[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.np.Lewinsohn i Amenson 1978, Lewinsohn i in.1980). Codzienna obserwacja.Pacjent codziennie obserwuje swój nastrój, używając dotego List przymiotników określających depresję" (Depression Adjective Checklists DACL autorstwa Lubina).Prosi się go o to, by każdego wieczoru zaznaczał wszystkieprzymiotniki, które opisują, jak się czuł tego dnia.Liczba pozytywnych określeń, które niezostały zaznaczone, plus liczba negatywnych przymiotników, które pacjent wybrał stanowiąinformację o jego nastroju.Im wynik jest wyższy, tym bardziej depresyjne były jegoodczucia. Listy przymiotników określających depresję" mierzą fluktuację nastroju w każdymdniu.Informują psychoterapeutę o tym, podczas jakich dni klient czuł się w znaczący sposóbmniej depresyjny lub bardziej depresyjny.Poszukuje się w ten sposób przyczyn ,tych zmian.Główną funkcją tego narzędzia jest jednak uświadomienie pacjentowi (i terapeucie)zależności pomiędzy nastrojem, a występowaniem zdarzeń przyjemnych i nieprzyjemnych.Codziennej obserwacji klienta podlega także częstość występowania zdarzeń.Używając 3-punktowej skali, ocenia on każdy z 80 punktów Wykazu aktywności"opisujących przyjemne zdarzenia, czyli to, czy coś: nie wydarzyło się dzisiaj (0), wydarzyłosię, lecz było neutralne (l), wydarzyło się i było przyjemne (2), Podobnie pacjent postępuje wprzypadku 80 nieprzyjemnych zdarzeń, oceniając, czy któreś z nich wystąpiło, czy byłoneutralne, czy było nieprzyjemne.Taka codzienna ocena częstości występowania zdarzeń mana celu dostarczenie informacji zwrotnej o wynikach leczenia, którego pośrednim celem jestwłaśnie zmiana charakteru aktywności klienta, tak by zmieniły się także proporcje pomiędzyzdarzeniami przeżywanymi przez niego jako przyjemne, a zdarzeniami karzącymi.Ciągłośćtych informacji zwrotnych pozwala na dopasowanie taktyki leczenia do uzyskiwanych wterapii postępów.Ustalenie, które przyjemne bądz nieprzyjemne zdarzenia mają związek z poziomemdepresji, pozwala na ocenę trafności diagnozy i na sprecyzowanie tych interakcji ześrodowiskiem, które wpływają na nastrój pacjenta.Sporządza się także graficzny wizerunektych zależności oraz, korzystając z analizy komputerowej, określa się zdarzenia mającenajwiększe znaczenie dla zmian w nastroju jednostki.Ma to służyć jak najbardziejprecyzyjnemu dostrojeniu diagnozy i związanych z nią celów terapii. Ocena końcowa i po miesiącu od zakończenia terapii.Po zakończeniu terapii, atakże miesiąc pózniej, pacjent ponownie wypełnia używane w trakcie diagnozy i leczenia297 kwestionariusze.Można dzięki temu porównać wyniki sprzed terapii z wynikami po jejzakończeniu.Pozwala to na oszacowanie kierunków oraz wielkości zmian w relacji:interakcje jednostki z otoczeniem, a poziom jej depresji.b) Podstawowe zjawiska w psychoterapii i stosowane technikiW wyniku zastosowania procedur diagnostycznych uzyskuje się wiedzę na lematważnych interakcji jednostki ze środowiskiem, co do których przypuszcza się, że są związanez występowaniem u tej jednostki depresji.Informacje otrzymane w wyniku diagnozyużywane są do ustalenia kontraktu szczegółowo precyzującego cele leczenia.Doświadczeniakliniczne wskazują na szczególną wagę ustalenia znaczących i specyficznych celów leczenia.Stwierdzono, że w przypadkach terapii, które nie zakończyły się sukcesem, terapeuta i pacjentnie potrafili wymienić konkretnych celów dotyczących pożądanych zmian, które miały byćosiągnięte pod wpływem psychoterapii.:Zadaniem psychoterapeuty przez cały okres leczenia jest włączanie klienta w jaknajwiększym stopniu do podejmowania decyzji dotyczących terapii jej celów i metod.Uzyskuje się to m.in.przez wszechstronne udzielanie możliwych informacji, korzystanie zgraficznych przedstawień danych, tak by pomóc pacjentowi zrozumieć uzyskane wyniki iwnioski wypływające z procedur diagnostycznych.Kładzie się nacisk na podawanieinformacji zwrotnych związanych z ważnymi aspektami życia klienta.Ogólnie biorąc, taktyka leczenia koncentruje się na uczeniu depresyjnej osobyumiejętności, które mają jej służyć do zmiany rodzącego problemy wzoru interakcji ześrodowiskuem oraz umiejętności potrzebnych do podtrzymania tych zmian po ukończeniuterapii.Konkretne interwencje zależą od strategicznych celów leczenia w poszczególnychprzypadkach.Na przykład w przypadku osoby przeżywającej depresję z powodu bardzoniewielu dobrych, nagradzających kontaktów z otoczeniem (dane z Wykazu przyjemnychzdarzeń"), może okazać się przy dalszym zajmowaniu się tym problemem, że ma onatrudności z wyrażaniem emocji i opinii oraz czuje zahamowanie w bliskich, intymnychrelacjach, W tej sytuacji terapia może koncentrować się na treningu asertywności.Innymprzykładem może być pacjent, którego depresja powodowana jest nieprzyjemnymizdarzeniami związanymi z wychowywaniem dzieci.Terapia powinna koncentrować się w tymprzypadku na treningu umiejętności rodzicielskich.Pamiętając o unikatowości każdej osoby, zakłada się w tej koncepcji psychoterapiidepresji elastyczność taktyki leczenia.Jednak z drugiej strony dostarcza się terapeutompodręczników, które są pomocne przy wyborze i zastosowaniu konkretnych kroków.Generalnie, w pierwszej fazie leczenia celem psychoterapeuty jest towarzyszenie i pomocklientowi w zmniejszeniu częstości spotykania się z nieprzyjemnymi zdarzeniami oraz wosłabieniu jego nadwrażliwości, silnego przeżywania awersyjności negatywnych sytuacjiprzytrafiających się w życiu.W drugiej fazie koncentracja przenosi się na zwiększeniepozytywnych, przyjemnych doświadczeń.Podręcznik dostarcza terapeucie możliwychkonkretnych sposobów działań, z których może on korzystać w elastyczny sposób.Na początku leczenia uczy się pacjenta sporządzać wykres oraz interpretować dane zcodziennej obserwacji.Okazało się, że ludzie dobrze zdają sobie sprawę z zależności, jakaistnieje pomiędzy negatywnymi zdarzeniami, a pogarszaniem się ich nastroju.Rzadko kiedyjednak uświadamiają sobie, że przyjemne wydarzenia mogą poprawić ich samopoczucie.Przyglądanie się tym relacjom w obserwacjach dzień po dniu sprawia, że klient dostrzegaznaczenie ilości i jakości swoich codziennych aktywności, interakcji z otoczeniem.Wykres ijego interpretacja pozwala mu zrozumieć własną depresję i znalezć sposoby radzenia sobie znią [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.np.Lewinsohn i Amenson 1978, Lewinsohn i in.1980). Codzienna obserwacja.Pacjent codziennie obserwuje swój nastrój, używając dotego List przymiotników określających depresję" (Depression Adjective Checklists DACL autorstwa Lubina).Prosi się go o to, by każdego wieczoru zaznaczał wszystkieprzymiotniki, które opisują, jak się czuł tego dnia.Liczba pozytywnych określeń, które niezostały zaznaczone, plus liczba negatywnych przymiotników, które pacjent wybrał stanowiąinformację o jego nastroju.Im wynik jest wyższy, tym bardziej depresyjne były jegoodczucia. Listy przymiotników określających depresję" mierzą fluktuację nastroju w każdymdniu.Informują psychoterapeutę o tym, podczas jakich dni klient czuł się w znaczący sposóbmniej depresyjny lub bardziej depresyjny.Poszukuje się w ten sposób przyczyn ,tych zmian.Główną funkcją tego narzędzia jest jednak uświadomienie pacjentowi (i terapeucie)zależności pomiędzy nastrojem, a występowaniem zdarzeń przyjemnych i nieprzyjemnych.Codziennej obserwacji klienta podlega także częstość występowania zdarzeń.Używając 3-punktowej skali, ocenia on każdy z 80 punktów Wykazu aktywności"opisujących przyjemne zdarzenia, czyli to, czy coś: nie wydarzyło się dzisiaj (0), wydarzyłosię, lecz było neutralne (l), wydarzyło się i było przyjemne (2), Podobnie pacjent postępuje wprzypadku 80 nieprzyjemnych zdarzeń, oceniając, czy któreś z nich wystąpiło, czy byłoneutralne, czy było nieprzyjemne.Taka codzienna ocena częstości występowania zdarzeń mana celu dostarczenie informacji zwrotnej o wynikach leczenia, którego pośrednim celem jestwłaśnie zmiana charakteru aktywności klienta, tak by zmieniły się także proporcje pomiędzyzdarzeniami przeżywanymi przez niego jako przyjemne, a zdarzeniami karzącymi.Ciągłośćtych informacji zwrotnych pozwala na dopasowanie taktyki leczenia do uzyskiwanych wterapii postępów.Ustalenie, które przyjemne bądz nieprzyjemne zdarzenia mają związek z poziomemdepresji, pozwala na ocenę trafności diagnozy i na sprecyzowanie tych interakcji ześrodowiskiem, które wpływają na nastrój pacjenta.Sporządza się także graficzny wizerunektych zależności oraz, korzystając z analizy komputerowej, określa się zdarzenia mającenajwiększe znaczenie dla zmian w nastroju jednostki.Ma to służyć jak najbardziejprecyzyjnemu dostrojeniu diagnozy i związanych z nią celów terapii. Ocena końcowa i po miesiącu od zakończenia terapii.Po zakończeniu terapii, atakże miesiąc pózniej, pacjent ponownie wypełnia używane w trakcie diagnozy i leczenia297 kwestionariusze.Można dzięki temu porównać wyniki sprzed terapii z wynikami po jejzakończeniu.Pozwala to na oszacowanie kierunków oraz wielkości zmian w relacji:interakcje jednostki z otoczeniem, a poziom jej depresji.b) Podstawowe zjawiska w psychoterapii i stosowane technikiW wyniku zastosowania procedur diagnostycznych uzyskuje się wiedzę na lematważnych interakcji jednostki ze środowiskiem, co do których przypuszcza się, że są związanez występowaniem u tej jednostki depresji.Informacje otrzymane w wyniku diagnozyużywane są do ustalenia kontraktu szczegółowo precyzującego cele leczenia.Doświadczeniakliniczne wskazują na szczególną wagę ustalenia znaczących i specyficznych celów leczenia.Stwierdzono, że w przypadkach terapii, które nie zakończyły się sukcesem, terapeuta i pacjentnie potrafili wymienić konkretnych celów dotyczących pożądanych zmian, które miały byćosiągnięte pod wpływem psychoterapii.:Zadaniem psychoterapeuty przez cały okres leczenia jest włączanie klienta w jaknajwiększym stopniu do podejmowania decyzji dotyczących terapii jej celów i metod.Uzyskuje się to m.in.przez wszechstronne udzielanie możliwych informacji, korzystanie zgraficznych przedstawień danych, tak by pomóc pacjentowi zrozumieć uzyskane wyniki iwnioski wypływające z procedur diagnostycznych.Kładzie się nacisk na podawanieinformacji zwrotnych związanych z ważnymi aspektami życia klienta.Ogólnie biorąc, taktyka leczenia koncentruje się na uczeniu depresyjnej osobyumiejętności, które mają jej służyć do zmiany rodzącego problemy wzoru interakcji ześrodowiskuem oraz umiejętności potrzebnych do podtrzymania tych zmian po ukończeniuterapii.Konkretne interwencje zależą od strategicznych celów leczenia w poszczególnychprzypadkach.Na przykład w przypadku osoby przeżywającej depresję z powodu bardzoniewielu dobrych, nagradzających kontaktów z otoczeniem (dane z Wykazu przyjemnychzdarzeń"), może okazać się przy dalszym zajmowaniu się tym problemem, że ma onatrudności z wyrażaniem emocji i opinii oraz czuje zahamowanie w bliskich, intymnychrelacjach, W tej sytuacji terapia może koncentrować się na treningu asertywności.Innymprzykładem może być pacjent, którego depresja powodowana jest nieprzyjemnymizdarzeniami związanymi z wychowywaniem dzieci.Terapia powinna koncentrować się w tymprzypadku na treningu umiejętności rodzicielskich.Pamiętając o unikatowości każdej osoby, zakłada się w tej koncepcji psychoterapiidepresji elastyczność taktyki leczenia.Jednak z drugiej strony dostarcza się terapeutompodręczników, które są pomocne przy wyborze i zastosowaniu konkretnych kroków.Generalnie, w pierwszej fazie leczenia celem psychoterapeuty jest towarzyszenie i pomocklientowi w zmniejszeniu częstości spotykania się z nieprzyjemnymi zdarzeniami oraz wosłabieniu jego nadwrażliwości, silnego przeżywania awersyjności negatywnych sytuacjiprzytrafiających się w życiu.W drugiej fazie koncentracja przenosi się na zwiększeniepozytywnych, przyjemnych doświadczeń.Podręcznik dostarcza terapeucie możliwychkonkretnych sposobów działań, z których może on korzystać w elastyczny sposób.Na początku leczenia uczy się pacjenta sporządzać wykres oraz interpretować dane zcodziennej obserwacji.Okazało się, że ludzie dobrze zdają sobie sprawę z zależności, jakaistnieje pomiędzy negatywnymi zdarzeniami, a pogarszaniem się ich nastroju.Rzadko kiedyjednak uświadamiają sobie, że przyjemne wydarzenia mogą poprawić ich samopoczucie.Przyglądanie się tym relacjom w obserwacjach dzień po dniu sprawia, że klient dostrzegaznaczenie ilości i jakości swoich codziennych aktywności, interakcji z otoczeniem.Wykres ijego interpretacja pozwala mu zrozumieć własną depresję i znalezć sposoby radzenia sobie znią [ Pobierz całość w formacie PDF ]