Ilona Andrews Kate Daniels 04 Magia Krwawi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niebo istniało i było pełneorzechów.- Jakieś wiadomości do mnie? Zazwyczaj dostawałam jedną albo dwie, ale większośćludzi, którzy potrzebowali mojej pomocy woleli porozmawiać ze mną w cztery oczy.- Tak.Poczekaj. Wyciągnęła garść różowych karteczek i wyrecytowała z pamięci, bezsprawdzania ich. Siódma czterdzieści dwa rano.Pan Gasparian: Przeklinam Cię! Przeklinamtwoje ramiona by uschły i odpadły od twojego ciała.Przeklinam twoje oczy by eksplodowały.Przeklinam twoje stopy by zrobiły się niebieskie.Przeklinam twój kręgosłup by pękł.PrzeklinamCię, przeklinam Cię, przeklinam Cię!Polizałam kawałki ciastka z ust.- Pan Gasparian ma wrażenie, że posiada magiczne moce.Ma pięćdziesiąt sześć lat, jestnieszczęśliwy, ponieważ żona od niego odeszła, i wciąż przeklina swoich sąsiadów.Magicznie, tofałszerz, ale jego narzekanie wystraszyło dzieci z sąsiedztwa.Oddałam jego sprawę najlepszym wAtlancie.Zgaduję, że odwiedzili go i jest odrobinę przygnębiony tym, że nie wzięłam jegomagicznego seksapilu na serio.- Ludzie robią wiele dziwnych rzeczy.Siódma pięćdziesiąt sześć rano, Patrice Lane,Biohazard: Joshua był zmiennokształtnym.Przedzwoń natychmiast.Zakrztusiłam się ciastkiem.Zmiennokształtni nie chorowali, przynajmniej nie wtradycyjnym znaczeniu.Jedyny raz widziałam jednego jak kichnął, kiedy dostała mu się odrobinakurzu do nosa lub kiedy stali się niezrozumiale uczuleni na olbrzymie żółwie.Ich kości zrastałysię w ciągu kilku tygodni.Co do jasnej cholery?Maxine mówiła dalej.- �sma jeden rano, Derek Gaunt: Czy mogłabyś przedzwonić do mnie, kiedy jużbędziesz?.�sma pięć rano, Jim, brak nazwiska: Zadzwoń do mnie..�sma dwanaście rano,Ghastek Stefanoff: Proszę przedzwoń do mnie jak tylko będzie to możliwe..�sma trzydzieścisiedem rano, Patrice Lane, Biohazard: Pies jest czysty.Dobrym Samarytaninem była kobieta zdziwnym akcentem.Dlaczego do mnie nie przedzwoniłaś?.�sma czterdzieści cztery rano,Detektyw Williams, PWKZP z Atlanty: Agentko Daniels, proszę skontaktować się ze mną wzwiązku z wypadkiem w Stalowym Koniu jak najszybciej..I to już wszystko. Maxinepodarowała mi promienny uśmiech i podała różowe karteczki z wiadomościami.Andrea wyskoczyła ze zbrojowni, niosąc brązowawą kopertę; kierowała się w moją stronę.Niska blondynka, uzbrojona w ładną twarz, czarującym uśmiechem i parę SUG-Sauers ów 9mm,którymi potrafiła strzelać w rzeczy z nienaturalną celnością wiele razy i bardzo szybko.Byłarównież moją najlepszą przyjaciółką.Andrea zatrzymała się kilka stóp ode mnie.Pomachałam jej garścią różowych kartek przednosem.- Widzę, masz wiadomości.To miło. Andrea machnęła mi i porwała ciastko z pudełka.Psi towarzysz warknął głęboko.Tak w razie czego gdyby miała tworzyć problemy.- Co to jest? - Oczy Andrey otworzyły się szeroko.- Co jest czym?- Ta bestia - machnęła ciastkiem w kierunku psa.Bestia podbiegła do jej boku, powąchała nią, pomachała ogonem tym samym dołączając jądo tych dobrych ludzi, i popatrzyła na nią mówiąc że powinna mu dać kawałek jej ciastka.- Jest dowodem.- Nie zrozum mnie zle, myślę, że pies to świetny pomysł.Nigdy sobie nie wyobrażałamciebie z gigantycznym pudlem.- To nie jest pudel.To jest mieszanka dobermana.- Aha.Wmawiaj to sobie dalej.- Gdzieś ty widziała kundla w takim kolorze jak ten?- Dlaczego nie spytamy się Mauro? Jego żona jest weterynarzem, a on hoduje dobermany.Warknęłam. Dobra.Chodzmy się go spytać.Poczłapaliśmy w dół holu w stronę biura Mauro, z zagadkowym psem za nami.Jeślimusiałam wybrać partnera do roboty, a Andrea nie była dostępna, zazwyczaj wybierałam Maurodo połączenia sił.Wielki, ciężki Samoańczyk był solidny jak Skały Gibraltaru.Przyprowadzaniego ze sobą do pracy równało się z posiadaniem przenośnej haubicy ludzie spoglądali na niego idecydowali, że robienie kłopotów nie leżało w ich interesie.Biuro Mauro było marginalnie większe od mojego, a jego ciało było zasadniczo większe,więc przestudiowanie wiernego psiego towarzysza musiało mieć miejsce na korytarzu.Mauroprzykucnął przy psie, pomacał jego boki, popatrzył na pysk i wstał zacierając ręce.- Standardowy pudel.Prawdopodobnie nawet rasowy.Poza tym, że jest niewiarygodniewielki, wygląda na bardzo przyjemnego psa pod tym futrem.Raczej nie zobaczysz żadnychhodowców u twoich drzwi, ponieważ nie możesz go im pokazać.Jest zbyt wielki.Oprócz tego,bardzo ładny okaz.Chyba sobie żartujesz. A co z tym kolorem?- Jest to rozpoznawalny dwu-kolor dla rasy.Nazywają je upiornymi pudlami.Andrea prychnęła.Upiorny pudel usiadł obok mnie, patrząc na moją twarz jakby widział najlepszą rzecz naświecie.- To są bardzo inteligentne psy powiedział Mauro. Psie Einsteiny.Są opiekuńcze i sądobrymi strażnikami. Oczyścił gardło i przeszedł na okropny akcent południowy wymieszanyz Samoańskim. Wiecie, taka młoda panienka, jak panienka Scarlett, nie powinna poruszać się pozłych ulicach bez męskiej eskorty.Tak nie wypada.Andrea przewróciła się, dusząc ze śmiechu.- Walcie się.Marice pokręcił głową, patrząc żałośnie na Andreę. Widzisz? Ulice zmieniły ją: stała się oschła.Były momenty w życiu kiedy coś plującego jadem by pomogło.- Myślałaś o nadaniu mu imienia? zapytał Mauro Co myślisz o Eryku? Po Upiorze zOpery.- Nie.- Powinnaś go nazwać Fezzik powiedziała Andrea.- Niewyobrażalne - odpowiedziałam jej i zabrałam psiego zdrajcę z powrotem do mojegobiura.- Mogłabyś go ogolić zawołał za mną Mauro. Jego sierść jest poplątana i jest muniewygodnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki