Potop III Henryk SIenkiewicz(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rada była głupia i pomysł głupi rzekł nagle książę i ja takżegłupi, żem cię usłuchał. Wiedziałem, że jak się nie uda, to wina na mnie spadnie odrzekłSakowicz. Boś podrwił głową. Rada była roztropna, ale jeśli tam jest jaki diabeł na usługach,który o wszystkim ostrzega, ja za to nie odpowiadam.Książę podniósł się na łóżku. Myślisz?. rzekł patrząc bystro na Sakowicza. A wasza książęca mość nie zna papistów? Znam, znam! I mnie często do głowy przychodziło, że to mogąbyć czary.Od wczoraj pewien jestem.Utrafiłeś w moją myśl, dlategomNASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG204cię spytał, zali naprawdę tak mniemasz? Ale które z nich może w ko-mitywę z siłą nieczystą wchodzić?.Przecie nie ona, bo cnotliwa.inie miecznik, bo za głupi?. A choćby ona ciotka. Może to być. Dla pewności na krzyż ją wczoraj wiązałem, a przed tym przyło-żyłem jej nóż do gardzieli i imaginuj sobie wasza książęca mość, patrzędziś, a ostrze jakoby w ogniu stopione. Pokaż! Cisnąłem nóż do wody, choć w rękojeści turkus był zacny.Wola-łem tego już więcej nie tykać. To ci powiem, co mi się wczoraj przygodziło.Wpadłem do niejjak oszalały.Com mówił, nie pamiętam.ale to wiem, że dziewkakrzyknęła: W ogień pierwej się rzucę! Wiesz, jako tam kominogromny.I wraz skoczyła! Ja za nią.Porwałem ją wpół.Już się szatkina niej zatliły.Musiałem gasić i trzymać zarazem.Wtem dur mnieschwycił, szczęki mi się ścięły.Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyiszarpnął.Za czym wydało mi się, że owe iskry, wedle nas latające,zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako pszczoły.Ot, jak mnie tu wi-dzisz, prawda! I co pózniej? Nic już nie pamiętam, jeno taki strach, jak gdybym w niezmiernąstudnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną.Co za strach!.powiadamci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi na głowie.I nie samstrach, ale.Jakby powiedzieć.i czczość, i nuda niezmierna, i umę-czenie niepojęte.Szczęściem, moce niebieskie były ze mną, inaczejjuż bym dziś z tobą nie rozmawiał. Wasza książęca mość miałeś paroksyzm.Sama choroba częstoróżne jasełeczka przed oczy stawia, ale dla pewności można by kazaćnieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić. Jechał ją sęk! I tak jutro ruszamy, a potem przyjdzie wiosna, innebędą zaraz gwiazdy i noce krótkie, wszelką nieczystą siłę debilitujące. Skoro mamy jutro ruszać, to już lepiej wasza książęca mość tejdziewki zaniechaj Choćbym nie chciał, muszę.Wcale żądze dziś ode mnie odpa-dły. Puść ich, niech sobie idą do diabła! Nie może być! Czemu?NASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG205 Bo mi się szlachcic do okrutnych pieniędzy przyznał, które są wBillewiczach zakopane.Puszczę ich, to odkopią i pójdą w lasy.Wolęich tu potrzymać, a pieniądze w rekwizycję wziąść.Teraz wojna, towolno! Zresztą, sam się ofiarował.Każemy sady w Billewiczach sko-pać piędz przy piędzi; musimy znalezć Miecznik zaś, siedząc tu, przy-najmniej hałasu i krzyku na całą Litwę nie naczyni, że go zrabowano.Złości mnie biorą, gdy pomyślę, ilem tu pieniędzy na próżno stracił naowe uciechy i turnieje, a wszystko to na nic! na nic!. Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały.A mówię waszejksiążęcej mości, fe gdy wczoraj przyszła i rzekła mi, niby ostatniemuciurze: Ruszaj, sługo, na górę, bo tam pan twój leży tylko com jejgłowy nie ukręcił jako szpakowi, ile żem myślał; że to ona sama pchnę-ła waszą książęcą mość nożem, czyli ustrzeliła z krócicy. Ty wiesz; iż nie lubię; żeby kto u mnie rządził jak szara gęś.Idobrze, żeś tego nie uczynił, bo kazałbym cię owymi żelazkami szczy-pać; które na Plaskę były przygotowane.Wara ci od niej. Plaskę jużem wyprawił z powrotem.Okrutnie był zdziwiony niewiedząc, po co go przywiezli i po co każą precz.Chciał coś za fatygę,że to, powiada, w handlu mam straty , alem mu rzekł: w nagrodę skó-rę całą wywozisz!.Zali to naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie? Jako Bóg w niebie.A wojska powyprawiane wedle moich rozka-zów? Rajtarie wyszły już do Kiejdan, skąd mają do Kowna ruszyć i tamczekać.Nasze polskie chorągwie są jeszcze tu, nie zdało mi się na-przód ich wyprawiać.Ludzie niby pewni, a przecie mogliby się z kon-federatami zwąchać.Głowbicz pojedzie z nami; semenowie pod Wro-tyńskim także, Karlstr�m ze Szwedy idzie w przedniej straży.Po dro-dze ma rozkaz rebelizantów, a zwłaszcza chłopstwo wycinać. Dobrze. Kyritz z piechotą ma ciągnąć z wolna, ażeby w ciężkim terminiebyło się o kogo oprzeć.Jeśli mamy iść naprzód jako piorun i cały ra-chunek nasz na szybkości polega, to nie wiem, jeżeli pruskie i szwedz-kie rajtarie będą nam przydatne.Szkoda, że nie staje polskich chorą-gwi, bo mówiąc między nami, nie masz nad naszą jazdę. A artyleria wyszła? Wyszła. Jakże? i Paterson? Nie! Paterson jest, pilnuje Ketlinga, który własną szpadą zraniłsię dość szkodliwie.On go bardzo miłuje.Gdybym Ketlinga nie znał,NASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG206iż odważny oficer, myślałbym, że się umyślnie zakłuł, aby na wyprawęnie iść. Trzeba tu będzie ze sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż wKiejdanach.Szwedzkie prezydia szczupłe, a de la Gardie i tak co dzieńod Loewenhaupta ludzi żąda.Jak jeszcze i my wyjdziemy, rebelia za-pomni o szawelskiej klęsce i znów głowę podniesie. Rosną oni i tak.Znów słyszałem, iż Szwedów w Telszach wycię-to. Szlachta? chłopi? Chłopi pod przywództwem księdza, ale są i partie szlacheckie,szczególnie wedle Laudy. Laudańscy pod Wołodyjowskim wyszli. Siła wyrostków i starców zostało.Ci za broń chwytają, bo to wo-jennicy z rodu. Bez pieniędzy nic rebelia nie wskóra. A my się w Billewiczach zasilim.Trzeba być geniuszem jak wa-sza książęca mość, żeby tak we wszystkim znalezć poradę.Bogusław gorzko się uśmiechnął. Lepiej w tym kraju cenią tego, kto się królowej jejmości i szlach-cie akomodować umie.Geniusz ni cnota nie popłaca.Szczęście, żem toi książęciem Rzeszy, a za nogę mnie przecie do sosny nie przywiążą.Byle mnie intraty z dóbr tu położonych regularnie dochodziły, niedbam o całą rzeczpospolitą %7łeby tylko konfiskować nie chciano? Pierwej my skonfiskujemy Podlasie, jeśli nie całą Litwę.Tym-czasem zawołaj mi Patersona.Sakowicz wyszedł i po chwili wrócił z Patersonem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki