TONY HILL Piekni sambójcy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Posłuchaj, zjawiłam się tu nagle i nie masz ochoty ze mną rozmawiać.W ogóle mnie nieznasz. Starała się mówić przekonująco. Ale chciałabym, byś wiedział, że robimy wszystko,aby dowiedzieć się, co się stało z twoją matką. Wiem, że ojcu odebrano tę sprawę. Lakoniczny, zwięzły.I poważny. Wbrew jego woli, zapewniam cię odparła Leire. Dlatego wykorzystuję zwolnienie,żeby znalezć coś na własną rękę.On o tym nie wie, dlatego jeśli nie masz nic przeciwko temu,nic mu nie mów& Chybaby mnie zabił.Uśmiechnął się po raz pierwszy, ale nic nie powiedział. O czym jest? Ten film.Dobry?Pokręcił głową, jakby było mu przykro, że mu się nie podoba. Nudny.On jest złodziejem, którego szuka policja, i namawia swoją dziewczynę, żebyrazem uciekli.Ona go kocha, ale na końcu zdradza.Donosi na niego i go zabijają.Mówił w taki sposób, jakby ta sytuacja była dla niego zupełnie niezrozumiała.Pewniemusiała być niezrozumiała dla czternastolatka. Nie wiem, dlaczego to robi opowiadał dalej Guillermo. Mama mi powiedziała, że todlatego, że go za bardzo kocha i że to czasem przeraża.Ale tego też nie rozumiem.Nie, pomyślała Leire, nie możesz tego rozumieć.Otrząsnęła się, zdając sobie sprawę, żew domu jest lodownia.Zapragnęła nagle zabrać stamtąd tego chłopca. Nie jest ci zimno? zapytała. Trochę. Chcesz& może, byśmy poszli coś zjeść?Spojrzał na nią, trochę zdziwiony. Zapraszam powiedziała Leire. Na pewno znasz jakąś pizzerię w okolicy.Jeśli maszochotę, oczywiście&Guillermo kiwnął głową.Wyłączył telewizor pilotem i podniósł się z kanapy. Nie mogę wrócić za pózno powiedział, uśmiechając się. Tata by mnie zabił." " "Pobliska pizzeria była tak samo pusta jak mieszkanie, z którego wyszli.Leire wchodziław przekonaniu, że nie zje dużo, a skończyło się na tym, ze obydwoje zamówili po dwie dużeporcje.Rozmawiali o wszystkim, o Carol, o szkole, a nawet o H�ctorze w roli ojca i na koniec,kiedy czekali na rachunek, rozmowa wróciła do punktu wyjścia. Dowiemy się, co się stało, Guillermo.Opuścił głowę i szepnął: Na początku wszyscy mówili: Znajdziemy twoją mamę.Wszyscy& tata, pani Carmen,nawet mój nauczyciel w szkole.Teraz już nie. Jeśli dowiemy się, co się stało, być może& Myślisz, że nie żyje. Powiedział to tak cicho, że gdyby nie wyraz twarzy, Leire byłabypewna, że go nie zrozumiała. Wszyscy tak myślą.Przede wszystkim tata.Szukała właściwych słów i żadne nie było dobre. Dlatego czasem przychodzę do tego mieszkania.%7łeby myśleć o niej i żeby tata o tym niewiedział.Kiedyś je zamkną, zabierzemy jej rysunki, wszystkie rzeczy& ale póki tam są, mogęwierzyć, że któregoś dnia wróci. Spojrzał na nią wzrokiem, jakiego nigdy nie widziała u takmłodego chłopca. Nie, nie jestem głupi.Ja też myślę, że nie żyje.Tylko co szkodzi trochę sięłudzić? Masz rację.Wszyscy to robimy powiedziała cicho Leire. Najgorsze jest to, co przychodzi pózniej.Wracam do domu, widzę, że tata nie sypia,prawie nic nie je.Tylko pali, bez przerwy.Boję się, że jemu też może się coś stać. Twój ojciec jest dużo silniejszy, niż myślisz.Nic mu się nie stanie.Pokręcił głową. Mama zawsze mówiła, że tata jest silny na zewnątrz.A ona go dobrze znała.Kelner przyniósł rachunek, a kiedy odszedł, Leire omal nie dotknęła dłoni Guillerma.Gestspontaniczny, który bardziej chyba zdumiałby ją niż chłopca.Powstrzymała się jednak.Instynktmacierzyński budził się w niej, choć nie zdawała sobie z tego sprawy. Posłuchaj, nie mogę ci obiecać, że znajdę twoją matkę żywą.Ale zrobię wszystko, cow mojej mocy, żeby dowiedzieć się, co się z nią stało.Kiedy poznamy prawdę, twój ojciec będziemógł odetchnąć.Obiecuję ci to. Odniosła wrażenie, że Guillermo patrzy na nią sceptycznymwzrokiem. Jeszcze jedno dodała dam ci mój numer telefonu i adres.Jeśli będziesz miałkiedyś ochotę porozmawiać o Ruth, o twojej matce, zadzwoń albo przyjdz.Dobrze?Wpisał numer do swojej komórki i wyszli z restauracji.Jeszcze nie było dziesiątej, chłódnarastał.Leire zatrzymała taksówkę i zaproponowała, że podwiezie Guillerma. I pamiętaj, twój ojciec ma nic o tym nie wiedzieć powtórzyła.Uśmiechnął się i skinął głową.%7ładne z nich nie zauważyło samochodu, który za nimi jechał. 26W więzieniach, jak w szpitalach, panuje charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny zapach.Mimo że wiele robiono, aby pozbyć się więziennych konotacji przez nadawanie tym przybytkomwyglądu przypominającego budynki szkolne, kiedy przekraczało się ich progi, to wszystko kraty, podwórza, nawet biura, w których więzniowe rzadko się pojawiali mówiłoo marginalizacji, o zamknięciu.O surowych karach.A Brians 2 było nowym więzieniem, w którym filozofia resocjalizacji, przywrócenia dożycia w społeczeństwie, stanowiła podstawę funkcjonowania.Pomyślane jako sposób napoprawienie warunków w ponad stuletnich więzieniach, jak Modelo w Barcelonie, zostałowybudowane na przedmieściach Martorell i otwarte z wielką pompą w końcu pierwszej dekadydwudziestego pierwszego wieku.W styczniu roku 2011, ledwie rok pózniej, ani w Modelo sięszczególnie nie rozluzniło, ani w Brians 2 już nie ukrywano realiów więziennego życia, chociażpobieżny obraz wywołałby zdumienie pracowników więzień z innych czasów.Nawet samakonstrukcja budynków wydawała się przesiąknięta i winą, i karą.Po co się oszukiwać, pomyślałaLeire.Jej zdanie na ten temat nie było politycznie poprawne: więzniowie popełnili przestępstwa,za co zostali na lata lub miesiące wyjęci poza nawias społeczeństwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki