[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Idea ta zakładała brak centralnego punktu dowodzenia, a jej funkcjonowanie miało być analogiczne do sieci telefonicznej.Departament Obrony sfinansował badania oraz wyłożył pieniądze na powstanie ośrodków komputerowych.W 1969 roku powstała eksperymentalna sieć ARPAnet, składająca się z czterech połączonych ze sobą komputerów mieszczących się w wybranych instytucjach naukowych: Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara, Instytut Stanforda oraz Uniwersytet Stanowy Utah.Sieć ta była zdecentralizowana - każdy z komputerów był równorzędny i połączony ze wszystkimi pozostałymi komputerami, toteż w przypadku awarii jednego z nich, mogła ona nadal funkcjonować - architektura taka nazywa się peer-to-peer, czyli w wolnym tłumaczeniu - “równy z równym”.Wykorzystano do tego eksperymentu projekt Paula Barana, który w 1962 r.stworzył koncepcję sieci opartej na wymianie pakietów, polegającej na dzieleniu partii informacji na mniejsze jednostki (tzw.pakiety), następnie przesyłaniu ich osobno przez sieć oraz ponownemu łączeniu ze sobą dopiero po dotarciu do odbiorcy.Niewątpliwe zalety takiego rozwiązania to między innymi:lmożliwość jednoczesnego korzystania z łącza przez więcej niż jednego użytkownika,llzmniejszenie obciążenia sieci oraz redukcja błędów, gdyż w przypadku niepoprawnej transmisji wystarczy przesłać ponownie jedynie ten pakiet, który nie dotarł lub którego zawartość była przekłamana,llpolepszenie przepustowości - pakiety mogą wędrować po sieci różnymi drogami, w zależności od tego, która z nich jest w danej chwili mniej obciążona.l29 września 1969 roku została przeprowadzona pierwsza próba zdalnego połączenia pomiędzy komputerami w Los Angeles i Stanford.Trwała ona tylko przez dwie litery: “l” oraz “o” (początek słowa login), gdyż przy przesyłaniu litery “g” jeden z komputerów stwierdził, że to za dużo i prozaicznie się zawiesił.Mimo tego pewien sukces został osiągnięty - prace teoretyczne zaczęły ocierać się o praktykę, więc projekt nie został zawieszony.Zaczęto intensywnie pracować nad uzgodnieniem protokołów komunikacyjnych, które miały umożliwić porozumiewanie się pomiędzy komputerami różnych typów.Network Working Group - opracowała obowiązujące standardy oraz przedstawiła formalny opis reguł, które muszą realizować komunikujące się ze sobą komputery oraz opis formatu przesyłanych komunikatów.Wszystkie te zasady zostały zebrane w elektronicznych dokumentach zwanych “Request for Comments”.RFC funkcjonują do dzisiaj jako podstawowa forma dokumentowania standardów w Internecie.Pierwsze dostępne usługi sieciowe obejmowały zdalne logowanie (Telnet) i transmisję plików (FTP - File Transfer Protocol).W następnej kolejności pojawiła się możliwość przesyłania poczty elektronicznej (e-mail) - pierwszy program do jej obsługi został napisany przez Raya Tomlinsona, który wprowadził popularny znak “małpki” - @.W 1972 r w trakcie międzynarodowej konferencji poświęconej komunikacji pomiędzy komputerami - odbyła się pierwsza publiczna demonstracja ARPAnet'u.W sieci ARPAnet były już 23 hosty (serwery) oraz 15 węzłów, na które składały się instytucje akademickie i rządowe, a węzeł na Hawajach został podłączony przez łącze satelitarne.Nazwa agencji ARPA została zmieniona na DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency).Rok później zaczęto coraz poważniej myśleć o połączeniach międzynarodowych.W celu ustalenia wspólnego protokołu powołano Internetwork Working Group, której przewodniczył Vinton Cerf określony później mianem ojca internetu.W 1973 roku powstaje pierwsze połączenie międzynarodowe z USA do Wielkiej Brytanii (London College University) przez Norwegię (Royal Radar Establishment).W 1975 roku powstaje pierwsza lista mailingowa, a rok później królowa Elżbieta II wysyła list przy użyciu poczty elektronicznej.W roku 1979 powstają tekstowe grupy dyskusyjne (Usenet) stworzone przez studentów Toma Truscott'a i Jamesa Ellis'a z Uniwersytetu Duke oraz Stevea Bellovin'a z Uniwersytetu Północnej Karoliny.Zaczyna się robić gęsto i coraz bardziej różnorodnie pod względem sprzętowym, powstają nowe niezależne sieci.W 1980 roku już 400 serwerów jest połączonych siecią ARPAnet [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
.Idea ta zakładała brak centralnego punktu dowodzenia, a jej funkcjonowanie miało być analogiczne do sieci telefonicznej.Departament Obrony sfinansował badania oraz wyłożył pieniądze na powstanie ośrodków komputerowych.W 1969 roku powstała eksperymentalna sieć ARPAnet, składająca się z czterech połączonych ze sobą komputerów mieszczących się w wybranych instytucjach naukowych: Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara, Instytut Stanforda oraz Uniwersytet Stanowy Utah.Sieć ta była zdecentralizowana - każdy z komputerów był równorzędny i połączony ze wszystkimi pozostałymi komputerami, toteż w przypadku awarii jednego z nich, mogła ona nadal funkcjonować - architektura taka nazywa się peer-to-peer, czyli w wolnym tłumaczeniu - “równy z równym”.Wykorzystano do tego eksperymentu projekt Paula Barana, który w 1962 r.stworzył koncepcję sieci opartej na wymianie pakietów, polegającej na dzieleniu partii informacji na mniejsze jednostki (tzw.pakiety), następnie przesyłaniu ich osobno przez sieć oraz ponownemu łączeniu ze sobą dopiero po dotarciu do odbiorcy.Niewątpliwe zalety takiego rozwiązania to między innymi:lmożliwość jednoczesnego korzystania z łącza przez więcej niż jednego użytkownika,llzmniejszenie obciążenia sieci oraz redukcja błędów, gdyż w przypadku niepoprawnej transmisji wystarczy przesłać ponownie jedynie ten pakiet, który nie dotarł lub którego zawartość była przekłamana,llpolepszenie przepustowości - pakiety mogą wędrować po sieci różnymi drogami, w zależności od tego, która z nich jest w danej chwili mniej obciążona.l29 września 1969 roku została przeprowadzona pierwsza próba zdalnego połączenia pomiędzy komputerami w Los Angeles i Stanford.Trwała ona tylko przez dwie litery: “l” oraz “o” (początek słowa login), gdyż przy przesyłaniu litery “g” jeden z komputerów stwierdził, że to za dużo i prozaicznie się zawiesił.Mimo tego pewien sukces został osiągnięty - prace teoretyczne zaczęły ocierać się o praktykę, więc projekt nie został zawieszony.Zaczęto intensywnie pracować nad uzgodnieniem protokołów komunikacyjnych, które miały umożliwić porozumiewanie się pomiędzy komputerami różnych typów.Network Working Group - opracowała obowiązujące standardy oraz przedstawiła formalny opis reguł, które muszą realizować komunikujące się ze sobą komputery oraz opis formatu przesyłanych komunikatów.Wszystkie te zasady zostały zebrane w elektronicznych dokumentach zwanych “Request for Comments”.RFC funkcjonują do dzisiaj jako podstawowa forma dokumentowania standardów w Internecie.Pierwsze dostępne usługi sieciowe obejmowały zdalne logowanie (Telnet) i transmisję plików (FTP - File Transfer Protocol).W następnej kolejności pojawiła się możliwość przesyłania poczty elektronicznej (e-mail) - pierwszy program do jej obsługi został napisany przez Raya Tomlinsona, który wprowadził popularny znak “małpki” - @.W 1972 r w trakcie międzynarodowej konferencji poświęconej komunikacji pomiędzy komputerami - odbyła się pierwsza publiczna demonstracja ARPAnet'u.W sieci ARPAnet były już 23 hosty (serwery) oraz 15 węzłów, na które składały się instytucje akademickie i rządowe, a węzeł na Hawajach został podłączony przez łącze satelitarne.Nazwa agencji ARPA została zmieniona na DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency).Rok później zaczęto coraz poważniej myśleć o połączeniach międzynarodowych.W celu ustalenia wspólnego protokołu powołano Internetwork Working Group, której przewodniczył Vinton Cerf określony później mianem ojca internetu.W 1973 roku powstaje pierwsze połączenie międzynarodowe z USA do Wielkiej Brytanii (London College University) przez Norwegię (Royal Radar Establishment).W 1975 roku powstaje pierwsza lista mailingowa, a rok później królowa Elżbieta II wysyła list przy użyciu poczty elektronicznej.W roku 1979 powstają tekstowe grupy dyskusyjne (Usenet) stworzone przez studentów Toma Truscott'a i Jamesa Ellis'a z Uniwersytetu Duke oraz Stevea Bellovin'a z Uniwersytetu Północnej Karoliny.Zaczyna się robić gęsto i coraz bardziej różnorodnie pod względem sprzętowym, powstają nowe niezależne sieci.W 1980 roku już 400 serwerów jest połączonych siecią ARPAnet [ Pobierz całość w formacie PDF ]