Dawkins Richard Na sciezkach nauki Samolubny gen (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Strategie te można uważać zaminiaturowych pełnomocników działających w imieniu ich autorów.W istocie jeden autor mógłby nadesłaćwięcej niż jedną strategię (chociaż byłoby to oszustwo i przypuszczalnie Axelrod nie pozwoliłby autorowi zgłosić podstawionych strategii, których jedyną rolą byłoby poświęcanie się na rzecz jednej, przewidzianej dozwycięstwa).Niektóre spośród nadesłanych strategii były bardzo przemyślne, choć oczywiście daleko mniej niż ichautorzy.Co godne uwagi, zwyciężyła strategia najprostsza i pozornie najmniej ze wszystkich pomysłowa.Nazywałasię wet za wet i została przedłożona przez profesora Anatola Rapoporta, znanego psychologa i znawcę teorii gier zToronto.Wet za wet w pierwszym posunięciu zaczyna od współpracy, a potem po prostu kopiuje poprzednieposunięcie przeciwnika.W jaki sposób przebiega gra wykorzystująca strategię wet za wet? Jak zawsze - to co się stanie zależy odposunięcia drugiego gracza.Najpierw przyjmijmy, że drugi gracz też gra według wet za wet (pamiętamy, że każdaze strategii grała zarówno przeciw pozostałym czternastu, jak i przeciwko swojej kopii).Obaj gracze typu wet za wetzaczynają od współpracy.W następnym ruchu obaj gracze powtarzają poprzedni ruch swoich przeciwników, czyligrają WSP�APRACA.Kontynuując to aż do samego końca, obaj uzyskują 100-procentowe wzorcowe 600punktów.Przyjmijmy teraz, że wet za wet gra przeciwko strategii zwanej prostodusznym testerem.Strategiaprostodusznego testera nie była w rzeczywistości wystawiona do zawodów Axelroda, ale jest bardzo pouczająca.Wgruncie rzeczy jest prawie identyczna z wet za wet z tą tylko różnicą, że od czasu do czasu, na chybił trafił, raz na,powiedzmy, dziesięć posunięć, dopuszcza się niczym nie uzasadnionej zdrady, przyznając sobie tym samym wysokiwynik zachęty do zdrady.Dopóki prostoduszny tester nie zacznie swoich próbnych zdrad, gra toczy się jakpomiędzy dwoma graczami wet za wet.Wydaje się, że pasmo wzajemnie korzystnej współpracy trwać będzie aż dokońca, zwieńczone 100-procentowym wzorcowym wynikiem dla obu graczy.Lecz oto prostoduszny tester nagle ibez ostrzeżenia zdradza.W tym posunięciu wet za wet oczywiście zagrał WSP�APRACA i skończyło się to dlaniego zarobkiem frajera wynoszącym 0 punktów.Prostodusznemu testerowi pozornie się powiodło, gdyż w tymruchu uzyskał 5 punktów.Lecz następny ruch jest odwetem wet za wet.Postępując zgodnie z zasadą naśladowaniapoprzedniego ruchu przeciwnika, zagrywa ZDRADA.Tymczasem prostoduszny tester, ślepo stosując się do własnejwbudowanej zasady kopiowania, skopiował ruch przeciwnika WSP�APRACA.W efekcie jemu tym razem dostałsię zarobek frajera - 0 punktów, gdy tymczasem wet za wet dostał 5.W następnym posunięciu prostoduszny tester odgrywa się - można rzec bezprawnie - za zdradę wet za wet.I w ten sposób gra przeradza się w ciągnaprzemiennych zdrad.W ich wyniku obaj gracze otrzymują przeciętnie po 2,5 punktu z każdej rundy (średnia z 5 i0).Jest to mniej niż gwarantowane w każdym posunięciu 3 punkty, gdy obaj gracze konsekwentnie współpracują(przy okazji, dlatego właśnie wprowadzony został ten nie wyjaśniony przeze mnie na stronie 282 dodatkowywarunek ).Tak więc, gdy prostoduszny tester gra przeciwko wet za wet, obu wiedzie się gorzej niż wtedy, gdy wetza wet gra przeciwko innemu wet za wet.A gdy prostoduszny tester gra przeciwko innemu prostodusznemutesterowi, wiedzie im się jeszcze gorzej, gdyż ciągi naprzemiennych zdrad będą zaczynały się wcześniej.A oto jeszcze inna strategia - testera skruszonego.Tester skruszony podobny jest do prostodusznego testera,z tą jednak różnicą, że podejmuje kroki służące przerwaniu ciągu wzajemnych obwinień.Potrzebna mu jest do tegonieco lepsza pamięć od tej, jaką mają wet za wet i prostoduszny tester.Tester skruszony zachowuje w pamięci fakt,że właśnie dokonał niczym nie sprowokowanej zdrady, oraz to, że jej skutkiem był natychmiastowy odwet.Wtedy wramach skruchy godzi się na jeden nie skontrowany cios przeciwnika.Dzięki temu ciągi wzajemnych oskarżeń sątłamszone w zarodku, co daje się zauważyć, jeśli zanalizujemy wyimaginowaną grę pomiędzy testerem skruszonyma wet za wet.Większość gier między tymi przeciwnikami upływa na wzajemnej współpracy, a obaj gracze mogą sięw jej wyniku cieszyć wysoką wygraną.Testerowi skruszonemu w starciu z wet za wet wiedzie się lepiej niżprostodusznemu testerowi, ale nie tak dobrze, jak wet za wet grającemu z samym sobą.Niektóre ze strategii wystawionych w turnieju Axelroda były daleko bardziej wyrafinowane niżprostoduszny tester czy tester skruszony, lecz i one kończyły gry ze średnio mniejszą liczbą punktów niż prosty wetza wet.Prawdę mówiąc, najbardziej wyszukana strategia była jednocześnie najmniej udaną ze wszystkich (nie liczącprzypadkowej) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki