herrmann horst Jan Pawel II zlapany za slowo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do przyszłej historii zaś należy określenie, jaka jest pozycja Wojtyłymiędzy jedną a drugą Polską.Karol Wojtyła, arcybiskup Krakowa, trzymał się na uboczu od sporów latsześćdziesiątych i siedemdziesiątych o historyczne miejsce Polski, a w polskim episkopacienigdy nie zajął stanowiska, które dałoby się jednoznacznie ocenić.Wiedeński kardynał FranzK�nig nie przypadkiem nazywał go "jednym z najbardziej małomównych biskupówpolskich".Jako papież natomiast, odwiedzając Polskę w 1979 roku, Wojtyła wreszcie sięzdeklarował i wziął w opiekę ówczesnego prymasa Polski, kardynała Wyszyńskiego, mówiąco nim nawet wobec władz Polski Ludowej, że jest to "człowiek niezwykłego formatu".Takadeklaracja nie była pozbawiona wagi jako wstęp do określenia własnej pozycji.Ta całkowita akceptacja pojedynczego człowieka i jego działalności została jaknajbardziej zauważona.I spotkała się ze wzajemnością.Sam Wyszyński już niedługo powyborze Wojtyły oznajmił mu niedwuznacznie, jak prymas Polski i jego episkopat zamierzajątraktować osobę i urząd nowego papieża: "Jakkolwiek zasiadasz teraz na krześle Piotrowym,pozostajesz jednak biskupem polskim i zapewniamy cię na klęczkach, że zawsze będziemy ztobą i będziemy cię wspierać naszymi modlitwami.Polska uczyni wszystko, aby Papież niemiał z nią problemów."Gdy Jan Paweł II wzajemnie powołuje się na przeszłość narodową, jest oczywiste, żenie czyni wyjątku dla specyficznie polskich wartości i dla szczególnego posłannictwa swejojczyzny: "Kościół sprowadził do Polski Chrystusa, to znaczy klucz do rozumienia tejwiększej i podstawowej rzeczywistości, jaką stanowi człowiek.Otóż człowiek nie da sięzrozumieć bez Chrystusa.Bez Chrystusa człowiek nie może zrozumieć ani kim jest, ani naczym polega jego prawdziwa godność, ani w czym jego powołanie, ani jego ostateczneprzeznaczenie.Dlatego nigdzie na świecie nie da się wyłączyć Chrystusa z historii człowieka.Wyłączenie go byłoby aktem wymierzonym przeciw samemu człowiekowi."W Gnieznie Jan Paweł II pociągnął dalej tę interpretację odniesienia Chrystusowego, zprzeszłości w terazniejszość: "Może Chrystus nie chce, a Duch Zwięty nie zrządził, aby tenPapież, tak głęboko przesiąknięty historią własnego narodu od jego zarania, w szczególnysposób unaocznił i potwierdził historię bratnich i sąsiedzkich narodów, ich obecność wKościele, ich wkład do historii chrześcijaństwa w naszej epoce? Aby uwidocznił procesyrozwojowe, które właśnie tu, w tej części Europy, wzbogacają architekturę świątyni DuchaZwiętego?"Wojtyła mówi o "głównym szlaku naszej historii duchownej i zarazem o wielkimszlaku historii duchownej wszystkich Słowian, jak również o jednym z najważniejszychszlaków historii duchownej Europy".Wobec studentów krakowskich nawołuje wszystkichrazem Polaków do działania: "Macie przekazać przyszłości całe ogromne doświadczeniehistoryczne, związane z nazwą �Polska�.Ciężkie to doświadczenie.Może jedno znajcięższych na świecie, w Europie, w Kościele.Ale nie lękajcie się trudu.Lękajcie się tylkolekkomyślności i małoduszności.Z tego ciężkiego doświadczenia, które wiąże się z nazwą�Polska�, można pozyskać lepszą przyszłość, ale tylko pod warunkiem uczciwości itrzezwości, wiary, wolności ducha i siły przekonywania."Jaki kierunek ten polityczny Papież zamierza nadać działaniu i jak rozwiązać dylematnarodu między Wschodem a Zachodem, wyjaśnił, mówiąc do polskich biskupów.Zwracałoprzy tym uwagę, że Papież mówi wprawdzie o chrześcijaństwie, ale może mieć na myślijedynie katolicyzm: "Europa, która w toku swej historii wielokrotnie była podzielona, Europa,którą pod koniec pierwszej połowy tego stulecia tragicznie rozdarła straszna wojna światowa,Europa, która w swym trwającym obecnie ustrojowym, ideologicznym i ekonomiczno-politycznym rozdarciu nie może zaprzestać dążenia do swej podstawowej jedności, musizwrócić się do chrześcijaństwa.Bez względu na różnice tradycji, istniejące na terenieeuropejskim pomiędzy jej wschodnią i zachodnią częścią, jest to przecież to samochrześcijaństwo, wywodzące się od jednego i tego samego Chrystusa, uznające to samo słowoBoże, nawiązujące do tych samych dwunastu apostołów.To chrześcijaństwo leży u korzenidziejów Europy.To chrześcijaństwo określa jej duchowe pochodzenie.Wielkie zadanie stoitu przed polskim episkopatem i wszystkimi episkopatami i Kościołami Europy.Wobec tychwielorakich zadań Stolica Apostolska jest świadoma, co do niej należy w zgodzie zeszczególnym charakterem urzędu Piotrowego.Kiedy Chrystus powiedział do Piotra:�Utwierdzaj braci swoich� (Auk.22,32), tym samym powiedział: �Służ ich jedności!Polska i watykańsko-zachodni Rzym, a nie chrześcijaństwo jako takie, są tunierozdzielnie związane.Trzeba brać pod uwagę ten starannie przeprowadzony podział,ilekroć mówi się o nauce i działalności tego Papieża.Po zachodniemu interpretowana historia, jak twierdzi Jan Paweł II, widzi to nieinaczej: "Kiedy w roku 1000 powstała w Polsce podstawowa struktura hierarchicznegoustroju Kościoła, odbywało się to od samego początku w hierarchicznej jedności zorganizmem całego Kościoła, a zwłaszcza Stolicy Apostolskiej.Pod tym względem strukturaKościoła w naszej ojczyznie przetrwała nieprzerwanie aż do naszych czasów i to jejzawdzięczamy, że Polska jest katolicka i �zawsze wierna�.Kościół w Polsce jest mocno iniewzruszenie zakorzeniony po wszystkie wieki tego katolicyzmu, który stanowi jedno zeznamion prawdziwego Kościoła Chrystusowego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki