Koryta Michael Lincoln Perry 03 Martwy trop [MR]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Minął mnie i usiadł na jednym zestarych stadionowych krzesełek stojących pośrodku biura.To pamiątka po starym stadioniemiejskim w Cleveland.Targent nie usiadł. Co was sprowadza? zapytałem. Odjechał pan wtedy w takim pośpiechu, że nie mieliśmy okazji dokończyć naszejpogawędki. Ta pogawędka została zakończona, Targent.Jestem zajęty, więc lepiej, żeby to byłocoś naprawdę ważnego.Jeśli wpadliście tylko na plotki, to za chwilę was wyproszę.Kiwnął głową i popatrzył na mnie dziwnie. A propos wpadania.nie wpadł pan przypadkiem ostatnio na coś? Nie. Bo mam wrażenie dotknął własnej twarzy, oka i wargi że pan na coś wpadł. A, o to chodzi.To prezent od faceta, którego powinien pan aresztować.Wiedziałem, dokąd zmierzamy, i wcale mi się to nie podobało.Napaść należy zgłosić.Zwlekałem z tym, bo nie porozmawiałem jeszcze z Karen, a większą szansę na szczerąodpowiedz � propos szantażu miałem, idąc do niej w pojedynkę.A teraz wyglądało na to, żeto się na mnie zemści. Faceta, którego powinienem aresztować? Targent uniósł brwi, zdziwiony. Wczoraj w nocy zostałem przez kogoś przesłuchany.Dość ostro.Facet wcisnął mitorbę na głowę i pytał, co się stało w Indianie z synem Jeffersona.Targent odwrócił się i spojrzał na Daly ego.Potem znów popatrzył na mnie, tymrazem wyraznie zły. Został pan przesłuchany w sprawie syna Jeffersona. Tak. No cóż, więc ktoś będzie miał kłopoty oświadczył. Ten, kto nie dostarczył miraportu policyjnego w tej sprawie, który przecież ma bezpośredni wpływ na prowadzoneprzeze mnie śledztwo.Chyba pracuje u nas jakiś niekompetentny dupek.Bo jestem raczejpewien, że zgłosił pan to wszystko na policji, tyle że raport nie dotarł na moje biurko.Patrzyłem mu prosto w oczy i kręciłem głową. Nie zrobił pan tego syknął Targent i ten szept zdradzał ogrom narastającej w nimwściekłości. Podszedł do pana.nie, zaatakował pana ktoś, kto, jak można przypuszczać,brał udział w zabójstwie, a pan nie czuł potrzeby poinformowania o tym policji? Tak mam torozumieć? Chciałem porozmawiać z Karen. Czy ona przypadkiem prowadzi śledztwo? Nie. A może pan? Nie. Przerwałem, ale odezwałem się ponownie, nim zdążył wpaść mi w słowo.Kiedy ostatnio rozmawialiśmy, wciskałeś mi niezły kit, detektywie.Zablokowałeś mi drogę iuraczyłeś tą przezabawną mówką o scenariuszach filmowych.Zmarnowałem tylko czas przezciebie.I myślisz, że tak mi się spieszyło na kolejną pogawędkę? Myślę, że powinno się panu spieszyć, żeby rozwiązać tę sprawę.A ukrywanie takichinformacji wcale nam nie pomaga, Perry.To przestępstwo.Był pan gliniarzem, więc dobrzepan o tym wie. Posłuchaj, Targent, gdybym się zgłosił do was wczoraj wieczorem i tak w niczym byto nie pomogło.Facet zniknął, a na jaki trop wpadlibyście po rozmowie ze mną? Na żaden.Ztego spotkania zostały mi tylko jakieś mętne wypowiedzi i cała kolekcja siniaków. Ukrywał pan informacje istotne dla śledztwa w sprawie zabójstwa. Właśnie ci je przekazuję, detektywie.Uważasz, że rozwiązałbyś tę sprawę, gdybymzadzwonił o drugiej nad ranem? Daj pan spokój.Przekazuję te informacje teraz i dość jużtego.Długo jeszcze możemy się o to sprzeczać, ale jeśli tak bardzo zależy wam nazamknięciu tej sprawy, to chyba masz tyle oleju w głowie, żeby zrozumieć, że to w niczymnie pomoże.Jeśli bardziej zależy ci na udowodnieniu, kto tu jest większym macho, to proszębardzo, nie krępuj się.Możemy tracić czas do woli. W porządku.Nie będę się o to kłócił, ale jeszcze nie wychodzę.Jest pewna sprawa, októrej chyba powinien pan z nami porozmawiać. Nie wiem, czy w ogóle powinienem z wami gadać. Czyżby? Zmienił się wyraz jego oczu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki