[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Niech pan wynurzy okręt na głębokość peryskopową odparł McKee,łamiąc własny ogólnie obowiązujący rozkaz, że OOD ma najpierw wynurzać Devilfisha na czterdzieści pięć metrów i meldować o ewentualnych wykrytychjednostkach, a dopiero potem może podnosić okręt wyżej. I proszę nie dzwonićdo mnie po raz drugi zakończył, rzucając słuchawkę na dywan i kładąc się 7. powrotem.Czuł, że koja unosi się wraz z okrętem, a potem kołysze łagodnie podwpływem fal na głębokości peryskopowej.Czekał, aż nachyl i się przyponownym zanurzaniu Devilfisha , jednak kołysała się dalej.W końcu telefonodezwał się ponownie.Kelly odnalazł słuchawkę w ciemności na podłodze irzucił: Kapitan.Co znowu? Sir, nadeszła pilna wiadomość, oznaczona osobiście do dowódcyokrętu .Zapukano do drzwi.To radiooperator przyniósł laptopa z wiadomością.McKee odłożył telefon i usiadł.Przez otwarte drzwi wpadło ostre, białe światło, wktórym zarysowała się sylwetka przybysza.Kelly wziął komputer i machnął na podoficera, żeby sobie poszedł.Zacząłczytać.Właściwie tego się spodziewał.Jego krótki, suchy raport o zatopieniunieprzyjacielskiej floty nie wystarczał admirałom.Domagali się szczegółów.Pozatym kazano mu założyć mundur galowy.Było to dziwne i złowróżbne.Posterowano tak, kiedy pozbawiano kapitana okrętu dowództwa Ale przecieżMcKee nie zrobił nic, co uzasadniałoby taki krok.Założył morski kombinezon iposzedł z komputerem do kabiny Petri.Zapukał i usłyszał, że może wejść.Otworzywszy drzwi, zobaczył Karen siedzącą za składanym biurkiem wkombinezonie i skarpetkach.Rozpuściła włosy na ramiona.Pracowała nad jakimiśdokumentami. Słucham, panie kapitanie? XO, zostaliśmy wezwani na telekonferencję oznajmił. Mamnadzieję, że wzięła pani w rejs mundur galowy.Petri przeczytała wiadomość i uśmiechnęła się. Dowództwo pragnie usłyszeć sugestywny opis akcji skomentowała Chcą poczuć, jak to jest, kiedy zatopi się armadę.Dziesięć minut pózniej oboje siedzieli za kapitańskim stołemkonferencyjnym, przykrytym zielonym suknem McKee ubrany był wwykrochmaloną bluzę o czarnych pagonach, z trzema paskami oznaczającymikomandora Nad lewą kieszonką znajdowała się złota odznaka z delfinami i baretkiodznaczeń.Pod spodem miał koszulę i czarny krawat.Petri założyła podobnymundur, wybierając wersję ze spodniami, a nie ze spódnicą.Naprzeciw nich umieszczona była kamera z ekranem Kiedy się uruchomił,kamera wycelowała w ich twarze.Zobaczyli admirała Bruce a Philipsa siedzącegow swoim gabinecie w Norfolku.Głównemu obrazowi towarzyszyło kilkamniejszych, na których widać było innych, nieznanych McKee oficerów. Dobry wieczór panom zaczął Phillips, mrugając przez chwiląoczami w kierunku Petri, której płeć nie pasowała do zwyczajowego w takichsytuacjach zagajenia. Wysłuchamy raportu z zatopienia flotylli. Admirał przedstawiłwszystkich Jeden z oficerów służył w siódmej drużynie jednostki SEALS, drugi wDowództwie Sztucznej Inteligencji, trzeci w Wywiadzie Marynarki.McKee popatrzył na Phillipsa siedzącego w skórzanym fotelu za dębowymstołem i na jego białą oficerską czapkę.Tradycja amerykańskiej marynarkizabraniała odkładania czapki na stół, chyba że jej właściciel był na bieguniepółnocnym.Niegdyś chodziło o to, żeby po prostu nie trzymać na stole czapek,jednak w ostatnich dziesięcioleciach pojawiło się trochę oficerów okrętówpodwodnych o napędzie atomowym, którzy spełnili niezbędny warunek i zgodniez obyczajem mogli spokojnie rzucać czapki na stół.Admirał zaczesywał krótko strzyżone włosy do przodu, żeby zamaskować początki łysienia W jego okrągłej twarzy nie było niczego szczególnego.Gdyby pokazał się na ulicy bez munduru, nikt nie zwróciłby na niegonajmniejszej uwagi.Między innymi dlatego stał się amatorem siłowni.Terazrękawy jego oficerskiej bluzy napinały się od potężnych mięśni ramion, bicepsów.Kilka lat wcześniej McKee pływał pod zwierzchnictwem Phillipsa.Dzisiejszyadmirał dowodził wówczas okrętem Piranha klasy Seawolf, a Kelly był jegonawigatorem Przyjaznili się do dziś, na tyle, na ile pozwalała im na to różnicastopnia wojskowego i stanowiska. Panowie, proszę wstać.Podłączę dowódcę operacji morskich oznajmił Phillips.McKee aż wstrzymał oddech.To było coś bezprecedensowego jegoraportu będzie słuchał sam admirał Pacino, głównodowodzący całej marynarki,który miał bezpośrednio do czynienia z sekretarzem obrony i z panią prezydent.Najmniejszy wyraz niezadowolenia z jego strony mógł oznaczać koniec karierydanego oficera.Kelly poczuł, że się poci.Fragment ekranu mignął i ukazała się nanim postać admirała Michaela Pacino.Był to chudy, surowy z wyglądu człowieko siwych włosach i ciemnych brwiach.Miał ciemną cerę i szmaragdowozielone oczy, wokół których widniaływyrazne kurze łapki.Admirał był w istocie niewiele starszy od McKee, choć miałw sobie coś, co sprawiało, że robił wrażenie starca.Patrzył zawsze silnym,skoncentrowanym wzrokiem, marszcząc brwi.Miał w tej chwili na sobie białą,tropikalną wersję munduru.Na złocistych pagonach widniały po cztery gwiazdkioraz kotwice.Nad kieszonką osiem rzędów baretek odznaczeń.Obok nich słabowidoczna odznaka z delfinami i druga, oznaczająca dowódcę floty. Dobry wieczór państwu odezwał się Pacino swoim niskim,chropawym głosem Poprosiłem admirała Phillipsa, żeby pozwolił mi posłuchaćraportu.Jutro rano będę mógł dokładniej opisać operację pani prezydent.Proszęskładać i odbierać raport tak, jakby mnie tu nie było.No jasne! pomyślał Kelly, krzywiąc się w duchu.Zachował jednakobojętny wyraz twarzy. Komandorze McKee, czy mógłby pan opisać szczegółowo przebiegoperacji, od początku do końca, w ciągu dziesięciu-piętnastu minut? odezwałsię Phillips.Kelly wykonał polecenie, mówiąc zwięzłymi, lecz pełnymi zdaniami.Opowiedział wszystko od czasu rejsu na maksymalnej prędkości na południe ażdo uratowania okrętu przed torpedą wystrzeloną przez wroga.Kiedy zakończył, Phillips popatrzył na niego uważnie KomandorzeMcKee powiedział. Otrzymał pan ściśle tajne rozkazy płynięcia namaksymalnej prędkości przez południowy Atlantyk, a następnie wiadomość oakcji nadzwyczajnej, będącą rozkazem zatopienia armady Floty Czarnomorskiej.Zgadza się? Tak jest, panie admirale [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl matkasanepid.xlx.pl
. Niech pan wynurzy okręt na głębokość peryskopową odparł McKee,łamiąc własny ogólnie obowiązujący rozkaz, że OOD ma najpierw wynurzać Devilfisha na czterdzieści pięć metrów i meldować o ewentualnych wykrytychjednostkach, a dopiero potem może podnosić okręt wyżej. I proszę nie dzwonićdo mnie po raz drugi zakończył, rzucając słuchawkę na dywan i kładąc się 7. powrotem.Czuł, że koja unosi się wraz z okrętem, a potem kołysze łagodnie podwpływem fal na głębokości peryskopowej.Czekał, aż nachyl i się przyponownym zanurzaniu Devilfisha , jednak kołysała się dalej.W końcu telefonodezwał się ponownie.Kelly odnalazł słuchawkę w ciemności na podłodze irzucił: Kapitan.Co znowu? Sir, nadeszła pilna wiadomość, oznaczona osobiście do dowódcyokrętu .Zapukano do drzwi.To radiooperator przyniósł laptopa z wiadomością.McKee odłożył telefon i usiadł.Przez otwarte drzwi wpadło ostre, białe światło, wktórym zarysowała się sylwetka przybysza.Kelly wziął komputer i machnął na podoficera, żeby sobie poszedł.Zacząłczytać.Właściwie tego się spodziewał.Jego krótki, suchy raport o zatopieniunieprzyjacielskiej floty nie wystarczał admirałom.Domagali się szczegółów.Pozatym kazano mu założyć mundur galowy.Było to dziwne i złowróżbne.Posterowano tak, kiedy pozbawiano kapitana okrętu dowództwa Ale przecieżMcKee nie zrobił nic, co uzasadniałoby taki krok.Założył morski kombinezon iposzedł z komputerem do kabiny Petri.Zapukał i usłyszał, że może wejść.Otworzywszy drzwi, zobaczył Karen siedzącą za składanym biurkiem wkombinezonie i skarpetkach.Rozpuściła włosy na ramiona.Pracowała nad jakimiśdokumentami. Słucham, panie kapitanie? XO, zostaliśmy wezwani na telekonferencję oznajmił. Mamnadzieję, że wzięła pani w rejs mundur galowy.Petri przeczytała wiadomość i uśmiechnęła się. Dowództwo pragnie usłyszeć sugestywny opis akcji skomentowała Chcą poczuć, jak to jest, kiedy zatopi się armadę.Dziesięć minut pózniej oboje siedzieli za kapitańskim stołemkonferencyjnym, przykrytym zielonym suknem McKee ubrany był wwykrochmaloną bluzę o czarnych pagonach, z trzema paskami oznaczającymikomandora Nad lewą kieszonką znajdowała się złota odznaka z delfinami i baretkiodznaczeń.Pod spodem miał koszulę i czarny krawat.Petri założyła podobnymundur, wybierając wersję ze spodniami, a nie ze spódnicą.Naprzeciw nich umieszczona była kamera z ekranem Kiedy się uruchomił,kamera wycelowała w ich twarze.Zobaczyli admirała Bruce a Philipsa siedzącegow swoim gabinecie w Norfolku.Głównemu obrazowi towarzyszyło kilkamniejszych, na których widać było innych, nieznanych McKee oficerów. Dobry wieczór panom zaczął Phillips, mrugając przez chwiląoczami w kierunku Petri, której płeć nie pasowała do zwyczajowego w takichsytuacjach zagajenia. Wysłuchamy raportu z zatopienia flotylli. Admirał przedstawiłwszystkich Jeden z oficerów służył w siódmej drużynie jednostki SEALS, drugi wDowództwie Sztucznej Inteligencji, trzeci w Wywiadzie Marynarki.McKee popatrzył na Phillipsa siedzącego w skórzanym fotelu za dębowymstołem i na jego białą oficerską czapkę.Tradycja amerykańskiej marynarkizabraniała odkładania czapki na stół, chyba że jej właściciel był na bieguniepółnocnym.Niegdyś chodziło o to, żeby po prostu nie trzymać na stole czapek,jednak w ostatnich dziesięcioleciach pojawiło się trochę oficerów okrętówpodwodnych o napędzie atomowym, którzy spełnili niezbędny warunek i zgodniez obyczajem mogli spokojnie rzucać czapki na stół.Admirał zaczesywał krótko strzyżone włosy do przodu, żeby zamaskować początki łysienia W jego okrągłej twarzy nie było niczego szczególnego.Gdyby pokazał się na ulicy bez munduru, nikt nie zwróciłby na niegonajmniejszej uwagi.Między innymi dlatego stał się amatorem siłowni.Terazrękawy jego oficerskiej bluzy napinały się od potężnych mięśni ramion, bicepsów.Kilka lat wcześniej McKee pływał pod zwierzchnictwem Phillipsa.Dzisiejszyadmirał dowodził wówczas okrętem Piranha klasy Seawolf, a Kelly był jegonawigatorem Przyjaznili się do dziś, na tyle, na ile pozwalała im na to różnicastopnia wojskowego i stanowiska. Panowie, proszę wstać.Podłączę dowódcę operacji morskich oznajmił Phillips.McKee aż wstrzymał oddech.To było coś bezprecedensowego jegoraportu będzie słuchał sam admirał Pacino, głównodowodzący całej marynarki,który miał bezpośrednio do czynienia z sekretarzem obrony i z panią prezydent.Najmniejszy wyraz niezadowolenia z jego strony mógł oznaczać koniec karierydanego oficera.Kelly poczuł, że się poci.Fragment ekranu mignął i ukazała się nanim postać admirała Michaela Pacino.Był to chudy, surowy z wyglądu człowieko siwych włosach i ciemnych brwiach.Miał ciemną cerę i szmaragdowozielone oczy, wokół których widniaływyrazne kurze łapki.Admirał był w istocie niewiele starszy od McKee, choć miałw sobie coś, co sprawiało, że robił wrażenie starca.Patrzył zawsze silnym,skoncentrowanym wzrokiem, marszcząc brwi.Miał w tej chwili na sobie białą,tropikalną wersję munduru.Na złocistych pagonach widniały po cztery gwiazdkioraz kotwice.Nad kieszonką osiem rzędów baretek odznaczeń.Obok nich słabowidoczna odznaka z delfinami i druga, oznaczająca dowódcę floty. Dobry wieczór państwu odezwał się Pacino swoim niskim,chropawym głosem Poprosiłem admirała Phillipsa, żeby pozwolił mi posłuchaćraportu.Jutro rano będę mógł dokładniej opisać operację pani prezydent.Proszęskładać i odbierać raport tak, jakby mnie tu nie było.No jasne! pomyślał Kelly, krzywiąc się w duchu.Zachował jednakobojętny wyraz twarzy. Komandorze McKee, czy mógłby pan opisać szczegółowo przebiegoperacji, od początku do końca, w ciągu dziesięciu-piętnastu minut? odezwałsię Phillips.Kelly wykonał polecenie, mówiąc zwięzłymi, lecz pełnymi zdaniami.Opowiedział wszystko od czasu rejsu na maksymalnej prędkości na południe ażdo uratowania okrętu przed torpedą wystrzeloną przez wroga.Kiedy zakończył, Phillips popatrzył na niego uważnie KomandorzeMcKee powiedział. Otrzymał pan ściśle tajne rozkazy płynięcia namaksymalnej prędkości przez południowy Atlantyk, a następnie wiadomość oakcji nadzwyczajnej, będącą rozkazem zatopienia armady Floty Czarnomorskiej.Zgadza się? Tak jest, panie admirale [ Pobierz całość w formacie PDF ]