczyniasię do szybkiej i wysokiej doskonałości.87 Niemniej cenne są skutki tych darów w duszy.One sprawiają, że możemywykonywać cnoty Boskie i obyczajowe jak najdoskonalej, one dająnatchnienie do aktów heroicznych, przez nie możemy dojść do kontemplacjiwlanej, o ile Bóg tego zechce, albowiem giętkość i uległość woli natchnieniomnajbardziej przygotowują duszę do tego stanu mistycznego.Szczególnie błogi wpływ wywierają dary na cnoty obyczajowe,podnosząc je do nadprzyrodzonego stopnia i opromieniając je nadprzyrodzonąmiłością.Cnoty obyczajowe za przedmiot swój bezpośredni nie mają Boga, alepod wpływem darów skierowują się ku niemu i jednoczą nas z Bogiem.Roztropność przez dar rady daje nam uczestnictwo w światłości Bożej, sprawiedliwość pod wpływem daru umiejętności świadczy innym więcej, niż sięnależy, wstrzemięzliwość przez dar bojazni staje się zdolna do heroizmu, męstwo wreszcie łącząc się z darem męstwa, staje się zdolne do niezwykłejcierpliwości i wytrwałości w pokonywaniu różnych przeszkód, spotykanych nadrodze do celu.Jakkolwiek dary Ducha Zwiętego nie są wyższe od cnót Boskich, przedewszystkim nie od miłości, która jest najdoskonalszym dobremnadprzyrodzonym i jak już powiedzieliśmy istotą naszej doskonałości, tojednak można twierdzić, że dary udoskonalają te cnoty w działaniu.Dar rozumuczyni wiarę naszą żywszą i bardziej przenikliwą, dając jej poznać ścisłąharmonię, panującą między dogmatami.Dar mądrości udoskonala działaniemiłości nadprzyrodzonej dając nam upodobanie w Bogu i rzeczach Boskich.Darwreszcie pobożności wzmacnia naszą nadzieję, budząc przede wszystkim ufnośćw nieskończone miłosierdzie Boże, by nawet w pracy nad udoskonaleniemwłasnym polegać więcej na pomocy z góry, niż na własnych słabych siłach.Wten sposób dary Ducha Zwiętego pozostają w takim stosunku do cnót Boskichjak środki do celu.Przydają tym cnotom nowy stopień doskonałości, chociażich, a przede wszystkim miłości, nie przewyższają.Dary Ducha Zwiętego nie zawsze ujawniają się w działaniu, bardzo częstopozostają one ukryte bez żadnej świadomości ze strony naszej, chociażwpływają na nasze czyny i ich zasługi.Toteż mamy raczej starać się o praktykęcnót obyczajowych, które udzielają duszy stopniowej giętkości i przygotowująją do potrzebnej uległości, by dary mogły działać w całej pełni; one zaś wzrastaćbędą razem z łaską uświęcającą i wpływać na powiększenie cnoty, częstokroćzupełnie bez naszej świadomości [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Natomiast w trudniejszych warunkach, kiedy np.chodzi o heroiczneprzedsięwzięcia i poświęcenia, Duch Zwięty daje człowiekowi specjalneoświecenia rozumu i poruszenia woli tak, że się zwykle staje powolnym łasceoraz ochotnie i bez sprzeciwu idzie za nią.Kościół w modlitwach liturgicznychbłaga o te dary siedmiorakie, których naturę poznamy przez porównanie zcnotami wlanymi.1.Dary Ducha Zwiętego są to nadprzyrodzone dyspozycje, dane przezBoga, aby człowiek nimi wzmocniony szybko, łatwo i ochotnie dał się poruszaći kierować natchnieniom Ducha świętego.Te dary są podobne do cnót wlanychpod tym względem, że jedne i drugie są dziełem miłosierdzia Bożego, jakieczłowiek otrzymuje razem z łaską uświęcającą dla własnego uświęcenia.Alemiędzy nimi jest trojaka różnica, nie ze względu na pole działania, ale zodmiennego sposobu działania.Przy cnotach inicjatywa działania pozostaje przynas, mamy ją powziąć według wskazówek roztropności.Przy darach inicjatywadziałania należy do Boga, który udziela świętych popędów, niezwykłychoświeceń i natchnień.Można powiedzieć, że cnoty są to jakby energie czynne bezpośrednio:pod ich wpływem czynimy poszukiwania, rozumujemy, pracujemy podobnie,jak to czynimy przy aktach porządku naturalnego.Natomiast dary DuchaZwiętego wprawiają w ruch władze nasze w taki sposób, że dusza staje siębardziej bierna niż czynna, chociaż tym władzom wolności nie odejmują.Dary86 nadają jej giętkości i zdolności przyjmowania łaski działającej i skłaniają dopójścia za nią ochotnie.Wówczas z małym wysiłkiem i szybko posuwamy sięnaprzód, jakbyśmy jechali na żaglówce z wiatrem, pędzącym ją szybko dobrzegu.Przy cnotach musimy pracować raczej sami z pewnym wysiłkiem, jakpracują ci, co płynąc w łodzi muszą sami wiosłować.Przy cnotach musimy sami więcej zastanawiać się, rozważać, wybieraćitp., a przy darach kierujemy się natchnieniem Bożym, które przynagla nasbardzo żywo do tego lub innego czynu, bez żadnego z naszej stronyzastanowienia.Aaska o wiele więcej wpływa na czyn przy darach niż przycnotach, a stąd i czynność dokonana pod wpływem darów jest doskonalsza ibardziej zasługująca.Dzięki darom Ducha Zwiętego męczennicy ujawnialinieustraszone męstwo, umierając wygłaszali płomienne mowy, a wyznawcywykonywali heroiczne akty cnoty, jak artyści przy lekkim potrąceniu strun harfywydobywają z niej przecudną muzykę.Tu bowiem działa Duch Zwięty i swoimdotknięciem wprawia w drgania struny duszy ludzkiej.Wszakże i przy darach dusza zachowuje swoją wolność i okazuje tylkozdolność przyjmowania natchnień, którym może się oprzeć i w rzeczywistościsię opiera, jak np.prorok Jonasz.Dary tylko nadają giętkość jej władzom, alewolności woli nie znoszą.Toteż trzeba tę giętkość pielęgnować, szczególnie napoczątku, zanim ona nie dojdzie do pełnego rozwoju.Dlatego Psalmistaprzestrzega: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych,jak w dzień kuszenia na puszczy, kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczyli mię,a (przecież) widzieli uczynki moje (Ps.94, 8 9).Jakkolwiek dary Ducha Zwiętego ujawniają się w szczególny sposób przyczynach heroicznych, to jednak nie tylko do tych czynów są one przeznaczone.Są to bowiem zwyczajne środki zbawienia, dawane wszystkim sprawiedliwymrazem z łaską uświęcającą.Gdyby były dawane tylko do czynów heroicznych,wówczas dla wielu sprawiedliwych byłyby one zbyteczne, albowiem czynówheroicznych przez całe życie nieraz nie mają sposobności wykonywać.2.Jest siedem darów Ducha Zwiętego, z których cztery należą do rozumu,a trzy do woli. I wynijdzie różdżka z korzenia Jessego, a kwiat z korzenia jegowyrośnie.I spocznie na nim Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady imocy, duch umiejętności i bogobojności, i napełni go duch bojazni Pańskiej (Iz.11, 1 3).Dary te mają same w sobie przeogromne znaczenie, albowiempoddają nas pod bezpośrednie działanie Ducha Zwiętego, który przebywając wduszy naszej oświeca nasz rozum swoim światłem, rozpromienia serce miłościąi umacnia wolę, by spełniła dobry uczynek, do którego ją natchnął.Jest to tedyjedyne możliwe na tym świecie zjednoczenie duszy z Bogiem, które przyczyniasię do szybkiej i wysokiej doskonałości.87 Niemniej cenne są skutki tych darów w duszy.One sprawiają, że możemywykonywać cnoty Boskie i obyczajowe jak najdoskonalej, one dająnatchnienie do aktów heroicznych, przez nie możemy dojść do kontemplacjiwlanej, o ile Bóg tego zechce, albowiem giętkość i uległość woli natchnieniomnajbardziej przygotowują duszę do tego stanu mistycznego.Szczególnie błogi wpływ wywierają dary na cnoty obyczajowe,podnosząc je do nadprzyrodzonego stopnia i opromieniając je nadprzyrodzonąmiłością.Cnoty obyczajowe za przedmiot swój bezpośredni nie mają Boga, alepod wpływem darów skierowują się ku niemu i jednoczą nas z Bogiem.Roztropność przez dar rady daje nam uczestnictwo w światłości Bożej, sprawiedliwość pod wpływem daru umiejętności świadczy innym więcej, niż sięnależy, wstrzemięzliwość przez dar bojazni staje się zdolna do heroizmu, męstwo wreszcie łącząc się z darem męstwa, staje się zdolne do niezwykłejcierpliwości i wytrwałości w pokonywaniu różnych przeszkód, spotykanych nadrodze do celu.Jakkolwiek dary Ducha Zwiętego nie są wyższe od cnót Boskich, przedewszystkim nie od miłości, która jest najdoskonalszym dobremnadprzyrodzonym i jak już powiedzieliśmy istotą naszej doskonałości, tojednak można twierdzić, że dary udoskonalają te cnoty w działaniu.Dar rozumuczyni wiarę naszą żywszą i bardziej przenikliwą, dając jej poznać ścisłąharmonię, panującą między dogmatami.Dar mądrości udoskonala działaniemiłości nadprzyrodzonej dając nam upodobanie w Bogu i rzeczach Boskich.Darwreszcie pobożności wzmacnia naszą nadzieję, budząc przede wszystkim ufnośćw nieskończone miłosierdzie Boże, by nawet w pracy nad udoskonaleniemwłasnym polegać więcej na pomocy z góry, niż na własnych słabych siłach.Wten sposób dary Ducha Zwiętego pozostają w takim stosunku do cnót Boskichjak środki do celu.Przydają tym cnotom nowy stopień doskonałości, chociażich, a przede wszystkim miłości, nie przewyższają.Dary Ducha Zwiętego nie zawsze ujawniają się w działaniu, bardzo częstopozostają one ukryte bez żadnej świadomości ze strony naszej, chociażwpływają na nasze czyny i ich zasługi.Toteż mamy raczej starać się o praktykęcnót obyczajowych, które udzielają duszy stopniowej giętkości i przygotowująją do potrzebnej uległości, by dary mogły działać w całej pełni; one zaś wzrastaćbędą razem z łaską uświęcającą i wpływać na powiększenie cnoty, częstokroćzupełnie bez naszej świadomości [ Pobierz całość w formacie PDF ]