Harrison Payne Zdobyć intrepida

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Och, chodzi pani o Urząd Imigracyjny? Nie, nie.Nie jeste z Inmigración.Jestem z lotnictwa. Por favor? __ Domyślam się, że nie mówi pani po angielsku, prawda, zapytała Strand nieporadnie. No hablo ingl�s.^e Rozumiem.Przykro mi, ale nie mówię po hiszpańsku, wi?c będę już pani zabierać czasu.Dziękuję pani.Drzwi zamknęły się, zanim skończyła mówić.251Strand westchnęła.No cóż, przynajmniej spróbowała.Potem sZybko odeszła.Okrążając od tyłu dawny dom Kapuścińskich,skierowała się ku budynkowi sąsiadującemu z nim od drugiej strony, ignorując przyglądających się jej motocyklistów.Zanarożnikiem wysokiego ogrodzenia natknęła się na dość nieoczekiwaną scenę.Mały siwowłosy człowieczek, opatulony wznoszone czarne palto, przycupnął na betonowych schodkach, z parującym kubkiem w dłoni.Strand domyślała się, że pijekawę.A może herbatę.Wydało jej się dziwne, że tak siedzi na zewnątrz, na zimnych, twardych stopniach.Zima wcale sięjeszcze nie skończyła, tu i ówdzie leżał na ziemi śnieg.Zrezygnowawszy z domysłów, podeszła do staruszka. Zechce mi pan wybaczyć.Przykro mi, że pana niepokoję, ale.Przyłożył palec do ust, więc zamilkła.Wtedy wskazał napłot i szepnął: On tam.Wie pani, one nie odlatują na zimę.Mówił z twardym akcentem.Strand domyślała się, że pochodzi z Europy Wschodniej.Stary sięgnął do kieszeni, wyciągnąłstamtąd trochę ziaren słonecznikowych i trzymał je na otwartej dłoni.Zrozumiała te zabiegi dopiero wtedy, kiedy przyfrunął wspaniały czerwony kardynał i przysiadł mu na kciuku.Trochępodziobał, potem chwycił jedno ziarenko i odleciał.Siwowłosy wsypał resztę pestek do kieszeni i powiedział: On dobry przyjaciel.Strand kiwnęła głową. Jestem pewna.Pan też, skoro pan wychodzi na takie zimno, żeby go karmić.Ayknął z kubka.To była herbata. Marta zawsze je karmiła.Umarła.Teraz ja je karmię. Marta.to była pańska żona? Kiwnął głową i znowu pociągnął łyk. Przykro mi powiedziała.~~ To miło z pani strony odezwał się łagodnie, a potem Przyjrzał się jej uważnie. Kim pani jest?~- Major Lydia Strand z sił powietrznych, proszę pana.Próbuję zdobyć pewne informacje i byłabym zobowiązana, gdybymógł mi pan Pomóc.Czy może mi pan powiedzieć, jak długo tu mieszka?Popatrzył na nią nieobecnym wzrokiem.Pomyślała, że znowu j^kuje jc �jepa u[iczka, bo wyglądało na to, że staruszeksposzybowałyslami gdzieś daleko, w inną rzeczywistość.""" Długo odpowiedział w końcu.Lr" Rozumiem.Przyjechałam tu dowiedzieć się czegoś o rodzinie, jSj�ra kiedyśmieszkała w tym domu obok. Pokazała palcem.'e mogę panu powiedzieć, o co chodzi, ale byłabym bardzo '?czna, gdyby zechciał mi odpowiedzieć na parę pytań.wzruszył ramionami.252 No dobrze. Dziękuję panu.Otóż, ponad trzydzieści lat temu w tym dom mieszkała pewna rodzina.Matka, ojciec i mały chłopiec.Dziecię miał siedem łat, kiedy się stąd wynieśli.Nazywali się Kapuścińsci byli imigrantami z Polski, chociaż chłopak urodził się już w Chicag0Chciałabym wiedzieć. Nie! powiedział stary człowiek.Strand zamrugała oczami. Chce pan powiedzieć, że pan ich nie znał? spytała.Pokręcił przecząco głową. Nie polskie powiedział po prostu. Co pan przez to rozumie? zapytała zaskoczona Strand.Pociągnął łyk herbaty. To nie byli Polacy.Nastawiła uszu. A więc pan ich pamięta? spytała z nadzieją.Kiwnął głową. Zatem, jakże mogli nie być Polakami? Nazywali się Kapuścińscy.Widziałam ich dokumenty imigracyjne.Przyjechali zKrakowa.Wzruszył ramionami. Ja nie widział żadnych dokumentów.Ale wiem, że oni nie bylipolskie.Zaperzyła się. Skąd pan to może wiedzieć?Wyjął z kieszeni garść pestek słonecznikowych i rozsypał je po ziemi.Przyleciały dwa karmazyny i zaczęły je dziobać. Ja z Warszawy.Wojna wygnała.Walczyłem w polska dywizja spadochronowa generała Sosabowskiego.Byłem rannypod Arnhem.pani jeszcze nie było na świecie.Po wojnie przyjechali my z Martą do Ameryki.Najpierw Nowy Jork.Niepodobało się.Potem tutaj. Podniósł głowę i spojrzał na nią. Marta była ładna, jak pani.Lydia zarumieniła się. Jestem pewna, że była.Proszę, niech pan mówi dalej. Pamiętam.Wprowadziliśmy się do tego domu.Wtedy by ładny.Nie taki jak teraz.Chciał ja poznać sąsiada.Widziałnazwisk0 na skrzynce na listy.Kapuściński.Pamiętam.Mówię do niego p*"zeZ płot: Dzień dobry, jestem Jerzy Wojda zWarszawy".Tamte0 człowiek wskazał sąsiedni dom mówił po polsku, ale nie W Polak.Pamiętam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki