[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pardonu, via sinjorinamoÿto, mi çiam devoji¸as.Mi volis ankaû diri, ke la moÿ-ta sinjorino estis eble gaja pro tio, ke ÿi havis esperon,kaj ke ÿi nur nun, tute ¸in perdinte, duoble sentas sianamon.Oni kutime ne scias, kion oni havas, nur kiam oniperdas tion. Mi dankas al vi por la vero, avinjo, diris la princino; çu mi havos de ¸i utilon, mi ne scias, nur ÿi estu feliça!Al vi ÿi devos esti dankema, sen vi mi ne trovus la ¸us-tan vojon.Mi ne retenos vin pli longe.La grafidino vo-las morgaû pentri, venu do çi tien kun la genepoj. Tion dirinte la princino lasis avinjon foriri, kaj ÿi por-tis en la koro la konscion, ke ÿi per bona vorto helpisfeliçon de homo.Alvenante al la domo, ÿi renkonti¸is kun la arbaristo;li estis tre timigita, lia paÿado rapidega. Aûdu, kio oka-zis! Ne timigu min kaj diru rapide, kio? Viktorkan trafis la fulmo! 353 AVINJOeLIBROAvinjo kunfrapis la manojn, ÿi ne povis dum momen-to eç ekparoli, ¸is du grandaj larmoj fluis el ÿiaj okuloj. Dio ÿin amis, ÿi ripozu eterne! avinjo diris mallaûte. xi havis facilan morton, diris la arbaristo.En la sama momento la infanoj kaj gesinjoroj Proôekeliris kaj aûdante de la arbaristo la malgajigan novaîon,çiuj restis starantaj kvazaû senkonsciaj. Mi ja timis an-gore pri ÿi antaû la fulmotondrado, vidante ÿin staran-ta sub arbo.Mi vokis, mansignis, sed ÿi nur ridis.Last-foje do mi ÿin vidis.Tio estas por ÿi bonfaro. Kaj kiu ÿin trovis, kie? ili demandis. Kiam la fulmotondrado çesis, diris la arbaristo, miiris tra la arbaro por konstati la difektojn; mi venis su-pren ¸is la kunkreskintaj abioj, kiuj staras super la gro-to de Viktorka, mi vidis ion tie kuÿanta sub la brançaro.Mi vokis neniu respondo, mi rigardis supren, por es-plori, de kie devenas la brançaro, jen ambaû abiojestis interne, de supre ¸is malsupren senÿeligitaj kaj labrançoj deÿiritaj.Mi forÿovis rapide la brançojn, sub kiukuÿis Viktorka, mortigita.Mi movis ÿin, ÿi estis jam mal-varma.De la ÿultroj ¸is la piedoj la vestaîo estis forbru-ligita.Plej verÿajne ÿi ¸ojis pro la fulmotondrado ÿiçiam ridis, kiam fulmis ÿi suprenkuris sur la altaîon de la abioj estas bela panoramo ÿi eksidis sub ili, kajtie ÿin trafis la morto. 354 AVINJOeLIBRO Kiel nian pirarbon, pensis avinjo. Kaj kien vi donisÿin? Mi portigis ÿin en la arbaristejon.¯i estas plej prok-sime; mi mem prizorgos ÿian enterigon, kvankam ÿiajparencoj kontraûstaras.Mi estis en Òernov kaj anoncistion.Mi ne supozis, ke ni tiel frue ÿin perdos.xi mankosal mi en la arbaro, diris la arbaristo.Eu tiu tempo eksonis de Òernov sonorilo.Ili faris sig-non de kruco kaj ekpre¸is.Estis mortsonorado porViktorka. Ni iru ÿin rigardi, la infanoj petis la gepatrojn kajavinjon. Venu nur morgaû, kiam ÿi kuÿos bele vestita en laçerko, diris la arbaristo, salutis kaj malgaje foriris. Nu, ne venos plu al ni Viktorka, ÿi ne kantos plu çela kluzo; ÿi estas jam en la çielo! diris al si la infanoj,forirante al sia okupo, forgesante pro tiu granda surpri-zo demandi avinjon pri la grafidino. Jes, certe ÿi estas en la çielo, ÿi suferis ja sufiçe sur latero, pensis avinjo.La sciigo pri la morto de Viktorka disvasti¸is rapidekiel per voçtuboj en la tuta valo; çiu ÿin konis, çiu ÿinbedaûris kaj tial malenviis ÿian morton.Precipe tianmorton, kian Dio laûdire favordonas nur al malmultajhomoj.Se oni pli frue parolis pri ÿi kun kompato, posteoni parolis kun respekto.355 AVINJOeLIBROKiam avinjo la sekvantan tagon venis kun la infanojen la kastelon, por ke ili pozu por la grafidino çe la de-segnado kaj pentrado, ankaû la princino komencis pa-roli pri Viktorka.La grafidino aûdante, kiel oni ÿin amisen la arbaristejo kaj en la Staré bêlidlo promesis kopiitiun bildon, kiun avinjo estis vidinta, kaj kiu prezentisViktorkan staranta sub arbo, por la arbaristo kaj por lafamilio de Proôek. xi volas çiun ¸ojigi, antaû ol ÿi forveturos; ÿi deziruskonduki vin çiujn kun si, diris la princino [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Pardonu, via sinjorinamoÿto, mi çiam devoji¸as.Mi volis ankaû diri, ke la moÿ-ta sinjorino estis eble gaja pro tio, ke ÿi havis esperon,kaj ke ÿi nur nun, tute ¸in perdinte, duoble sentas sianamon.Oni kutime ne scias, kion oni havas, nur kiam oniperdas tion. Mi dankas al vi por la vero, avinjo, diris la princino; çu mi havos de ¸i utilon, mi ne scias, nur ÿi estu feliça!Al vi ÿi devos esti dankema, sen vi mi ne trovus la ¸us-tan vojon.Mi ne retenos vin pli longe.La grafidino vo-las morgaû pentri, venu do çi tien kun la genepoj. Tion dirinte la princino lasis avinjon foriri, kaj ÿi por-tis en la koro la konscion, ke ÿi per bona vorto helpisfeliçon de homo.Alvenante al la domo, ÿi renkonti¸is kun la arbaristo;li estis tre timigita, lia paÿado rapidega. Aûdu, kio oka-zis! Ne timigu min kaj diru rapide, kio? Viktorkan trafis la fulmo! 353 AVINJOeLIBROAvinjo kunfrapis la manojn, ÿi ne povis dum momen-to eç ekparoli, ¸is du grandaj larmoj fluis el ÿiaj okuloj. Dio ÿin amis, ÿi ripozu eterne! avinjo diris mallaûte. xi havis facilan morton, diris la arbaristo.En la sama momento la infanoj kaj gesinjoroj Proôekeliris kaj aûdante de la arbaristo la malgajigan novaîon,çiuj restis starantaj kvazaû senkonsciaj. Mi ja timis an-gore pri ÿi antaû la fulmotondrado, vidante ÿin staran-ta sub arbo.Mi vokis, mansignis, sed ÿi nur ridis.Last-foje do mi ÿin vidis.Tio estas por ÿi bonfaro. Kaj kiu ÿin trovis, kie? ili demandis. Kiam la fulmotondrado çesis, diris la arbaristo, miiris tra la arbaro por konstati la difektojn; mi venis su-pren ¸is la kunkreskintaj abioj, kiuj staras super la gro-to de Viktorka, mi vidis ion tie kuÿanta sub la brançaro.Mi vokis neniu respondo, mi rigardis supren, por es-plori, de kie devenas la brançaro, jen ambaû abiojestis interne, de supre ¸is malsupren senÿeligitaj kaj labrançoj deÿiritaj.Mi forÿovis rapide la brançojn, sub kiukuÿis Viktorka, mortigita.Mi movis ÿin, ÿi estis jam mal-varma.De la ÿultroj ¸is la piedoj la vestaîo estis forbru-ligita.Plej verÿajne ÿi ¸ojis pro la fulmotondrado ÿiçiam ridis, kiam fulmis ÿi suprenkuris sur la altaîon de la abioj estas bela panoramo ÿi eksidis sub ili, kajtie ÿin trafis la morto. 354 AVINJOeLIBRO Kiel nian pirarbon, pensis avinjo. Kaj kien vi donisÿin? Mi portigis ÿin en la arbaristejon.¯i estas plej prok-sime; mi mem prizorgos ÿian enterigon, kvankam ÿiajparencoj kontraûstaras.Mi estis en Òernov kaj anoncistion.Mi ne supozis, ke ni tiel frue ÿin perdos.xi mankosal mi en la arbaro, diris la arbaristo.Eu tiu tempo eksonis de Òernov sonorilo.Ili faris sig-non de kruco kaj ekpre¸is.Estis mortsonorado porViktorka. Ni iru ÿin rigardi, la infanoj petis la gepatrojn kajavinjon. Venu nur morgaû, kiam ÿi kuÿos bele vestita en laçerko, diris la arbaristo, salutis kaj malgaje foriris. Nu, ne venos plu al ni Viktorka, ÿi ne kantos plu çela kluzo; ÿi estas jam en la çielo! diris al si la infanoj,forirante al sia okupo, forgesante pro tiu granda surpri-zo demandi avinjon pri la grafidino. Jes, certe ÿi estas en la çielo, ÿi suferis ja sufiçe sur latero, pensis avinjo.La sciigo pri la morto de Viktorka disvasti¸is rapidekiel per voçtuboj en la tuta valo; çiu ÿin konis, çiu ÿinbedaûris kaj tial malenviis ÿian morton.Precipe tianmorton, kian Dio laûdire favordonas nur al malmultajhomoj.Se oni pli frue parolis pri ÿi kun kompato, posteoni parolis kun respekto.355 AVINJOeLIBROKiam avinjo la sekvantan tagon venis kun la infanojen la kastelon, por ke ili pozu por la grafidino çe la de-segnado kaj pentrado, ankaû la princino komencis pa-roli pri Viktorka.La grafidino aûdante, kiel oni ÿin amisen la arbaristejo kaj en la Staré bêlidlo promesis kopiitiun bildon, kiun avinjo estis vidinta, kaj kiu prezentisViktorkan staranta sub arbo, por la arbaristo kaj por lafamilio de Proôek. xi volas çiun ¸ojigi, antaû ol ÿi forveturos; ÿi deziruskonduki vin çiujn kun si, diris la princino [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]